The text discusses the importance of the Marathi language and the emotional connection individuals have with their mother tongue, akin to the bond with their mother. It emphasizes how, despite exposure to various languages for practical and educational purposes, one’s native language often gets overlooked. However, there remains a strong connection to one's roots, culture, and local dialects. The text introduces a collection of rural vocabulary, starting with two examples: 1. **झटाझोंब्या (Zhatāzhōmbya)** - Refers to putting in significant effort or hard work for something. It illustrates this term with sentences reflecting dedication and struggle. 2. **वेळवखूत (Vēḷavakhūt)** - Meaning time or moment, possibly derived from the Hindi word "वक्त." It is used to express the importance of being timely and aware of one's surroundings. The second part introduces more rural vocabulary: 1. **मत्तीर (Mattīr)** - Indicates a spell or incantation, with examples showcasing its use in conversations about attention and focus. 2. **म्हामूर (Mhamūr)** - Signifies abundance or fullness, used in various contexts. Overall, the text aims to celebrate and preserve the richness of the Marathi language and its rural expressions.
ग्रामीण शब्दावली
Suchita Ghorpade 
द्वारा
मराठी नियतकालिक
वर्णन
ग्रामीण शब्दावली कुसुमाग्रजांच्या या ओळीतून मराठी भाषेविषयीचा स्वाभिमान जागा होतो. आपण जन्माला आल्यापासून आपली भाषा आपल्या कानावर पडत राहते, आणि आपसूकच त्या भाषेशी आपली नाळ जोडली जाते.. आईसारखाच एक जिव्हाळा आपल्या बोलीभाषेविषयीसुद्धा वाटतो.. मग जसजसा आपला विकास घडत जातो तसतशी अनेक भाषांशी आपली ओळख होत राहते.. मग ती व्यावहारिक भाषा असो वा शैक्षणिक भाषा असो.. वेगवेगळ्या भाषा अवगत करताना कुठेतरी आपली भाषा हरवत चालली आहे याचे विस्मरणच होते.. पण तरीही आपली माती, आपली माणसे आणि आपली मातृभाषा, बोलीभाषा यांच्याशी अजूनही आपली नाळ जोडली गेली आहे.आणि ती अधिक घट्ट होण्यासाठी , भाषेचे संवर्धन होण्यासाठी हा एक छोटाशा प्रयत्न...