राजापुरचा भुताटकी गाडीतला प्रवास
---
भाग 1 – गाडीतला प्रवास
(स्थळ – राजापुर स्टेशन, रात्री १२ वाजता)
दूरवर रेल्वे स्टेशनवर थोडेसे लाइट्स फिकटपणे चालले आहेत. एका कटकटत्या पावसात लोकं आपल्या घराकडे निघालेले. प्लेटफॉर्मवर थोडेसे सावल्या फिरत आहेत. एका रिक्षावाल्याचा आवाज ऐकू येतो.
रिक्शावाला:
(स्वगत) "आता रात्र जवळपास १२ झालीय, किती लोकं आहे तरी रिक्षा कुठे मिळणार? सगळेच घरी गेलेत."
त्या वेळेस एका नवऱ्या-बायकोचा जोडा प्लेटफॉर्मवर येतो.
नवरा:
"अरे भाऊ, रिक्षा आहे का? रांतळा जायचं आहे."
रिक्शावाला:
"होय, आहे. पण एवढ्या उशिरा रांतळा जाणं धोकादायक आहे. तरी चालेल का?"
बायको:
(भीतीने) "हो, तरीच जावे लागेल. घरात एकटं बसणं मला भीती वाटते."
नवरा:
"किती मागाल?"
रिक्शावाला:
"दुप्पट."
नवरा:
(थोडं चिडून) "ठीक आहे, निघू या."
तीनही रिक्षात बसतात, रिक्षावाल्याच्या चेहऱ्यावर एक गुप्त हसणं.
---
भाग 2 – अंधाऱ्या रस्त्याचा प्रवास
रिक्षा शहरातून बाहेर निघून येते, रस्त्यावर फक्त झाडं आणि खड्डे दिसत आहेत. पाऊस हलक्या स्वरात थांबतो.
बायको:
(काहीसं घाबरलेली) "तुम्हाला वाटतं, आम्ही योग्य मार्गावर आहोत का?"
रिक्शावाला:
(हसतो) "काय काळजी करू? या मार्गावर वर्षांपासून मी चालतो."
रिक्षा एकदम हळू होते, आणि रस्त्याच्या दोन्ही बाजूंनी जुने आणि बंद पडलेले घरं दिसू लागतात.
नवरा:
"हा गाव तर एकदम निर्जन दिसतोय."
रिक्शावाला:
"हो, ते घर कित्येक वर्षांपासून बंद आहे. लोक म्हणतात तिथं भुतं आहे."
बायको:
(कनखर आवाजात) "भूतं? तुम्ही गंमती करताय ना?"
रिक्शावाला:
"अगं नाही, बघ, मी तुला दाखवतो."
---
भाग 3 – बंद घराजवळ
रिक्षा थांबते, रस्त्याच्या कडेला एक जुनं, धूसर रंगाचे, दगडाने बांधलेलं घर आहे. खिडक्यांमध्ये काच नाही, दार उघडं आहे.
रिक्शावाला:
(डोळे विचित्र प्रकाशात चमकत) "हा घर बरंच काळं बंद आहे. पण तुम्हाला आत जाऊन बघायचं आहे का?"
नवरा:
(थोडा घाबरून) "नाही, काही हरकत नाही."
बायको:
(काहीसं आग्रहाने) "थोडं बघू दे, मला पाहिजे."
रिक्शावाला:
"ठीक आहे, पण सावध रहा."
बायको उतरेल रिक्षातून. रिक्शावाल्याचं लक्ष तिच्या पावलांकडे वळतं.
रिक्शावाला:
(स्वगत, घाबरलेला) "ह्या पावलात काहीतरी विचित्र आहे... काय म्हणजे तिचे पाय...?"
पावलात काळे, लांबट, आणि कुरकुरीत काहीतरी दिसतं.
---
भाग 4 – भीतीचा उग्र प्रवाह
नवरा:
(पणित) "तुम्हाला काय वाटलं? मला पण बघायचंय."
रिक्शावाला:
(कंबर दाबून, घाबरलेला) "अरे बघू नकोस! माझा ध्यास आहे पण मला तुझा जीव वाचवायचा आहे."
त्याच वेळी अचानक बायकोने जोरात ओरडले.
बायको:
"काय आहे हा आवाज? कोण आहे आत?"
ती घरात जाऊ लागते, आणि अचानक गडगडाट होतो. बायकोचा आवाज थांबतो.
नवरा:
(धाडसाने) "आई! बायको! काय झालं?"
तो घरात धावून जातो. रिक्शावाला मागे उभा राहतो, चेहरा काळा पडलेला.
---
भाग 5 – भीतीचा शेवट
तिथे तो बघतो, बायकोच्या पावलांवर रक्त न्हालंय, पण बायको कुठे नाही.
नवरा:
(कृपण) "कुठे गेलीस? सांग ना!"
रिक्शावाला अचानक म्हणतो.
रिक्शावाला:
(भीतीने) "ती... ती पाय आहेत... ती पाय तिचे नाहीत... ती कोणीतरी दुसऱ्याचे आहेत."
नवऱ्याला त्याचं पाय पाहायला सांगतो.
नवरा बघतो... त्याच्या बायकोच्या पायांचा आकार नाही, उलट विचित्र आणि बडबडीत काही दिसते.
तो घाबरून रिक्षाला धावत निघतो. पण रिक्षावाल्याने आधीच गाडी सुरू केली.
---
भाग 6 – कथेचा वळण
रिक्शावाला:
(कर्कश आवाजात) "पाय बघायला तुला आवडतं? मग हा पाहा."
त्याने एक जुनी खोडी काढली. त्यात जुने फोटोज आणि तिकडेच ती बायको दिसते.
नवरा:
"ही माझी बायको नाही, पण तरीसुद्धा..."
रिक्शावाला:
(खूप गंभीर) "काय तुला माहिती आहे का? त्या घरात काहीतरी असामान्य आहे. बरसोंपूर्वी एका महिलेची हत्या झाली होती. तिच्या पायांना कापलं गेलं होतं, तिच्या आत्म्याने त्या घरातच अडकले आहे."
त्याच वेळी अचानक रिक्षा एका विचित्र आवाजाने थांबते.
नवरा:
(धास्त करून) "आता काय करणार?"
रिक्शावाला:
(गंभीर) "या आधी जसं काहीही न घडलं असं समजून लगेच बाहेर पडावं."
त्यानंतर अचानक बायकोचा आवाज ऐकू येतो.
बायकोचा आवाज:
"मला मदत करा... मला सोडवा..."
---
भाग 7 – शेवट आणि थरार
तो आवाज त्यांना गूढ गुंतवून सोडतो. तो काय आहे? कोण आहे? या प्रश्नांची उत्तरे नाहीत. फक्त इतकं ठरलं की तो रांतळा गाव अजूनही भुताटकी आहे आणि काही रहस्यं अजूनही सापडायची बाकी आहेत.
---
फेमस संवाद:
"पाय बघत बसणं सोपं आहे, पण ते पाय कुठून आले हे कळल्यावर तुझं जीवनच बदलून जाईल."
"ती पाय... ती बायकोच्या नाही... आणि ती मी पाहायला तयार नाही."
"तुझ्या पायांत काय भयानक आहे ते जाणून घ्या, मग या रिक्षेतून उतरायचं की नाही ते ठरवा."
---
Story End
-
