वर्णन

भाग ९: पावसाची शांती आणि जीवनाचे गूढशरद आणि सविता त्यांच्या आयुष्याच्या एका महत्त्वपूर्ण वळणावर उभे होते. दोघांच्या डोळ्यांत एक परिपक्वता आणि एक शांती होती, जणू ते दोघं थोडं थोडं यथासांग समजून घेत होते. त्यांचे भूतकाळातील आठवणींना एक मुक वाचन होतं आणि पुढे चालताना ते कदाचित एक नवा मार्ग स्वीकारत होते.शरद विचार करत होता, 'पावसाच्या ठिणग्यांत किती विचार केलेत... किती वाटा चाललेत... पण एक गोष्ट नेहमीच समजून आली. ज्या गोष्टीला आपण कधीच सोडू शकत नाही, ती आपल्यासमोर कायम उभी राहते.'सविता त्याच्याजवळ उभी होती, परंतु ती अगदीच शांत होती. तिच्या चेहऱ्यावर एक गूढ हसू होतं, ते ऐकून शरद हलकं हसला. पावसाच्या थेंबांनी