ALIBI book and story is written by Abhay Bapat in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. ALIBI is also popular in गुप्तचर कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
ॲ लि बी. - कादंबरी
Abhay Bapat
द्वारा
मराठी गुप्तचर कथा
या कथेतील सर्व पात्र प्रसंग घटना आणि कथानक हे संपूर्णपणे काल्पनिक असून . त्याचा वास्तवाशी किंवा दुसऱ्या कोणत्याही भाषेतील कथे तील पात्र प्रसंग व घटना यांच्याशी संबंध नाही तसा तो आढळल्यास तो योगायोग समजावा या कथेचे हक्क माझ्या कडे आहेत,अन्य कोणी माझ्या पूर्व परवानगी खेरीज कोणत्याही माध्यमातून ही कथा प्रसिद्ध करू नये. **प्रकरण एक.रात्री बारा वाजता पाणिनी पटवर्धन चा खाजगी फोन अचानक खणखणला पाणिनी त्यावेळी आपल्या घरी गाढ झोपेच्या अंमलाखाली होता, बाहेर पाऊस म्हणजे ‘मी’ म्हणत होता. त्यातून पाणिनी चा हा फोन नंबर म्हणजे स्वतः पाणिनी पटवर्धन व्यतिरिक्त फक्त सौम्या सोहोनी, कनक ओजस, यांनाच माहीत होता, अन्य
ॲलिबी ( प्रकरण १)* या कथेतील सर्व पात्र प्रसंग घटना आणि कथानक हे संपूर्णपणे काल्पनिक असून . त्याचा वास्तवाशी किंवा दुसऱ्या कोणत्याही भाषेतील कथे तील पात्र प्रसंग व घटना यांच्याशी संबंध नाही तसा तो आढळल्यास तो योगायोग समजावा ...अजून वाचाकथेचे हक्क माझ्या कडे आहेत,अन्य कोणी माझ्या पूर्व परवानगी खेरीज कोणत्याही माध्यमातून ही कथा प्रसिद्ध करू नये. **प्रकरण एक.रात्री बारा वाजता पाणिनी पटवर्धन चा खाजगी फोन अचानक खणखणला पाणिनी त्यावेळी आपल्या घरी गाढ झोपेच्या अंमलाखाली होता, बाहेर पाऊस म्हणजे ‘मी’ म्हणत होता. त्यातून पाणिनी चा हा फोन नंबर म्हणजे स्वतः पाणिनी पटवर्धन व्यतिरिक्त फक्त सौम्या सोहोनी, कनक ओजस, यांनाच माहीत होता, अन्य
ॲलिबीप्रकरण २.(©अभय बापट)पाणिनी पटवर्धन झपाट्याने ऑफिस मधे आला तेव्हा सौम्या सोहोनी टपालातून आलेली पत्रे बघत होती.“ तुम्ही चक्क लौकर आलाय आज.” ती म्हणाली.“ मी आजची वर्तमान पत्रे जरा बारकाईने पाहण्यासाठी आलोय लौकर.”“ वर्तमान पत्रांचे काय?”“ काल मध्यरात्री नंतर मला ...अजून वाचाम्हणून दोन हजाराच्या दोन नोटा आणि आणखी एका नोटेचा एक तुकडा मिळाला.एका बुरखाधारी स्त्री बरोबर माझी उत्कंठावर्धक अशी भेट झाली.आणि तिच्या बरोबरचा तो माणूस. सतत काहीतरी काळजीत असल्यासारखा होता.त्याने सांगितलं की आजच्या वर्तमान पत्रात काहीतरी सनसनाटी बातमी आहे.”“ आणि तुम्हाला ती सापडली नाहीये असंच ना?” सौम्या ने विचारले.“ खरं म्हणजे मी ती बघितली नाहीये.” “ कामातच सगळा दिवस निघून जातो.”“
ॲलिबीप्रकरण ३आपल्या कॉटवर पाणिनीआडवा पडून वाचत होता.कंटाळून दिवे बंद करण्याच्या विचारात होता तेव्हाच फोन वाजला, कपाळाला आठ्या पडून त्याने तो उचलला, तर सौम्या चा आवाज आला.“ हॅलो सर, संध्याकाळच्या पेपर चं काय?“ काय त्याच्या बद्दल?” -पाणिनी” म्हणजे तुम्ही वाचला ...अजून वाचातो?” -सौम्या “ नुसतीच नजर टाकली त्यावरून.काय विशेष?” –पाणिनी“अमर हुबळीकर हॉस्पिटल ची हिशोब पुस्तके तपासण्यासाठी ऑडीटर ची नेमणूक केली गेली आहे.हुबळीकर कुटुंबातील एकाने हॉस्पिटल च्या संचालकांवर गैर कारभाराचा आरोप केलाय.देणगी पोटी मिळालेले निधी एका ट्रस्ट मध्ये आणले जातात आणि त्याचे ट्रस्टी आहेत,अजित टोपे.राजेंद्र पळशीकर आणि प्रकाश पसरणीकर.” सौम्या ने उत्तर दिले.पाणिनी थोडा वेळ विचारात गुंतला.” जेव्हा पळशीकर म्हणाला की उद्याच्या पेपरात
ॲ लि बी भाग ४कनक ला घेऊन पाणिनी शहराच्या दक्षिण बाजूला असलेल्या टेकडी च्या दिशेने गाडीने चालला होता.पुढे गेल्यावर आठ –दहा बंगली वजा घरांचा समूह दिसायला लागला.” या पैकीच एक बंगला असणार” ओजस म्हणाला.पाणिनीने अनुक्रमांक पाहिले आणि म्हणाला,” ...अजून वाचारांगेतला शेवटचा दिसतोय. .. हाच तो.”बंगल्याचे तोंड आग्नेय दिशेला होते.त्याच्या वरील बाजूला पश्चिमेकडे टेकडीचे टोक दिसत होते तर पूर्वे कडे खालील बाजूस शहर पसरले होते, पांढऱ्या इमारतींवर सूर्य किरणे पडून त्या चमकत होत्या.वर तिरके लाल छत आणि त्याखाली स्वच्छः पांढऱ्या आणि उन्हात चमकणाऱ्या भिंती असे मनोहर दृष्य होते.घराची घंटा वाजवण्यापूर्वी पाणिनीने ते दृष्य मनात साठवून ठेवले.त्या प्लॉट चे जिथे दोन भाग
ॲलिबी प्रकरण ५प्रकरण ५दुसऱ्या दिवशी पाणिनी पटवर्धन ऑफिसात आला तेव्हा सौम्या सोहोनी दारातच त्याची वाट बघत होती.“ माझ्या साठी काही विशेष वाढून ठेवलंय का पुढे?” पाणिनी ने तिचा अविर्भाव बघून संशयाने विचारले.“ मिसेस मिसेस टेंबे आणि गेयता बाब्रस.” –सौम्या.“ ...अजून वाचाबरोबरची भेटीची वेळ दुपारी दोन ची होती ना पण ! “ –पाणिनी“ मला माहित्ये ते, पण त्या दोघी काहीतरी ठरवूनच आल्या आहेत. मनाशी. त्या म्हणताहेत की काही झालं तरी त्यांना भेटायचच आहे तुम्हाला., तुम्ही मला आज जेवायला नेणार होतात बाहेर त्यामुळे मी त्यांना कटवायचा प्रयत्न केला पण त्या हलायला तयार नाहीत, सारखी नखं कुरतुडत आणि पुटपुटत बसल्येत.”“ ती मुलगी कशी