कथेत लेखकाच्या लहानपणीच्या अंगणाच्या अनुभवांची चर्चा आहे. त्यावेळी घराच्या तुलनेत अंगण मोठे आणि मुक्त होते, जिथे गुरे आणि जनावरांची वावर होती. अंगणात तुळशी वृंदावन, नंदी आणि शिवलिंग होते, आणि लेखकाच्या आईचा चेहरा संध्याकाळच्या प्रकाशात सुंदर दिसत होता. अंगणातच लहानपणी खेळण्याची मजा होती, परंतु काळाच्या प्रवाहात अंगणावर बंधने येऊ लागली. लेखकाचे घर आणि अंगण यांचे मनाशी गहन संबंध आहेत; जसे अंगण बंदिस्त झाले, तसंच माणसांची मनं सुद्धा आकसत गेली. लेखकाच्या घराचे अंगण लहान आहे, परंतु त्या अंगणात त्याने आणि पत्नीने विविध फुलांचे झाडे लावले आहेत. गुलाबाच्या झाडांना त्याला फारशी यश येत नाही, त्यामुळे तो चिंतित आहे. उन्हाळ्यात नातवाच्या सोयीसाठी बेंगलोरला जात असताना झाडांचे हाल होत आहेत. अंगणातील फरशी खिळखिळी होत आहे, त्यामुळे लेखकाने सिमेंट ब्लॉक घालण्याचा निर्णय घेतला आहे. जरी यामुळे अंगण स्वच्छ दिसत असले तरी लेखकाला थोडी उदासी वाटते, कारण त्याची मुळाची सुंदरता कमी झाल्यासारखे वाटते.

suresh kulkarni द्वारा मराठी कथा

Writen by suresh kulkarni

Category कथा