प्रियांका रेड्डीने आपल्या संघर्षाची कथा सांगितली आहे, जिथे ती बलात्कार आणि सामाजिक अन्यायाच्या मुद्दयांवर प्रकाश टाकते. ती आपल्या अनुभवांद्वारे दर्शवते की, तिच्या बलात्काऱ्यांचे धर्म किंवा जात महत्त्वाचे नाही, तर ते सर्व 'लिंगपिसाट पुरुष' आहेत. प्रियांका न्यायाच्या अपेक्षेवर भाष्य करते आणि सांगते की समाजात निस्वार्थ आणि निष्पक्ष न्यायाची अभाव आहे. बलात्कार करणाऱ्यांना संरक्षण मिळते आणि त्यांच्या कृत्यांवर कोणतीही कठोर कारवाई होत नाही. ती गोपाल कांडा आणि कुलदीप सेंगर यांच्या उदाहरणांचा उल्लेख करते, ज्यांनी बलात्काराच्या आरोपावरही निवडणूक जिंकली. प्रियांका या समस्यांवर जन जागरूकता वाढवण्याची गरज व्यक्त करते, असे सांगून की, जर समाजाने बलात्कार करणाऱ्यांविरुद्ध उभे राहिले असते, तर तिचा अनुभव वेगळा असू शकला असता.
माझी लढाई आजुन संपलेली नाही
Sanjay Kamble 
द्वारा
मराठी महिला विशेष
वर्णन
'माझी लढाई अजून संपली नाही' मी प्रियांका.प्रियांका रेड्डी... आज मी तुमच्यामधे नाही, पण तुमच्या मधे नाही याचं दुःखही नाही..खरतर मुलगी म्हणून जन्म घेतला तेव्हाच माझ्या संघर्षाची सुरवात झाली... रस्त्यावर येता जाता टवाळखोर मुलांच्या कमेंट, शिट्ट्या, घाणेरडे चाळे सहन करत करत माझ्या निरागस आयुष्याचा शेवट इतका भयानक होईल असं स्वप्नातही वाटलं नव्हतं. कोण होते ते माझा बलात्कार करणारे...? मुसलमान..? हिंदू...? ख्रिश्चन..? बुध्दिस्ट..? शिख...? एका बलात्कार पिडितेला विचाराल तर ते होते केवळ 'लिंगपिसाट पुरूष'.. पण बलात्काराला धर्म जोडून माझ्या बलात्काराचही राजकीय भांडवल करत काही गिधाडांकडून माझ्या मृत्यूनंतरही माझ्यावर बलात्कार केला जातोय..