वर्णन

रात्रीचे आठ वाजले होते. कोल्हापूरच्या एका शांतशीर वसाहतीमध्ये पावसाचे टपोरे थेंब जमिनीवर पडत होते. प्रत्येक थेंब जणू काही एक नवा विचार घेऊन येत होता. त्या पावसात, एक खिडकीतून बाहेर पाहणारा एक तरुण – समीर – स्वतःशीच विचारांत हरवलेला होता.समीर हा शहरातल्या नामवंत कॉलेजमध्ये एम.ए. मराठीचा विद्यार्थी होता. शब्दांची गोडी त्याला लहानपणापासूनच होती, पण त्याचबरोबर त्याला स्वतःच्या शब्दांवर खूप विश्वासही होता. तो जे काही विचार करत असे ते स्पष्टपणे, निर्भीडपणे मांडत असे. पण या मोकळ्या स्वभावामुळे अनेक वेळा तो लोकांच्या भावना न समजून, फक्त सत्य बोलण्याच्या नावाखाली कठोर बोलून बसायचा.समज आणि शब्दांची ताकदएकदा कॉलेजमध्ये एक वादविवाद स्पर्धा आयोजित करण्यात आली होती.