"श्यामची आई" एक कथा आहे जिच्यात आश्रमातील जीवन आणि श्याम व गोविंदा यांचे दोस्तीचे क्षण वर्णित आहेत. कथा एक मंद संध्याकाळी सुरू होते जेव्हा आश्रमातील लोक जेवणानंतर प्रार्थनेसाठी वेळेची वाट पाहत आहेत. गोविंदा आणि श्याम टेकडीवर बसले आहेत, जिथे गोविंदा बासरी वाजवित आहे. श्याम बासरीचे गूढत्व आणि त्याच्या मधुर सुरांबद्दल विचार करतो, कृष्णाच्या मुरलीची महिमा गातो, आणि त्या सुरांना ग्रामीण जीवनात किती महत्व आहे हे स्पष्ट करतो. गोविंदा प्रार्थनेची वेळ झाल्याचे सांगते आणि दोघे आश्रमात परत जातात. कथा साध्या पण गहन विचारांद्वारे जीवनातील आनंद आणि शांति दर्शवते.
श्यामची आई - 2
Sane Guruji 
द्वारा
मराठी फिक्शन कथा
वर्णन
श्यामची आई - रात्र दुसरी साहित्यिक पांडुरंग सदाशिव साने अक्काचे लग्न आश्रमातील सायंकाळची जेवणे झाली. सायंकाळच्या जेवणानंतर प्रार्थनेच्या वेळेपर्यंत फिरावयाला वगैरे आश्रमातील मंडळी जात. आश्रम होता त्या गावी नदी होती. नदीचे नाव बहुळा! नदीतीरावर एक लहानसे महादेवाचे देऊळ होते. देवळाजवळ पिंपळाचे मोठे पुरातन झाड होते. त्याला पार बांधलेला होता. त्या पाराजवळ गावातील मंडळीही कधी कधी येऊन बसत असत. गोविंदा व श्याम बाहेर फिरावयास गेले होते. ते टेकडीवर जाऊन बसले होते. लहानगा गोविंदा पावा गोड वाजवीत असे. त्याने आपली बांबूची बासरी बरोबर घेतली होती व तो वाजवीत होता. कविहृदयाचा श्याम ऐकत होता. एकाएकी गोविंदा थांबला व त्याने श्यामकडे पाहिले. श्यामचे डोळे मिटलेले होते. तोंडावर गोड व मधुर असे तेज होते. चलता ना आश्रमात, प्रार्थनेची वेळ होईल. श्यामने डोळे उघडले. श्याम म्हणाला गोविंदा! बासरी म्हणजे एक दिव्य वस्तू आहे. कृष्णाच्या मुरलीने पशुपक्षी, दगड-धोंडे विरघळून जात. ते बायकांच्या गाण्यात आहे ना वर्णन:
Novels