जयवंतला एक आठवडा झाला होता लाड कारंजावरून परत आल्यानंतर. त्याला बाबांचा विचार सतावत होता, खासकरून आईच्या अचानक जाण्यामुळे नाईक कुटुंबात शोककाळ होता. आईच्या इच्छेनुसार तो नाशिकला परतला, पण बाबांना घेऊन येण्यासाठी त्याचा आग्रह निष्फळ ठरला. शर्वरी, जयवंतची पत्नी, त्याला चहा देताना बाबांच्या एकटेपणाच्या काळजीचा उल्लेख करते. जयवंत मात्र बाबांची काळजी करत असतो आणि त्यांच्या एकटेपणामुळे चिंतित असतो. जयवंतच्या मनात आई-बाबांचे सहजीवन आणि त्यांना त्यांच्या घराची ओढ जाणवते. आईच्या निधनामुळे जयवंत खचला आहे, तरी शर्वरी त्याला थोडा वेळ देण्याचा सल्ला देते. एक महिना उलटल्यावर बाबांचा मूड थोडा सुधारलेला दिसतो, पण जयवंतच्या मनात अजूनही मोठा प्रश्न आहे - पुढे काय करायचं? बाबा मुलांच्या ग्रॅंडपॅरंट्स डे साठी आले असताना, जयवंत त्यांचा उत्साह पाहून आनंदित होतो. बाबा अकोल्याला परत जाण्याची तयारी करत असताना, शर्वरी त्यांना थांबण्याचा आग्रह करते. या कथेच्या माध्यमातून कुटुंबातील नातेसंबंध, शोक, आणि एकटेपणाचा अनुभव व्यक्त करण्यात आलेला आहे.
दान नाही... मदत
Vineeta Shingare Deshpande द्वारा मराठी कथा
वर्णन
लाड कारंजावरुन येऊन जयवंतला एक आठवडा झाला होता. बाबांचा चेहरा डोळ्यापुढून जात नव्हता. कसे असतील? काय करत असतील? आई शिवाय त्यांचं जगणं ही कल्पना त्या क्षणी त्याला असह्य होत होती. आईच्या अचानक जाण्याने समस्त नाईक कुटुंब शोकाकुल होतं. आईच्या इच्छेप्रमाणे तिचे दिवस वार न करता ठराविक रक्कम लाडकारंजाच्या मठात देऊन तो नाशिकला परतला होता. बाबांना आग्रह करुनही कारंज्याहूनच ते अकोल्याला परतले.आई ..... आठवणीने जयवंतचे डोळे भरुन आले."जयवंत ... हे घे चहा." शर्वरीने त्याच्या हातात कप दिला आणि ती ही टेरेसवरुन खाली बगिच्यात खेळणार्‍या मुलांकडे बघू लागली."बाबांची काळजी वाटतेय न?" शर्वरी"हो गं, बाबा एकटे कसे रहातील, कसं सगळं मॅनेज करतील हाच
