The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
ट्रेन्डस
श्रेणी
38
15.3k
28.1k
Hey, I am reading on Matrubharti!
कोरोनाच्या सावटामुळे वारी रद्द ही बातमी समजली आणि मी पंढरपूरला नाही तर फर्ग्युसन रोडला पोहोचले. पालखी पुण्यात येणार तो दिवस नव्हे ती लगबग माझी आधीच सुरू होते. पिलूच्या जन्मानंतर कुणी ना कुणी कुटुंबीय किंवा त्यांच्या अनुपस्थितीत स्नेही मदतीला धावतात आणि कॅमेरा लटकवून माझी पदयात्रा सुरू होते. SLR ची बॅग उघडली जाते. सर्व काही ठीक आहे ना याची तपासणी होते. टिपायचं असतं टीपकागदासारखं आणि कोरायचं असतं मनावर.... पण हे आयुध हवंच. मोबाईलवर कितीही छान फोटो काढता आले तरी हेधूड गळ्यात घेऊन त्यातून माऊली तुकोबांचा उत्सव "पाहणं"हा स्वर्गीय आनंद असतो. एखाद्या वारकरी आजी आजोबांकडे, दादा वहिनीकडे, चिमण्या बाळाकडे, अश्वाकडे लेन्समधून पाहताना अनेकदा डोळ्यात पाणी जमा होतं. मग ती आकृती धूसर होते. फोटो काढायचाय हेही विस्मरणात जातं... अशी अनेक यंत्रावर न उमटलेली छायाचित्र काळजावर उमटतात क्षणभर आणि तिथेच कायमची बंदिस्त होतात. काही क्षण अचानक "टिपले" जातात. सकाळच्या छायाचित्र स्पर्धेसाठी वेगवेगळी दृश्य पकडायचा प्रयत्न होतो. गणेशोत्सवात प्रदर्शनात ती झळकलेली पाहतानाच आनंद काय वर्णावा? त्यात बक्षिसाची अपेक्षा नसते. कारण ते अख्खं दालन विठूमय झालेलं असतं प्रत्येकाचा अँगल वेगळा... पण भावना तीच.... गुडलकचा बनमस्का, वैशालीत जागा मिळालीच तर थकल्या पावलाला पाठिला विश्रांती आणि पोटालाही खुश करणे. एकटी निघाले तरी वाटेत ओळखीची अनेक माणसं जोडली जातात. तो आनंद औरच! माऊलीची वाट पाहणारे हौशे,नवशे,गवशे नुसत्या नजरेने टिपणही विलक्षण सुंदर असतं या संध्याकाळी! पावसाची सर येते आणि रांगोळी धुवून जाते. पण तरी प्रयत्नपूर्वक कलाकारांची सेवा सुरूच असते. डोळ्यातलं आणि यंत्रातलं आता एकजिनसी होऊ लागतं. गळ्यात कॅमेरा तसाच लटकलेला राहतो आणि ज्ञानेश्वर पादुका चौकात रंगलेला पखवाज टाळांचा टिपेला गेलेला सूर मी चर्मचक्षुंनी अनुभवते...खोल खोल आत पाझरू लागतो विठूराया... असं खूप काही या संध्याकाळी आणि मग दोन दिवस निवडुंग्या विठोबापाशीचा भक्तीमय "जिवंतपणा" जगायलाही जाणं. कॅमेरा हा अवयवच असतो. दरवर्षी काय फोटो काढायचेत ??? तोच रस्ता... तेच वारकरी... तीच माऊली... तोच विठोबा... तेच तुकोबा... अहो पण दरवर्षिची ""मी""" बदलते ना! आयुष्य मलाही घडवत असतं... बदलत असतं.. घावांचे वार मी झेलते तर कधी कुंदपुष्पात नहाते... मग हे सगळं गाठोडं घेऊन मी फिरते या आनंदवारीत तेव्हा माझे घाव भरू लागतात... हळद लोण्याने माझ्या जखमा भरतात... मन शांतावतं... कुंदपुष्पांना गुलाबांची, निशिगंधाची जोड मिळते, पडलेल्या पावसाने मनाला थंडावा मिळतो अन् माऊलीचा हा अनमोल कृपाप्रसाद घेऊन मी ताजीतवानी होते... पुढच्या वारीची वाट पहात... छायाचित्र सौजन्य- गुगल इमेजेस
मेघ पावसाळी हवा वादळी वर्षाऋतूच्या सुकाळी श्यामा सावळी!
