फायनली..तू हो म्हणलीस आभा! आता अजुन फक्त काही दिवस..मग आपल लग्न... ....उत्साहात आलोक बोलला येस आलोक.. आधी मी वेळ हेत्ला मग तू... तुला बरेच दिवस विचारायचं होत,आपली जेव्हा मैत्री झालेली तेव्हा तर तुला कोणताही बंधन नको होत ...अजून वाचा अस तूच म्हणला होतास....मला ते चांगल आठवतंय!!! तुझ मतपरिवर्तन कस काय झाल ” हसू आवरत आभा बोलली....

आलोक बोलायला एकदम हुशार...त्यांनी आभा च्या आई बाबांना आभा चे विचार पटवून दिले...लग्न साधेपणानी करण्याच नक्की झाल... दिवस ठरला... आणि लग्न झाल अगदी आभा ला हव तस साधेपणानी! लग्नात मोजकीच लोकं होती. उगाच पैश्याची उधळण झाली न्हवती. ठरल्याप्रमाणे दोघांनी ...अजून वाचावाचलेले पैसे दोघांनी सत्कारणी लावले. आभा आलोक बरोबर एकदम खूप होती. एकमेकांची मन जपत दोघांचा सुखी संसार चालू झाला.. एकमेकांना समजून घेत दोघ आनंदात राहत होते.

आभा च्या आयुष्यातून आणि आठवणीतूनही नील पुसला गेलेला..पण अनपेक्षितपणे एक दिवस तो तिच्या समोर आला....दोघांची नजरा नजर झाली... ज्याला तिनी बऱ्याच प्रयत्नांनी तिच्या आयुष्यातून बाहेर काढलेलं तो परत एकदा समोर आलेला पाहून आभा अस्वस्थ झाली.. तेव्हा काय पद्धतीनी वागायचं ...अजून वाचाआभा ला कळत नव्हत. पण मनावर सय्यम ठेवत ती नील ला ओळखही न दाखवता तिथून निघून गेली...

“नो नो... मी अनसेक्युअर्ड कधीच फील करत नाही... आणि यु नो,मी कोणतीही नाती लादत नाही... अगदी कोणावरही! मुख्य म्हणजे,माझा तुझ्यावर विश्वास आहे... तू जे करशील ते योग्य करशील..माझा विश्वास आहे”