पावसाळी दिवसाची ती दुपार होती, सूर्याचा ठाव नव्हता आणि आकाश काळ्या ढगांनी भरले होते. पावसाची हलकी रिपरिप सुरु होती, आणि धरती हिरवी झाली होती. कंटाळल्यामुळे, लेखक समुद्र किनाऱ्याकडे निघाला. समुद्राचे रूप त्याला वेगवेगळे वाटत होते; सकाळी तो आनंदी, तर दुपारी गंभीर वाटत होता. त्याला एकटेपणाची जाणीव झाली आणि त्याला कुणाच्या सहवासाची गरज भासली. तितक्यात, नेहा त्याच्या जवळ आली. ती एक गोड मुलगी होती, ज्याची त्याला फारशी माहिती नव्हती. नेहा आणि तिचा मित्र विनीत यांची चर्चा होती, ज्यामुळे लेखक थोडा अस्वस्थ होता. नेहा समुद्राच्या पार्श्वभूमीवर जलपरीसारखी दिसत होती. त्यांच्या गप्पा सुरू झाल्या आणि लेखकाला तिच्या सहवासात आनंद मिळाला. दुसऱ्या दिवशी, लेखक कॉलेजमध्ये नेहासोबत गप्पा मारण्याच्या आनंदात होता, पण नेहा वर्गात आलीच नाही. त्यामुळे त्याला कंटाळा आला आणि तो कॅटीनबाहेर तिची गाडी पाहून आत डोकावतो.
अधुरी प्रेम कहाणी
Aniket Samudra 
द्वारा
मराठी कथा
वर्णन
पावसाळी दिवसातील ती दुपार होती, साधारण २-३ वाजले असतील पण सूर्याचा कुठेच ठाव-ठिकाणा नव्हता. आकाश काळ्या ढगांनी भरले होते, पावसाची बारीक-बारीक रिपरिप चालूच होती., सगळी धरती हिरवी-गार झाली होती, नारळाची झाडे मुक्त होऊन वाहणाऱ्या वाऱ्या बरोबर डोलत होती. घरात बसूनही कंटाळाच आला होता, मग कपडे चढवले, पायात चप्पल अडकवली आणि सरळ बाहेर पडलो. रत्नागिरीत तशी मनोरंजनाची ठिकाणे फार नाहीत. मग जायला कुठली वाट नसली की मी सरळ समुद्र किनाऱ्याची वाट धरतो. समुद्राची रूप पण किती वेगवेगळी असतात, सकाळी कोवळ्या सूर्यप्रकाशात अवखळ भासणारा हाच समुद्र, दुपारी मात्र अंतःकरणात फार मोठे गुपित साठवून वागणाऱ्या गंभीर माणसासारखा भासतो. ओहोटीला, रुसून बसलेल्या मुलासारखा आपल्यापासून