राधा एकदा भटकंतीसाठी डोंगरदऱ्यात गेली होती, परंतु तिच्या मनात एकच विचार होता - तिचा प्रियकर आता तिला सोडणार नाही. तिचा वडील तिच्यावर खूप प्रेम करायचे, पण आता राधा एकटी आहे. कथेत तिच्या आणि तिच्या मित्राच्या आठवणींचा उल्लेख आहे, विशेषतः एक "शिक्या" नावाचा मित्र जो तिच्यावर प्रेम करायचा आणि तिला "वेडा पीर" म्हणायचा. राधा आणि तिचा मित्र बारावीच्या शेवटच्या पेपरनंतर घरच्या दिशेने जात असताना तो तिला प्रपोज करतो, जे राधाला आठवते. कथा पुढे जाते आणि राधा आता मोठी झाली आहे, पण तिचा चेहरा आणि शरीरावरच्या बदलांमुळे तिचा आत्मविश्वास कमी झाला आहे. तिचा पती तिला प्रेमाने पाहतो, पण तो तिच्या शारीरिक स्थितीत चिंताग्रस्त आहे. राधा आणि तिचा पती कॉफी पित आहेत आणि बाहेर पाऊस पडत आहे, ज्यामुळे वातावरण अधिक रोमांटिक आणि धुंद बनले आहे. कथेत प्रेम, आठवणी, आणि बदल यांचा समावेश आहे, जे त्यांच्या सहजीवनावर परिणाम करतात.
राधा!
suresh kulkarni द्वारा मराठी कथा
वर्णन
त्या दिवशी राधा सैरावैरा झाली होती. कोठे भटकतोय कोणास ठावूक? असाच भटकत असतो डोंगर दऱ्यात! काय तर म्हणे ट्रेकिंग! पण इतके दिवस नाही रहात माझ्या पासून दूर! आता आला कि, त्याला कधीच सोडणार नाही! नो रानटीपणा! नो, डोंगर -दऱ्या, तो भिरभिरता वारा आणि संध्याकाळच भटकण! विचारात तिला समोरची गाडी दिसलीच नाही. गाडी तिला उडवून निघून गेली!
