The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
ट्रेन्डस
श्रेणी
36
8.6k
13.5k
Hey, I am reading on Matrubharti!
उषा पहाटे फाकली सूर्य क्षितिजावर आला त्यांच्या स्वागतासाठी कोंबड्याने पुकारा केला! दावणं तोडून लेकरू धावले ममतेने आईच्या कुशीत शिरले त्याला तृप्त करुन गाय निघाली बाहेर तिला नाही वाटला कोणताच अडसर! झाडे सकाळी सकाळी स्नान करुन बसली दव पिऊन तजेली नवी नव्हाळी ल्यायली! पक्षीगण झाडावर कोटरातून बाहेर साद देती एकमेका जोराजोरात पुकार! सृष्टीचे कुटुंब नियमाने उठले त्यांच्या दिनक्रमा नाही थांबवावे लागले! यातून घेऊ बोध जपू अंतरात ठेवा रहा सौख्य समाधाने पेटवू ज्ञानाचाच दिवा! नको वखवख मनी पावू आनंद मनात व्यष्टी समष्टीचा नका करु घात! माय धरा सांगतसे थोडी काढा की सवड घरदार स्वस्थ होऊन भरेल सुखाची कावड!
ग्रीष्माच्या झळा वसंताचा लळा पाहते सोहळा निसर्गाचा! सुरंगीची फुले जवसही उमले सडा अंगणी झुले इंद्रधनुचा! पहाटेचा वारा मंदमंद साजिरा पक्षी एक गोजिरा हाक देई!
ढोल ताशांचा निनाद अंबरी पोहोचला ईश्वर माझा आज मला तिथे भेटला! डोलते आदिशक्ती पालखीत बसुनी तिच्यापरी सख्या सई नाचती रिंगणी! नारळी पोफळी पाहती सोहळा जमला चहूकडे भक्तांचाचि मेळा! अपरांत भूमी पावते भरुन शिमग्याचा आनंद मनी साठवून!
शेणाचा मातीचा अनामिक ओढीचा गंध दरवळे उरी माझ्या मायेच्या घराचा! भल्या सकाळच्या पारी जाग आणे कुणी पक्षी हलगीच्या नादाने थरथरे त्याची नक्षी! सख्या सजणी भेटती प्रेमभरे वागविती त्यांच्या सोबतीत गप्पा रंगताती! माडावरी देवी बसली थकून भकताची हाक मनी साठवून! असा रंगला सोहळा भक्ति संस्कृतीचा माझं लेकरू कुशीत नाद ऐके निसर्गाचा!
jigsaw puzzle# पिलू फार अस्वस्थपणे काहीतरी शोधत होती.समोर पडलेले पझलचे रंगीबेरंगी तुकडे तिला आत्ता खुणावत नव्हते.कारण ते चित्र पूर्ण होत आलं होतं.धडपड करुन तिनेच ते जोडलं होतं कंगोरे,आकार,चित्र सगळं सगळं सांभाळून विचारपूर्वक.... पण आता तिच्या लक्षात आलं की माझं चित्र अपूर्ण राहतं आहे... का बरं???? तिचं तिलाच कळलं की त्या पझलचा एक तुकडा तिने स्वतःच कधीतरी भिरकावून दिला होता.आता तिला त्याच तुकड्याची "किंमत" आणि "अस्तित्व"महत्वाचं वाटायला लागलं.ती पुरती अस्वस्थ झाली.... मग मीही लागले मदतीला...तिची अस्वस्थता कमी करायला... सापडला "तो"तुकडा!!! पण आता तो त्या चित्रात बसण्यासारखा नव्हता राहिला.. आकार तुटला होता,पुठ्यावरचं चित्र थोडं फाटलं होतं.आता कसा जोडला जाणार हा??? नात्यांचंआणि भावनांचंही असच आहे की आपल्या आयुष्यात.रागाच्या आणि अभिनिवेशाच्या भरात देतो फेकून एखादा तुकडा आपण लीलया आणि मग आयुष्याचं चित्र जुळवायला बसलो की होते उपरती.पण आता जुळणार असतो का तुकडा आपल्या मनासारखा? त्यापेक्षा अधीच नीट सांभाळला असता तर......
