वर्णन

तिचं पावसातलं घर---१पाऊस पडतोय.दोन दिवसांपासून सलग.रस्त्यावरून गटाराच्या तोंडात शिरणाऱ्या पाण्याची चरचर, झाडांच्या पानांवरून ओघळणाऱ्या थेंबांची टप टप, आणि खिडकीतून आत शिरणारा गार गार वारा — सर्वत्र एक गूढ शांतता आहे. ती शांतता धडधडते, धडधडत राहते.शिवली परत आलीये.वीस वर्षांनंतर.त्याच जुन्या घरात.सहा खिडक्या. तीन खोली. एक लाकडी झोपाळा. आणि भिंती – आता फक्त भिंती नव्हे, आठवणींचे नकाशे झाल्यात.आईच्या अन्नवस्त्रावरील तपश्चर्येचा सुवास अजूनही कोपऱ्यात थांबलेला. बाबा? त्यांची अस्तित्वही आता गप्प झालंय. जणू ते कधीच इथे नव्हते.२शिवलीचं बालपण पावसाच्या सरीत झुललं.ती लहान असताना, पावसात तिला एक रहस्य वाटायचं –जणू काही थेंबांमध्ये शब्द अडकलायेत.जसं काही निसर्ग एक प्राचीन भाषा बोलतोय – फक्त तीच ऐकू शकते,