कथा परमेश्वराच्या अस्तित्वाबद्दलच्या प्रश्नांपासून सुरू होते. संत नामदेव यांचे वडील पांडुरंगाचे भक्त होते आणि त्यांनी पांडुरंगाची पूजा नित्य नेमाने केली. एकदा गावी जाताना त्यांनी नामदेवाला सांगितले की, तो त्यांच्या अनुपस्थितीत पांडुरंगाची पूजा करेल. नामदेवने श्रद्धा ठेवून पूजा केली, परंतु विठ्ठल नैवैद्य खाण्यासाठी थांबला. नामदेवने पांडुरंगाला सांगितले की, तो नैवैद्य खाल्ला नाहीतर घर परत जाणार नाही. पांडुरंगाने त्याचा दृढ निश्चय पाहून नैवैद्य खाल्ला. घरी आल्यानंतर, नामदेवच्या आईने उशीराबद्दल विचारले, त्यावर नामदेवने सांगितले की, तो पांडुरंगाच्या नैवैद्याची वाट पाहात होता. आईचा विश्वास बसला नाही आणि वडिलांना सांगितले. वडील नामदेवासोबत मंदिरात गेले, तिथे त्यांनी पाहिले की पांडुरंग नामदेवाच्या हस्ते नैवैद्य खात होता. संत एकनाथ महाराज शंकाराच्या मंदिरात ध्यान घेत असताना, देवगिरी येथे गेल्यावर जनार्दन स्वामींकडून गुरु मंत्र घेण्याची प्रेरणा मिळाली. त्यांनी घर न सांगता जनार्दन स्वामीकडे निघून गेले आणि त्यांचे तेजस्वी स्वरूप पाहून शिष्य म्हणून त्यांच्याकडे राहण्याचा निर्णय घेतला.

Sudhakar Katekar द्वारा मराठी आध्यात्मिक कथा

Writen by Sudhakar Katekar

Category आध्यात्मिक कथा