वर्णन

मातीशी नातं"दुपारची उन्हं तापली होती. मळ्यातील झाडांनाही घाम फुटावा अशी ती कडक उन्हाची वेळ. तरीसुद्धा ती बाई, गोदामाई, वय वर्षे सत्तरच्या घरातली, हातात फावडं घेत शेताच्या कडेने चालली होती. डोक्यावरची हिरव्या किनारीची फडकी साडी, पाठ कंबर वाकलेली, चेहऱ्यावर सुरकुत्या – पण डोळ्यांत मात्र एक दृढ निश्चय होता.ती म्हणायची, “शेत म्हणजे पोट. पोरं गेली, पण माती अजून माझ्या सोबत आहे.”सहा वर्षांपूर्वीचा तो दिवस तिला अजूनही आठवतो. तिचा एकुलता एक मुलगा – शिवाजी, त्याची बायको सुनीता आणि त्यांची लहान मुलगी – आर्या, गावाहून शहरातल्या नातेवाइकांकडे चालले होते. रस्त्यावर एका वळणावर ट्रकने गाडीला उडवली… तिघांचंही जागीच निधन झालं. एकच शून्य पसरलं तिच्या आयुष्यात.तेव्हापासून