कथेचा मुख्य नायक सुऱ्या आहे, जो 12 वर्षांचा आहे. एक कोवळा सूर्य उगवत असताना सुऱ्या चुलीवरील भगुन्यातील पाण्याने अंघोळ करण्याची तयारी करत आहे. त्याची आजी तुळशीला पाणी घालत आहे, तर आई चुलीच्या घरात काम करत आहे. सुऱ्या अंघोळ करत असताना त्याची आई त्याला ओरडते की तो दगडावर बसून अंघोळ करत आहे, ज्यामुळे पाणी अंगणात येत आहे. सुऱ्या या सर्व गडबडीत भुंडी, त्याच्या वर्गातील एक मुलगी, हातात साखरेची वाटी घेऊन येते. भुंडी त्याला पाहते आणि सुऱ्या साबण फासलेल्या अवस्थेत भुतासारखा दिसतो. सुऱ्या भुंडीकडे एक डोळा उघडून पाहतो आणि नंतर बकेट उचलून न्हानीत पळतो. या सगळ्यात त्याला साबणाचा फेस डोळ्यात जातो, आणि त्याची आई त्याला चेहरा धुतात. त्यानंतर भुंडी साखर घेऊन जाते, आणि सुऱ्या तिच्याकडे पाहून हसतो. थोड्या वेळाने दोन्ही मुलं शाळेत प्रार्थनेला उभे असतात आणि सुऱ्या नेहमी भुंडीच्या बरोबरीला बसतो. शिक्षक रक्षाबंधन साजरा करण्याबद्दल सांगतात, आणि सुऱ्या भुंडीकडून राखी बांधण्याच्या विचाराने घाबरतो. तो मुद्दाम पोट धरून ओरडतो की त्याला शाळेतून जावे लागेल. या कथेचा मुख्य विचार म्हणजे बालपणाच्या आनंदात आणि आपल्या भावना व्यक्त करण्याच्या प्रयत्नात असलेल्या दोन मुलांच्या संवादावर आधारित आहे.

Sadhana v. kaspate द्वारा मराठी नियतकालिक

Writen by Sadhana v. kaspate

Category नियतकालिक