छातीमध्ये पुरलेल्या आठवणींची जत्रा आहे. कित्येक शतकांपासून, हृदयावर गझल आहे.   दिवस तसाच जातो असे दिसते की संध्याकाळ उशीर झाली आहे   आज पुन्हा माझ्या डोळ्यात पूर आला त्यामुळे गालांवर अश्रूंचा ओघ आहे.   वेदनेची सावली अशा प्रकारे गुंडाळली जाते की ते पाहून आतल्या आत्म्यात पसरले आहे   मी नेहमीच दुखी होतो. प्रेम गुरू वेदना हा त्याचा शिष्य आहे       मी माझ्या दुःखात आणि माझ्या दुःखात आनंदी आहे. खुशीया आता माझ्यावर थोडी नाखूष आहे.       तो मोठ्या आवडीने रस्त्यावरून गेला. खूप दिवसांनी मी एका मित्राला पाहिले.   प्रेम हा सोन्याचा पिंजरा आहे कधीकधी मला फासल्यासारखे वाटते