हिवाळी सुट्टीच्या पार्श्वभूमीत, लेखक गावी जाण्याच्या तयारीत होता. प्रवासासाठी बसस्थानकावर पोहोचल्यावर, लांबपल्ल्याच्या गाड्या गर्दीने भरलेल्या होत्या. अनेक बस थांबत पण जागा नसल्याने चालू जात होत्या. अंधार होत असल्यामुळे लेखकने मनाशी ठरवले की तो येईल त्या बसने प्रवास करेल, कारण दुसऱ्या दिवशी दिवाळी होती. अखेर एक बस आली, ज्यामध्ये चांगली गर्दी होती. लेखक कंडक्टरच्या सीटच्या जवळ उभा राहिला आणि कंडक्टरने त्याला बसण्यास सांगितले. बसमध्ये गर्दी असल्याने तिकिट काढण्यासाठी वेळ लागणार होता, त्यामुळे लेखक बसवर बसला. कंडक्टरच्या मेहनतीने तिकिट काढणं चालू होतं आणि बस आंबा घाटात वळणावळणाचा प्रवास करत होती. लेखकाने सहप्रवाशाच्या शरीरयष्टीवरून त्याला जागा गाठण्याची चिंता केली, पण कंडक्टरने सर्व प्रवाश्यांची तिकिटे तपासली. कंडक्टरने लेखकाला जागा सरकवायला सांगितले, आणि दोघेही एकत्र बसले. बस आता शेवटच्या स्थानकावर थांबणार होती, आणि कंडक्टरला फोन आला ज्यात त्याने आपल्या साहेबांशी संवाद साधला. लेखकाने त्याच्या प्रवासाबद्दल विचारले.
मनचली
SHRIKANT PATIL द्वारा मराठी प्रवास विशेष
वर्णन
हिवाळी सुट्टीतील प्रसंग.सुट्टीसाठी गावी जाण्याची माझी धावपळ चालू होती.सर्व कार्यालयीन कामकाज आटोपून प्रवासासाठी निघालो.पाच सहा तासाचा प्रवास सुरु होणार होता. स्थानिक बसने मी बसस्थानकावर पोहचलो.लांबपल्ल्याच्या एसटी गाड्या फुल्ल तुडूंब गर्दीने भरलेल्या होत्या.गर्दीमुळे कांही बस थांबत पण जागा नसलेने लगेच निघून जात.मी ही एक दोन गर्दीच्या बस सोडून दिल्या.जस जसा अंधार हाऊ लागला तसा मी येईल त्या बसने जायचे मनाशीच ठरवले. कारण बराच प्रवास करायचा होता. दुस-याच दिवशी दिवाळीचा सण सुरु होणार असलेने गावाकडची मंडळीही वाट पाहत होती. डोळे फलाटाकडे लागले होते.इतक्यात एक बस फलाटावर येऊन थांबली.बसमध्ये ब-यापैकी गर्दी होतीच.काही लोक ऊभे राहून प्रवास करत होते. मी कंडक्टरच्या सीट जवळ
