"शेवटची मिठी" ही कथा माधव मानेच्या दैनंदिन जीवनातील एक क्षण दर्शवते. सायंकाळी ४ वाजता, माधव सामानाच्या पिशव्या घेत सोसायटीच्या गेटवर पोहोचतात. तिथे ढाराढूर झोपलेल्या वॉचमनवर रागाच्या सुरात बोलतात. वॉचमन जागा होतो, पण माधव त्याला मदतीसाठी बोलावू शकत नाहीत कारण त्यांनी त्याला धुडकावलं आहे. लिफ्ट बंद असल्यामुळे माधव पायऱ्या चढायला लागतात, ज्या त्यांच्या वयामुळे त्यांच्या पाठीवर ताण आणतात. चार मजले चढल्यानंतर, दिलीप त्यांना भेटतो, जो अमेरिकेतून आलेला आहे. दिलीपने माधवच्या काकूंबद्दल विचारले, ज्यामुळे माधवच्या मनात काळजी येते. दिलीप निघून जातो आणि माधव दारावर बेल वाजवतात, पण कोणताही प्रतिसाद येत नाही. आल्यावर, त्यांच्या मुलीचे विस्कटलेले केस आणि सिगारेटचा वास पाहून त्यांना शंका येते. गौरीने तांत्रिक कारणे देऊन त्यांची शंका दूर करण्याचा प्रयत्न केला, परंतु माधवच्या मनात चिंता आणि अनिश्चितता राहते. कथेत माधवच्या जीवनातील व्यथा, चिंता आणि कौटुंबिक संबंधांचे गूढता यांचे मिश्रण आहे.
मनापासून पानापर्यंत - शेवटची मिठी
Sadhana v. kaspate 
द्वारा
मराठी नियतकालिक
वर्णन
शेवटची मिठीसायंकाळचे ४ वाजले आहेत. माधव माने दोन्ही हातात सामानाच्या पिशव्या घेऊन धापा टाकत सोसायटीच्या गेटच्या आत मध्ये पाय ठेवतात. तोच त्यांची नजर समोर ढाराढूर झोपलेल्या वॉचमन कडे जाते. तसा त्यांच्यातील अधिकारी जागा होतो. आणि ते रागाने खेकसतात. ' यादव.. इथे झोपा काढायचा पगार मिळतो का रे तुला?' हे ऐकताच तोंडावर ठेवलेली टोपी डोक्यावर चढवत वॉचमन झोपेतून खडबडून जागा होतो आणि समोर थांबलेल्या माधव रावांना 'सलाम साब.. ' म्हणतो. 'कसला डोंबल्याचा सलाम. 'वो गलतीसे आँख लग गई थी..!' अरे गलतीसे इथे चोर चोरी करके निघून जाईल पण तुला कळणार नाही. आणि म्हणे वॉचमन !' वॉचमनला काय बोलावं कळत नाही. विषय
Novels
लिहायला मी लेखक नाही..पण हो मला लिहायला आवडतं.व्यक्त व्हायला आवडतं.जेव्हा आपण संभाषणातुन व्यक्त होतो, तेव्हा बर्याच शक्यता असतात. जसे की ऐकणारी व्यक्त...