किती सुखात नहावे आनंदात डुंबत रहावे! ताम्हाण्यातला पूसभाजीचा दारचा फणस हाती आला आणि मावशीच्या देवाच्या गोठण्यातली आठवण आली! माझ्या ताम्हाण्यातल्या आठवणींची अशी गाथा कदाचित माझं लेकरू सांगेल पण तोपर्यंत ही माझ्या आठवणीची पोतडी! देवाच्या गोठण्यात मे महिन्यात दरवर्षी मोठ्ठा कार्यक्रम... फणसाची भाजी!! तशी ती पुण्यातही व्हायची.पण पडवीतल्या झोपाळ्यावर बसून ही लगबग पाहणं म्हणजे चित्रपटाचाच आनंद! सुट्टीतले पंधरा- वीस पै पाहुणे दारात गप्पांचे ;भेंड्याचे फड रंगवत.उतरत्या संध्याकाळी खाडीवरून आम्ही मुले परतत असू. दारात यशोदी आमची दृष्ट काढी.मग मागच्या दोणीवर पाय धुवून आत येऊन मी झोपाळा गाठे. आपटे काका आणि सखाराम काका तेलाने माखलेल्या सुर्‍या, तेलाची वाटी असं पुढ्यात घेऊन पडवीतच फणसोबांना घेऊन बसत! तो सगळा सोहळा पाहत राहूनच डोळे तृप्त होत. शांतीआजी मोठ्या विळीवर बसून ओला ताजा नारळ खोवत असे. मावशीने वयपरत्वे सोयीसाठी ओटा करुन घेतला होता.पण या भाजीला मात्र चुलीची खमंग साथ मिळे. चरचरीत खमंग फोडणी, लाल मिरच्या,धने जिरे पूड आणि मीठ गूळ आणि वरून ताजा नारळ आणि कोथिंबीर!!साधी सोपी पाककृती! काका उत्साहाने ताज्या करकरीत कैरीचे लगेचच खाण्याजोगे लोणचे करीत. मऊभात, मेतकूट, फणसाची भाजी आणि पोह्याचा पापड !बरेचदा या भाजीत ओल्या काजूंची ओंजळ पडे! आधी डोळे मग जीभ आणि शरीर मन तृप्त! शेवटी हातावर घट्ट दह्याची कवडी पडली की मग डोळ्यावर पेंग येई. सारवलेल्या अंगणात अंथरूणावर पडल्या पडल्या चांदण्या मोजताना अजूनही भाजीचा दरवळ येत राही...
मध्यरातीचा उष्मा जीवाला सहावत नाही पहाटवारा वाहण्याची ते वाट पाहत राही! उलघाल होता जीवाची तुझी सय दाटते मनी पूर्वेला उगवत असते तेव्हा शुक्राची चांदणी
फूल फुलले हीच फुलाची अंतिम कथा फुलाचे साफल्य त्याच्या बहरण्यात आहे फूल विचारते,"फळा, तू कुठे आहेस?" फळ उत्तरते," मी तुझ्या हृदयातच आहे"!!! मनावर मोहिनी घालणारे हे काव्य आहे गुरुदेव रवींद्रनाथ ठाकुर यांचे! (ठाकूर हे त्यांचे मूळ आडनाव पण ब्रिटिशांनी उच्चार टागोर असा बदलला आणि पुढे तेच प्रचलित झाले) रवींद्रनाथ म्हटलं की आधी समोर येतं शांतिनिकेतन आणि बंगाली चित्रपटांमधून ऐकलेलं आणि हिंदी चित्रपटगीतातही वापरलं गेलेलं रविंद्र संगीत! हे पुस्तक म्हणजेही एक चित्र- पटच आहे! रवींद्रनाथांच्या सौंदर्यपूर्ण,कलासक्त आणि स्वतःच्या विचाराने प्रेरित झालेल्या आयुष्याचा! लेखिका आशा साठे आपल्याला या पुस्तकांत रवींद्रनाथांच्या बरोबरीने आयुष्याचा अनुभव देतात,तशी संधी देतात! रवींद्रनाथ यांचा परिसस्पर्श कविता,कथा,कादंबरी,नाटक,निबंध अशा सर्वच साहित्य प्रकारांना लाभला आहे! त्या सर्वातून त्यांची "शुभबुद्धी" ठायी ठायी दिसून येते.त्यांचं कार्य ही केवळ मनोरंजनाची बाब नाही तर ती रवींद्रनाथांची जीवनसाधनाच आहे! या पुस्तकात काय आहे हे मी तुम्हाला नाही सांगणार! कारण ते तुम्ही वाचावं आणि अनुभवावं असं मला वाटतं म्हणून हा खटाटोप! वृष्टी पडे टापुर टुपूर म्हणत जीवनगाणे गाणारे रवींद्रनाथ शाळेतल्या आयुष्याशी समाधानी नव्हतेच.खुला मोकळा निसर्ग त्यांना बालपणापासूनच खुणावू लागला. वडिलांच्या सान्निध्यात तीन महिने निसर्गसंपन्न प्रदेशात राहिल्याने त्यांच्या बालमनावर निसर्गाने हळुवार फुंकर घातली.