अवघ्या ११ वर्षांची असतानाच सोनूची आई दीर्घ आजाराने तीला कायमची सोडून देवाघरी गेली होती. सोनू एकुलती एक मुलगी, पण तिच्या आईवडीलांनी सोनूला खूप चांगले संस्कार दिले होते. पोटापुरते कमावता येईल इतकी त्यांची शेतीभाती होती. आई गेल्यापासून तीचे बाबाच तीचा सांभाळ करत असत. घरातली कामं तसेच शेतीची कामे देखील ते कुठलीही तक्रार न करता करत असत. सोनू लहानपणापासूनच खूप समजदार होती, म्हणून तीला आपल्या बाबांची दगदग समजत होती. तीला खूप वाईट वाटत होते.