कालिंदीच्या तटावर उभी आहे मी,पाहते आहे नियतीचे खेळ! कालिया आता अस्तित्वात नाही असं मानून निःशंक झालेल्या माझ्या मनाला तो दंश करून गेला आहे!! माझा साधा भोळा अनय! त्याला कल्पनाच नाही आहे की एककल्ली आत्मकेंद्री अप्रगल्भ अशी सगळी विषं एकवटून फुत्कारतो आहे तो कालिया अद्याप!अज्ञानाच्या गूढ जलाशयात!! माझ्या अनया,अरे कसं समजावू मी तुला की हा विषगर्भी कालिया तुझं नंदनवनही कोमेजून टाकेल!!! धाव कृष्णा धाव!!! सृष्टी उत्पत्तीपूर्वीच्या त्या गूढगर्भी जलाशयातून त्वरेने ऊठ आणि सांभाळ!!!!तुझ्या पाव्याच्या सुमधूर स्वराने जाग आण तेजस्वी विचारांना!!! प्रकाशाची बेटं उजळू देत! प्रतिभेचे हुंकार उमटू देत!! तुझ्या सवत्स धेनूंच्या गळ्यातील घंटांच्या मंजुळ नादाने माझं नंदनवन फुलू दे,उजळू दे! बहरू दे!!!! फोटो सौजन्य--गुगल इमेजेस
बंदरावरची लगबग बैलगाड्यांमधून पाणी,डिझेल यांचे भरलेले बॅरल्स उतरवले जात होते.संध्याकाळी नावा सज्ज करून निघण्याची कोळी बांधवांची तयारी सुरु होती.दुसरीकडे छोट्या नावांमधून माशांचे क्रेट उतरवले जात होते.तिन्हीसांजेच्या आधीची उधळण आकाशात सुरु झाली होती.त्या पार्श्वभूमीवर भरपूर दागिन्यांनी मढलेल्या कोळणी ताया मावश्या काकवा क्रेटमधले वेगवेगळ्या नावाचे आकाराचे प्रकारचे मासे वेताच्या टोपल्यांमधे काढत होत्या.पाण्याने धुवून घेत होत्या.बाजार मांडला जात होता. मोठ मोठे मासे तसेच वाळूत ओळीत मांडले जात होते. बोली लावली जात होती. कुणी मावशी मासे चिरत होत्या! कुणी बर्फ किसण्याच्या यंत्रापाशी गर्दीत उभे राहून बर्फ पोत्यात भरत होते! एकच गलका भरून राहिला होता. मोठ्या गोंधळाला "मासळी बाजार" भरला आहे असं का म्हणत असतील ते आज समजलं!! दीपगृहाच्या पायर्‍यांवर मासळी सुकवायला ठेवली होती. सिगल्स आणि कावळे त्यावर ताव मारत होते. भणाणता बोचरा वारा आणि समुद्राच्या लाटेवर बोटी हिंदकळत होत्या! सगळं वातावरण वेगळ्याच उत्साहाने भरून गेलं होतं! समोर उभा सुवर्णदुर्ग सरत्या संध्येला निरोप देत होता!या सर्वात दोघच स्थिर होते! सुवर्णदुर्ग आणि समोरचं अनामिक हुरहुरीने भरलेलं दीपगृह! फोटो सौजन्य-- गुगल इमेजेस
मनोजवं मारूततुल्य वेगं जितेंद्रियं बुद्धिमतां वरिष्ठं वातात्मजं वानरयूथमुख्यं श्रीरामदूतं शरणं प्रपद्ये!!असं रामरक्षेत हनुमानाचं वर्णन केलं आहेच जे आपल्याला माहिती असतं. जय हनुमान ज्ञान गुन सागर जय कपीस तिहुँ लोक उजागर! या शब्दात गोस्वामी तुलसीदास त्याचं गुणगान करतात. श्रीरामांचा आदर्शभक्त म्हणून हनुमान सर्वपरिचित आहे. शेपटीने लंका जाळणारा, सीतेला अशोकवनात जाऊन भेटणारा आणि जन्मतःच उगवत्या सूर्याला फळ समजून त्याला खाण्यासाठी सूर्याकडे झेपावणारा हनुमान आपल्याला बालपणापासूनच ओळखीचा असतो. लहान मुलांना आजही या वानरस्वरूपी देवाबद्दल कुतूहल वाटतेच. वज्राने त्याची हनुवटी तुटली म्हणून हनुमान, कपि म्हणजे वानरांचा प्रमुख म्हणून कपीश, मरूत म्हणजे वार्‍याचा मुलगा म्हणून मारूती अशी अनेक विशेषणे या देवाला मिळालेली आहेत. सात चिरजीवांपैकी तो एक मानला जातो.पण मूलतः मारूती अजूनही जिवंत आहे म्हणजे ते "तत्व" आजही जिवंत आहे असा अर्थ घेणं योग्य वाटतं! मारूतीचे गुण अंगिकारणं आजही तितकंच कठीण! पण प्रयत्नांनी साध्य होण्यासारखं! एक तर बलाची देवता आहे तो! कोणत्याही परिस्थितीवर मात करायची असेल तर त्यासाठी कुशाग्र बुद्धी हवी आणि बलदंड शरीर हवं.मनही स्थिर हवं.