कथेतील मूळ व्यक्ति, कुमार, किर्तीप्रियाशी बोलताना आपल्या मनातील भावना व्यक्त करण्यास संकोचत आहे. त्याला तिच्या निष्काळजी वागण्यामुळे काहीच आनंद मिळत नसला तरी, तिचा हट्टीपणा आणि त्याच्या हाताला धरून थांबवणं त्याला आनंददायी वाटतं. त्याने अभ्यासात गुंतल्यामुळे तिच्याशी संवाद साधण्यास वेळ दिला नाही, आणि ती त्याला विचारते की तो इतके दिवस कुठे होता. या संवादात, कुमारच्या मनात तिच्या प्रति प्रेमाची भावना वाढते, आणि तो तिच्या आठवणीत हरवून जातो. कबीर नावाच्या मित्राला या भावनांबद्दल सांगण्याची इच्छा त्याला होत असते. या कथेत प्रेम, संकोच, आणि संवादाच्या भावनांचे मिश्रण आहे.
मला काही सांगाचंय..... - ३९ - ४
Praful R Shejao द्वारा मराठी फिक्शन कथा
वर्णन
३९. सोबती - जुने कि नवे - 4 तिच्याशी बोलत थांबण्याची माझी मुळीच इच्छा नव्हती ... तरी मी म्हणालो , " किर्तीप्रिया , हे तुझं काय चाललं ? " " कुठे काय ? काही तर नाही ... " " अस मध्येच रस्त्यात सायकलच्या आड येणं , समजा माझा तोल गेला असता तर किंवा तुला लागलं असतं तर .." " कुमार , ते होय , काही झालं नाही ना ... आधी तु सांग इतके दिवस कुठे होता ? दिसलाच नाही ... " तिचं अस निष्काळजीने वागणं मला जरा आवडलं नव्हतं म्हणून " मला ना आधीच घरी
Novels
१. शेवटचा संवाद....? उन्हाळा ऋतू । एप्रिल महिन्यात दिवसभर प्रवास करून सूर्य मावळतीला आला , तसे चिमणी पाखरांचे थवे शांततेने परत आपल्या घरट्याच्या दिशे...
