My Own Writing... book and story is written by shabd_premi म श्री in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. My Own Writing... is also popular in सामाजिक कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
माझे लिखाण... - मला बहीण होती... - कादंबरी
shabd_premi म श्री
द्वारा
मराठी सामाजिक कथा
हो मला एक बहिण होती, पण ती कशी दिसते, तिला माझी आठवण येत होती का, हे काही मला माहिती नाही, पण हो मला एक बहीण होतीच.... कदाचित ती माझ्यासारखीच दिसत असावी, मी आईला म्हणायचो एखादा तरी फोटो पाठव ना ग, मला बघू दे ती कशी दिसते..पण आईनेही कधी माझी गोष्ट मनावर घेतलीच नाही. कारण कदाचित त्या फोटोची किंमत परवडली नसावी तिला.. कधी कधी ती माझ्या स्वप्नांत यायची. माझे डोळे मिटवून दादा मला आज भुर्र नेशील ना रे ..अशी गोड, केविलवाणी मागणी घालायची... मग मी हो म्हंटल्याशिवाय ती डोळेच उघडू द्यायची नाही...आणि हो म्हंटल्यावर अलगद कुशीत येऊन बसायची...जणू माझ्या
हो मला एक बहिण होती, पण ती कशी दिसते, तिला माझी आठवण येत होती का, हे काही मला माहिती नाही, पण हो मला एक बहीण होतीच.... ...अजून वाचाती माझ्यासारखीच दिसत असावी, मी आईला म्हणायचो एखादा तरी फोटो पाठव ना ग, मला बघू दे ती कशी दिसते..पण आईनेही कधी माझी गोष्ट मनावर घेतलीच नाही. कारण कदाचित त्या फोटोची किंमत परवडली नसावी तिला.. कधी कधी ती माझ्या स्वप्नांत यायची. माझे डोळे मिटवून दादा मला आज भुर्र नेशील ना रे ..अशी गोड, केविलवाणी मागणी घालायची... मग मी हो म्हंटल्याशिवाय ती डोळेच उघडू द्यायची नाही...आणि हो म्हंटल्यावर अलगद कुशीत येऊन बसायची...जणू माझ्या
ह्या कथेचा पहिला भाग मी 8 फेब्रुवारी 2019 ला सादर केलेला असून कथेचा दुसरा भाग सादर करतोय.... आम्ही तिला पुरवून आलो, घराबाहेर आता स्मशान शांतता पसरली होती. घरात जाऊन बघितलं ...अजून वाचाआई तीच करायला लागली होती, बाबाही आवराआवर करत होते, स्वयंपाक खोली ओलांडून मी माझ्या खोलीत शिरलो तर कुणीतरी एका कोपऱ्यात माझं सामान आधीच नेऊन ठेवलेलं होत, माझी नि तिची खोली एकच होती, खोलीतले दोन कोपरे तिचे तर दोन कोपरे माझे, भिंतीवर लावलेल्या त्या माझ्या फोटोवर माझ लक्ष गेलं, तो लहानपणीचा माझा फोटो अजूनही तिथेच होता, मला आश्चर्य वाटत होतं, तो अजून तिथे कसा काय, अस म्हणतात ना की