लेखक अरुण वि. देशपांडे यांनी त्यांच्या आठवणीतील सुट्ट्या वर्णन केल्या आहेत, ज्यामध्ये त्यांनी १९६० ते १९७३ या काळातील अनुभवांचे विवेचन केले आहे. या काळात लेखक शाळेतून कॉलेज व नोकरीच्या टप्प्यात होते. त्यांच्या वडिलांची बँकेतील नोकरीमुळे त्यांना वारंवार गाव बदलावे लागले. त्यामुळे, सुट्टीच्या काळात मामाच्या गावी जाणे हे त्यांचे वार्षिक कार्यक्रम ठरले होते. लेखक वैजापूर गावात शाळेत होते आणि उन्हाळ्याच्या सुट्टीत चार गावांमध्ये फिरत होते: परभणी, जिंतूर, वस्सा, आणि वसमतनगर. वैजापूरमध्ये रेल्वे-स्टेशन होते, पण परभणीसाठी फक्त एक साधी ट्रेन उपलब्ध होती. लेखकांनी मध्यरात्री २ वाजता टांग्यातून रेल्वे स्टेशन गाठले आणि सकाळी परभणीला पोचले. परभणीला आत्याबाईच्या घरी जेवण केल्यानंतर जिंतूरकडे निघाले. लेखकांनी वस्सा आणि जिंतूरच्या प्रवासाची सविस्तर माहिती दिली आहे, जिंतूरमध्ये त्यांचा वकील मामा राहत होता. तेव्हा बस सेवा कमी होती आणि प्रवास करण्यासाठी बैलगाडीचा वापर करावा लागला. या आठवणींमध्ये त्या काळातील प्रवासाची कष्टसाध्य स्थिती आणि माणसांचे एकमेकांबद्दलचे नाते स्पष्टपणे व्यक्त झाले आहे.
रम्य त्या आठवणी
Arun V Deshpande द्वारा मराठी हास्य कथा
वर्णन
आठवणी आपल्या मनाच्या कप्प्यात साठवलेल्या असतात .विसरलो असे वाटत असते ..पण .ते तसे नसते ,जुन्या काळातील क्षण आणि व्यक्ती दोन्ही आठवणींच्या स्वरूपात मनात कायम जतन केले जातात . प्रस्तुतच्या लेखनात अशाच रम्य आठवणी आहेत..तुम्हाला त्या नक्कीच आवडतील. memories are like jems in the treasury of our mind .we can open any page of this album and enjoy goldan moments. these articales will gives you some emotional feeling.
