"आसवांची परीक्षा" या कथेत, सुजित आणि कुमारची आई शहराकडे जातात, कारण कुमारच्या अपघाताची माहिती त्यांना मिळाली आहे. सुजितच्या मनात अनेक विचार आणि चिंता आहेत, त्याला कुमारच्या अवस्थेबद्दल काळजी आहे. रस्त्यावरच्या दिव्यांना पाहून त्याला विचारांची लाट येते, आणि तो मनात प्रार्थना करतो की कुमारला काहीही झाले नसावे. कुमारची आई, सुजितच्या खांद्यावर हात ठेवून त्याला धीर देते, ज्यामुळे सुजितच्या मनातील वाईट विचार थांबतात. त्यांना रुग्णालयात येताना अनेक प्रश्न असतात, पण सुजित काहीही सांगत नाही कारण तो कुमारच्या आईला चिंतित करू इच्छित नाही. रुग्णालयात प्रवेश करताच, तेथेच्या वातावरणात आणि इतर रुग्णांच्या वेदनांमुळे कुमारची आई अधिक चिंतित होते. तिला स्पष्ट होते की प्रशांतने त्यांना येथे का बोलावले हे समजत नाही आणि सुजितवर प्रश्नांची एक मालिका उभी राहते. कथेतून मित्रत्व, काळजी, आणि संकटाच्या वेळी आधार मिळवण्याचे भाव व्यक्त केले जातात, जे सुजित आणि कुमारच्या आईच्या संवादातून प्रकट होते.
मला काही सांगाचंय.... - Part - 7 - 8
Praful R Shejao द्वारा मराठी फिक्शन कथा
वर्णन
७. आसवांची परीक्षा गावातून बाहेर जात असता रस्त्यावरचे दिवे मनात येणाऱ्या विचारांसारखे एका मागून एक मागे जात होते. मनात असंख्य प्रश्न डोकं वर काढू पाहत होते, नेमकं काय झालं असेल कुमार सोबत? असा अचानक अपघात झाला कसा? फार लागलं तर नसेल ना त्याला? परमेश्वरा कुमारला काही होऊ देऊ नकोस. असं मनात सुरु असता सुजित आणि कुमारची आई शहराकडे जायला निघाले.... या सर्व प्रकारापासून अलिप्त ... त्याच्या आईला मात्र याचा अजून थांग पत्ता नव्हता . चंद्र आणि चांदण्यांनी रस्ता प्रकाशमान होता जणू त्याच्या वाटेत कोणताही अडथळा येऊ नये म्हणून कि काय ? बराच वेळ दोघंही शांत होते. त्यासाठी दोन कारणं होती
Novels
१. शेवटचा संवाद....? उन्हाळा ऋतू । एप्रिल महिन्यात दिवसभर प्रवास करून सूर्य मावळतीला आला , तसे चिमणी पाखरांचे थवे शांततेने परत आपल्या घरट्याच्या दिशे...
