विजू मंदिरातून निघून घराकडे जातो, पण त्याचे घर त्याचे स्वतःचे नाही, कारण त्याचे आई-बाबा लहानपणीच गेले. तो आपल्या काकांकडे राहतो, जे त्याला प्रेमाने जपतात. विजू गावात दोन वर्षांनी परत येतो आणि त्याला सर्व काही जसा होता तसा दिसतो. काकू आणि काका त्याचे स्वागत करतात, चिमणी (त्याची बहिण) त्याला भेटते. विजू काकांना नमस्कार करून घरात जातो, जिथे त्याची आजी असून तिची स्थिती खराब आहे. विजूला कवितेची आठवण येते, जी त्याच्या मामाची मुलगी आहे आणि त्याला तिची भेट घेण्याची इच्छा असते. संध्याकाळी गावात काही तरुण एकत्र येतात आणि ते गावातल्या घडामोडींवर चर्चा करतात, ज्यात काही समस्यांची चर्चा केली जाते. विजू शांतीने ऐकतो, पण त्याच्याही मनात काही विचार चालले आहेत.
वारस - भाग 3
Abhijeet Paithanpagare द्वारा मराठी भय कथा
वर्णन
मंदिरातन निघून विजू घराकडे निघाला,घर म्हणाल तर त्याच स्वतःच अस घर नव्हतंच,आई आणि बाबा लाहनपनीच देवाघरी गेलेले, त्यामुळे त्याच्या काकांकडेच तो रहायचा.काका तसे स्वभावाने चांगले,प्रेमळ,,काकू सुद्धा जीव लावायच्या,एकंदर आई बाबांची कमी कधी जाणवू नये असाच त्यांचा प्रयत्न असायचा.त्याना स्वतःच मुलं नसल्याने त्यांनी विजू आणि चिमणीला स्वतःच्या मुलाप्रमान जपलं होत. विजू सगळं सामान घेऊन भरभर पाऊल टाकत घराकडे आला,तेच ते जून दगड मातीने बनलेलं पण प्रशस्त घर,घराच्या बाहेर एक छानसा गोठा होता,त्यात चार पाच गुर दिसत होती.विजू ने गोठ्यात जाऊन हळुवार पणे गायीवरून हात फिरवायला सुरुवात केली,तेव्हढ्यात त्याच्या पायाशी येऊन मोती रेलू लागला,,विजू ते सगळं बघून फारच खुश झाला.दोन वर्षानंतर गावात
Novels