दवाने भरलेल्या गवताचा वास,नारळीच्या झावळीतून येणारी उन्हे किंवा त्यांच्या पद्मा नावाच्या बोटीवरचा जलनिवास यांनी ते अधिक समृद्ध होत गेले! भर तारूण्यात लाभलेला तरूण परिचित मित्र- मैत्रिणींचा सहवास त्यांना तारूण्याकडे आणि सोंदर्याकडे पाहण्याची वेगळी दृष्टी देऊन जातो!आयुष्यभर केलेले वेगवेगळे प्रवास रवींद्रनाथांचे व्यक्तीमत्व बहरून आणि भारून टाकण्यात मोलाचे सहप्रवासी ठरले आहेत. रवींद्रनाथांचा मानुषेर धर्म हा त्यांच्या सर्वच साहित्याचा आत्मा आहे. त्यांच्या साहित्यातील पुरुषपात्रे ही wishfull thinking मधून निर्माण झाली आहेत तर तर त्यांनी चितारलेल्या महिलांच्या व्यक्तिरेखांमधे महिलेचा आत्मसन्मान दिसून येतो. अशावेळी मग ही पात्र फक्त पात्रं उरत नाहीत!!! कुटुंबातील जबाबदारी अंगावर पडल्यानंतरही आपली खानदानी जमीनदारी सांभाळणारे कविमनाचे रवींद्रनाथ आपल्याला पुस्तकात पुढच्या पानांवर भेटायला येतात. त्यांनी आपल्या वडिलांच्या स्मरणार्थ स्थापन केलेले कार्य म्हणजे ब्रह्मचर्याश्रम विद्यालय! बालमन हे निसर्गाशी एकरूप होऊनच फुलते फळते या विचारातूनच शांतिनिकेतनची संकल्पना गुरुदेवांनी मूर्त रूपात मांडली! अशा मुक्त वातावरणात मुलांच्या शरीर -मन -बुद्धीचे पोषण करणारे शिक्षकच त्यांना हवे होते आणि ते तसे मिळालेही!! शांतिनिकेतनाची सुरुवात ,त्यामागचा विचार आणि तेथील सर्व वर्णन वाचकांनी स्वतःहून वाचण्याचा निर्मळ आनंद नक्की घ्यावा! विश्वभारती विद्यापीठ,ग्रामीण जनतेच्या उन्नतीसाठीचे श्रीनिकेतन,गीतांजलीची निर्मिती आणि नोबेल पुरस्कार,राष्ट्रगीताची रचना हा सर्व जीवनप्रवास आपण लेखिकेचं बोट धरूनच पुढे पुढे करत राहतो आणि एक आंतरिक शांतता अनुभवायला लागतो नकळतच! देशकारण आणि राष्ट्रकारण या एकाच नाण्याच्या दोन बाजू आहेतआणि त्या एकमेकांना पूरक आहेत असे म्हणणारे गुरुदेव आपल्याला राष्टीय अस्मितेची जाणीव करून देतात! त्यांची चित्रकला सौंदर्य लेऊनच येते आणि हे सौंदर्य म्हणजे सत्य!! असेही त्यांचा कुंचला रेखून जाताना आपण अनुभवतो! जगदीशचंद्र बसू,शरदचंद्र चट्टोपाध्याय,अरविंद घोष,महात्मा गांधी यांच्या आणि रवींद्रनाथांच्या नात्याबद्दलही हे पुस्तक भाष्य करते. कविता आणि रवींद्रनाथ हे एकमेकांपासून वेगळं करता येत नाही! फिरे चले माटिर टाने.. पदर पसरून तुझ्या मुखाकडे पाहत असलेल्या मातीकडे तू परत फिर असं सांगणारी गुरुदेवांची कविता म्हणजे त्यांचं रोजचं "जगणंच" होती! जगाची कविता लिहीणारा एक Master Poet आहे हे त्यांचे विचार त्यांची आध्यात्मिक साधनाही सूचित करतात! मानव धर्म,देशकारण,शिक्षण,ग्रामीण विकास,नातेसंबंध,चित्रकला अशा जीवनाच्या विविधांगाला स्पर्श करणारे,निसर्गपुत्र रवींद्रनाथ! त्यांना जवळून भेटायचं असेल आणि त्याचा आनंद घ्यायचा असेल तर शुभबुद्धीने आपणही या प्रवासात जरूर सामील व्हा!!! डाॅ.आर्या जोशी पुस्तकाचे नाव- शुभबुद्धीचे उपासक रवींद्रनाथ लेखिका- आशा साठे सकाळ प्रकाशन
कुण्या रातीचे गायन सुरेखसा यमन कुणा पहाटेची थोरवी हुरहुरणारी भैरवी
मनातल्या गोष्टी मनातले गुज तू आणि तू फक्त तूच
तुमच्या अकाऊंट ला लॉगीन व्हा
वेरिफिकेशन
अप्प डाउनलोड करा.
अप्प डाउनलोड करायची लिंक
Copyright © 2020, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
