ही कथा एका व्यक्तीच्या जीवनाची आहे, ज्याचा सहवास लेखकाच्या सोबत सुमारे २५-३० वर्षांचा आहे. ती व्यक्ती एक साधी, गरीब कुटुंबातील महिला आहे, जी आपल्या लहान भावाला खूप प्रेम करते. तिच्या जीवनात संघर्ष, दुःख आणि चिकाटी यांचा समावेश आहे. तिच्या कुटुंबात तीन भाऊ आणि एक बहीण होती. ती आपल्या भावाला खूप महत्त्व देते आणि त्याला ज्या गोष्टी दान करते, त्यातून तिचे प्रेम स्पष्ट होते. घरच्या गरिबीमुळे तिला शिक्षण मिळाले नाही, पण ती स्वयंपाक, घरकाम आणि इतर गोष्टी शिकून घेतल्या. तिची स्मरणशक्ती चांगली होती आणि ती ऐकलेले गाणी आणि कथा अगदी प्रभावीपणे सांगत असे. लग्नानंतर तिचे जीवन काहीसे आरामदायक झाले, पण तिच्या प्रकृतीने साथ द्यायला नकार दिला. तिच्या सासरच्या लोकांकडून तिला अपमान सहन करावे लागले. एक रात्री ती घरात येत असताना पडली आणि तिच्या तब्येतीत अचानक बिघाड झाला. घरच्यांनी तिच्या आजाराबद्दल बाहेरच्या बाधेवर विश्वास ठेवला, ज्यामुळे तिच्या उपचारांमध्ये गडबड झाली. कथेचा मुख्य संदेश म्हणजे कष्ट, प्रेम, आणि संघर्ष यांचा अनुभव घेणाऱ्या या महिलेचा जीवन प्रवास, जो तिच्या आंतरिक शक्तीला दर्शवतो.
कोण होती ती ?
suresh kulkarni द्वारा मराठी कथा
वर्णन
तसा 'तिचा' आणि माझा सहवास उणे -पुरे पंचेवीस -तीस वर्षांचा. आमच्या सहवासातून आणि तिच्या सांगण्यातून 'ती ' थोडी फार समजली. जगण्याची चिकाटी आणि दुःख यांचं मिश्रण होती. तिला तीन भाऊ आणि एक मोठी बहीण होती. पण इतरांन पेक्षा तिचा लहानग्या 'भगवानावर' भयंकर जीव. चिंचेच्या बोटकातले, अर्धे बोटूक भगवाना साठी ठेवायची. देवळातला खडीसाखरेचा खडा असो कि पाडाचा आंबा असो. त्यात भगवानाचा हिस्सा असायचा. घरची गरिबी. भांडी, धुणं, नदी -विहिरीचं पाणी, सडा सारवण, सार तिच्या आईच्या बरोबरीनं करायची. थोरली बहीण सक्काळी दूध -काला खाल्ला कि गजगे घेऊन खेळायला पळायची. शेतात जाता -येत, म्हशी मागे फिरताना पायात काटे मोडायचे, म्हणून कोणीतरी एक
