भाग -१ऑफिसमधील सहकारी जमल्यामुळे पार्टी उत्साहाने भरली होती आणि चमकदार प्रकाश असलेल्या हॉलमध्ये हास्याचा आवाज ऐकू येत होता. मालाड अकाउंटंट प्रियाला तिचा पोशाख समायोजित करताना उत्साह आणि चिंता यांचे मिश्रण जाणवले. मध्यमवर्गीय कुटुंबातून आलेली, ती नेहमीच व्यावहारिक आणि काहीशी संयमी होती, जरी तिच्या गुबगुबीत दिसण्यामुळे अनेकदा असुरक्षितता निर्माण होत असे. तथापि, त्या संध्याकाळी, तिने तो क्षण स्वीकारण्याचा आणि तिच्या सहकाऱ्यांमध्ये सामील होण्याचा निर्णय घेतला.रात्र जसजशी वाढत गेली तसतसे तिला कांदिवली येथील ईव्ही तंत्रज्ञ प्रसन्ना गर्दीपासून थोड्या अंतरावर उभी असलेली दिसली. त्याचे हास्य खोडकर होते, त्याचे गुबगुबीत गाल त्याचा खेळकर स्वभाव प्रतिबिंबित करत होते. तो इतरांपेक्षा चार वर्षांनी लहान असूनही, ...अजून वाचा

भाग -२महिने उलटत गेले तसतसे प्रिया आणि प्रसन्ना दोघांनाही त्यांच्यात वाढलेल्या अंतराशी झुंजावे लागले. प्रियाला समाजाच्या अपेक्षांचे ओझे तिच्यावर जाणवले. तिच्या कुटुंबाने तिच्यासाठी योग्य जोडीदारांची चर्चा सुरू केली आणि ती स्वतःला दबावाच्या वादळात सापडली ज्यामुळे तिला गुदमरल्यासारखे वाटू लागले. तिला प्रसन्नाची खूप आठवण येत होती पण तिला वाटले की गोष्टी आणखी गुंतागुंतीच्या करण्यापेक्षा स्वतःपासून दूर राहणेच बरे.दुसरीकडे, प्रसन्नाने प्रियाच्या अनुपस्थितीमुळे निर्माण झालेली पोकळी भरून काढण्याचा प्रयत्न करत त्याच्या नवीन नोकरीत स्वतःला झोकून दिले. तो अनेकदा त्यांच्या सामायिक क्षणांबद्दल विचार करायचा, त्यांच्या मनात जुन्या आठवणी आणि दुःखाचे मिश्रण असायचे. त्या आठवणी त्याला सतावत होत्या आणि त्यांची मैत्री आता आणखी खोलवर ...अजून वाचा

भाग -३प्रसन्न लक्षपूर्वक ऐकत होता, त्याचे हृदय तिच्यासाठी खूप दुखत होते. “प्रिया, तुला स्वतःसाठी उभे राहावे लागेल. तुम्ही आनंदी पात्र आहात. प्रसन्ना प्रियाच्या शब्दांवर विचार करत होता, ती किती गोंधळलेली होती हे त्याला जाणवत होते. तिच्या मनात अनेक प्रश्न होते, पण त्याने ठरवले की त्याला तिला धीर देणे आवश्यक आहे. त्याने एक कविता तयार केली, जी त्याच्या भावना व्यक्त करेल आणि प्रियाला थोडा आराम देईल.**कविता: "स्वप्नांचे ओझे"***भव्य आकाशात मी फिरतो,तुझ्या आठवणींच्या सावल्या सोबत,कधी हसतो, कधी रडतो,प्रेमाच्या खुणांमध्ये हरवलेला मी.तूच होयस माझ्या हृदयाची लय,पण ना कळले कधी, तू आहेस कुठे?**आशा आणि निराशेच्या चक्रात,तुझ्या स्मृतींनी मला भरले आहे,आता मी एकटा, तुझ्या ...अजून वाचा

भाग -४या नवीन सुरुवातीचे स्मरण करण्यासाठी, प्रसन्ना यांनी त्यांच्या प्रवासाचे सार टिपणारी आणखी एक कविता लिहिली. स्वप्नांची दिशानवीन स्वप्ने डोळ्यात, नवी आस मनात,चला उडू सोबत, धरून एकमेकांचा हात.भूतकाळ सोडून, भविष्य पाहू आता,आपल्या दोघांसाठी, नवी घडवू कथा.प्रेमाचा धागा हा, कधी न तुटो देणार,एकमेकांच्या साथीने, प्रत्येक क्षण बहरणार.सुखाचे चांदणे आणि दुःखाची रात्र,साथ आपली अटळ, हाच जीवनाचा मंत्र.नवी वाट ही आपली, नवी ही कहाणी,तुमच्या माझ्या प्रेमाची, अमर ही निशाणी.एक छोटीशी दुनिया, आपली ही सुंदर,येथे नांदेल फक्त, एकमेकांचा आदर.चंद्रप्रकाशात कविता वाचत असताना, प्रियाला तिच्यावर एक खोल आनंदाची लाट पसरलेली जाणवली. तो एक साधा पण शक्तिशाली क्षण होता, जो आशेने भरलेला होता ...अजून वाचा

भाग - ५काही महिने उलटले, आणि प्रिया आणि प्रसन्ना त्यांच्या वैयक्तिक आवडींचा पाठलाग करत त्यांच्या नात्याला जोपासत राहिले. त्यांचे अधिकच दृढ झाले आणि ते एकमेकांचे आधारस्तंभ बनले, त्यांनी हातात हात घालून विजय आणि आव्हाने दोन्हीचा सामना केला.एके दिवशी, एका स्थानिक कला मेळ्याला भेट देत असताना, प्रिया एका बूथवर अडखळली जिथे जोडप्यांना सहयोगी कला यावर लक्ष केंद्रित करणाऱ्या कार्यशाळा होत्या. उत्साहाने, तिने त्यांना साइन अप करण्याचा सल्ला दिला. "आपले प्रेम सर्जनशीलपणे व्यक्त करण्याचा हा एक मजेदार मार्ग असेल."!” प्रसन्ना सहमत झाला, एकत्र काहीतरी नवीन करून पाहण्यास उत्सुक होता.ही कार्यशाळा एक परिवर्तनकारी अनुभव ठरली. त्यांनी कलेच्या माध्यमातून संवाद साधायला शिकले, त्यांच्या ...अजून वाचा