असा शरीर मन बुद्धीवर ताबा असलेला मारूतीराया ! समर्थ रामदासांनी म्लेंच्छांविरूद्ध लढण्यासाठी महाराष्टातल्या युवकांना आदर्श दिला तो हनुमानाचाच!कोदंडधारी राम आणि गदाधारी मारूती ही दैवते समर्थांनी स्वराज्य स्थापनेसाठी दिली ती याचसाठी! आपल्या स्वामीवर निष्ठा असणं याचा आदर्शही हनुमानच! भगवान विष्णूंनी रावणाचा वध करण्यासाठी रामाचा अवतार घेतला आणि भगवान शिवांनी त्यांची सेवा करण्याची संधी घेतली मारूतीच्या रूपात जन्म घेऊन ही आख्यायिका आहे. पण त्यामधेही रामभक्ती ठायी ठायी दिसून येते. कोटीच्या कोटी उड्डाणे झेपावे उत्तरेकडे असं समर्थांनी सांगितलं त्याला एक आध्यात्मिक अर्थही आहे. शरीर मन बुद्धीवर विजय मिळवून उत्तरोत्तर आध्यात्मिक प्रगती साधून ईश्वरी तत्वात विलीन होण्याचा संदेश मारूती देतो आणि म्हणूनच त्याच्या हृदयात कायमच प्रभू रामचंद्र विराजमान आहेत ! मारूती त्याची छाती फाडून दाखवतो तर त्यात रामचंद्र दिसतात याचा रूपकात्मक अर्थ हाच आहे! पूर्ण चंद्र आकाशात तेजाने निथळत असताना पहाटेच्या मंगल प्रसंगी जन्मलेला मारूतीराया औत्सुक्याने भरलेला आहे. लंकादहनाप्रसंगी त्याची निडर आणि संकटांशी सामना करण्याची वृत्ती दिसून येते. परंतु सीतेला अशोकवनात भेटून रामाची खूण असलेली अगठी दाखवताना भक्तीने ओतप्रोत भरलेला आणि काहीसा हळवा झालेला हा बलाढ्य वीरही आपल्याला भेटतो. एकूण काय तर आनंदी चित्तवृत्ती,लढण्याची तयारी,बुद्धीचातुर्य,शारिरिक क्षमता,मनावर नियंत्रण आणि स्वामीविषयी अनन्य शरणता असा मारूती वीर आहे,धीर आहे,चपळ आहे तसाच सहृदयही आहे. त्याचा असा एक गुण तरी आपल्यात यावा असा संकल्प करूया!
अंधार्‍या रातीला पावसाची सोबत कौलांवरती झडू लागली नौबत! विजांनी केला कल्लोळ आकाशात पक्षीगण नादाने भारावले कोटरात! खळ्यांना मळ्यांना फुटल्या ओल्या वाटा अत्तराने माखल्या पर्णशाखांच्या जटा! पाचोळ्यालाही लाभला एक अनोखा आवाज पाण्याच्या आघाताने चढवला मातीला साज! असा पाऊस पडला क्षितीजही भिजले पहाटेला अंग पुसून ,केशर माखून अवतरले!
हा चंद्रच खास आहे तुझ्या माझ्या अस्तित्वाचा तो जणू श्वास आहे त्याच्या दिसण्यातच आपल्या भेटीची आस आहे बहरू लागलेल्या मोगर्‍याचा त्याला सुवास आहे... आपल्या प्रेमाचा एकत्र प्रवास आहे हा चंद्रच खास आहे....
नभ झाकोळ झाकोळ मनी कल्लोळ कल्लोळ रानपक्ष्यांचे कूजन त्याने नादले अंगण! नभ भरून सावळे उतरले दिठीपाशी देहभान हरपले चरणांच्या मिठीपाशी! असा सोहळा चालला माझे हृदय भरले सावळ्याच्या आठवणीत श्याम घनही झरले!
ज्योतीने ज्योत लावूया# अनुभवलय ना कधीतरी... मनात काहुर माजवणार्‍या तीनसांजेला देवापुढे आजीने लावलेलं नीराजन त्या ज्योतीत उजळलेला तिचा स्निग्ध चेहरा.... अनुभवलय ना... कुठल्याशा गड किल्ल्यावर उतरणारी संध्याकाळ... मनातली हुरहुर अनुभवत सोबत्याचा घट्ट हात धरून बुरूज,माची फिरताना...आणि त्यावेळी खोर्‍यातल्या दूरच्या अज्ञात घराच्या अंगणी तुळशीवृंदावनापुढे लावलेल्या दिव्याची ज्योत त्या बोचर्‍या वार्‍यात किती लांबून उब देते... तीच उब तीच स्निग्धता... आज देऊया... ज्योतीने ज्योत उजळवूया....
ह्याबरोबर सुरु ठेवा
लॉगिन करून आपण मातृभारतीच्या "वापरल्या गेलेल्या संज्ञा" आणि "गोपनीयता धोरण" यांना सहमती देता
वेरिफिकेशन
अप्प डाउनलोड करा.
अप्प डाउनलोड करायची लिंक
Copyright © 2020, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
