कथा "जिवंत असताना सुख द्या" मध्ये पितृपक्षाच्या काळात सुहासच्या घरी आजोबांच्या स्मृतीसाठी अन्न चढवण्याचा विधी चालू आहे. सुहास, जो १० वर्षांचा आहे, त्याला आईने सांगितलं की आजोबांच्या आवडीचे पदार्थ बनवले आहेत. पण सुहासने विचारलं की, आजोबांना हे पदार्थ जिवंत असताना कधीच का बनवले नाहीत? यावर त्याची आई आणि इतर नातेवाईक अवाक होतात. कथा भारतीय कुटुंब पद्धतीवर आणि वृद्ध व्यक्तींवर होणाऱ्या अनादरावर प्रकाश टाकते. आजच्या काळात अनेक मुलं आणि सुना आपल्या आई-वडिलांचे, सासू-सासरे यांचे योग्य लक्ष ठेवत नाहीत. वृद्ध व्यक्तींना प्रेम, काळजी आणि आधाराची गरज असते, परंतु त्यांच्याकडे लक्ष दिलं जात नाही. कथेत म्हटलं आहे की, लहानपणी आई-वडिलांनी मुलांचे किती काळजीपूर्वक पालन केले, पण जेव्हा ते म्हातारे होतात, तेव्हा त्यांच्यासाठी त्याच प्रेम आणि काळजी का दाखवली जात नाही? काही साध्या गोष्टींचा उल्लेख केला आहे ज्यामुळे वृद्ध व्यक्तींना आनंद मिळवता येईल, जसे त्यांना चहा देणे, फुलं आणणे, किंवा त्यांना गोष्टी वाचून दाखवणे. कथा एक गहन संदेश देते की जिवंत असताना आपल्या प्रिय व्यक्तींना प्रेम आणि काळजी देणे अत्यंत महत्त्वाचे आहे, कारण त्यांच्या भावनांचा आदर करणे आवश्यक आहे.
जिवंत असताना सुख द्या
Sadhana v. kaspate 
द्वारा
मराठी नियतकालिक
वर्णन
जिवंत असताना सुख द्या पितृपक्ष सुरु असल्यामुळे पिञ जेवु घालण्याचा विधी सर्वञ चालु होता. सुहासच्या घरी सुद्धा तोच कार्यक्रम चालु होता. बरीच पाहुणे मंडळी आली होती. त्याच्या आजोबांना जावुन १ वर्ष झालं असेल. आजोबांच्या फोटो ला टवटवीत फुलांचे हार लखडत होते. सुंगधी अगरबत्ती , दिवा बाजुला तेवत होते. तेवढ्यात एक सुंदर सजवलेले पंचपक्वानाच ताट घेवुन सुहासची आई फोटोजवळ आली. फोटोला अन्न चढवु लागली. १० वर्षाच्या सुहास ला हे सर्व फार कुतुहलात्मक होतं. त्याने न राहुन विचारलं. सुहास - आई हे काय करतेस ? आई - बाळा , तुझ्या आजोबांच्या आवडीचे सर्व पदार्थ बनवलेत, त्यांना जेवु घालण्यासाठी . त्यामुळे त्यांच्या आत्म्याला तृप्ती
Novels
लिहायला मी लेखक नाही..पण हो मला लिहायला आवडतं.व्यक्त व्हायला आवडतं.जेव्हा आपण संभाषणातुन व्यक्त होतो, तेव्हा बर्याच शक्यता असतात. जसे की ऐकणारी व्यक्त...