कुसुमाग्रजांच्या लेखनाची सुरुवात पारतंत्र्याच्या काळात झाली, जेव्हा कविता देशप्रेम, निसर्ग, प्रेम आणि जीवनविषयक विचारांवर केंद्रित होती. त्यांनी १९३३ मध्ये ‘जीवनलहरी’ हा काव्यसंग्रह प्रकाशित केला आणि १९९९ पर्यंत लेखन चालू ठेवले. त्यांच्या लेखनात मानवतावादाचे दर्शन घडते, आणि त्यांच्या कवितांमध्ये सौंदर्य, आवेश, नाट्यपूर्णता यांचा समावेश आहे. कुसुमाग्रजांनी कवितेसोबत नाटक, रूपककथा आणि लघुनिबंधही लिहिले. त्यांच्या काही कवितांमध्ये सामाजिक वास्तवाचे भान दिसून येते, आणि त्यांनी स्त्रीकडे एक व्यक्ती म्हणून पाहिले. तथापि, त्यांच्या कवितांमध्ये स्त्रीविषयक लेखन कमी आहे, तरीही त्यांनी महत्त्वाची स्त्रीपात्रे निर्माण केली. कुसुमाग्रजांनी प्रेमकविता कमी लिहिल्या, कारण त्यांचा काळ क्रांती आणि स्वातंत्र्यलढ्याचा होता. त्यांची कविता मानवी प्रेमाची भावना व्यक्त करते, ज्यात त्यांनी दिव्यता आणि मानवी अनुभव यांचे संतुलन साधले आहे. त्यांचे प्रेम अधिक मानवी आणि सर्वसाधारण आहे, ज्यामुळे त्यांच्या कवितेतील प्रेयसी मुग्ध आणि आकर्षक दिसते.

Komal Mankar द्वारा मराठी फिक्शन कथा

Writen by Komal Mankar

Category फिक्शन कथा