कथा वाचनाच्या विश्वात ग्रामीण कथांचे महत्व अनन्यसाधारण आहे, आणि अनेक लेखकांनी या पार्श्वभूमीवर आपल्या लेखण्या आजमावल्या आहेत. लेखकाने सांगितले की, तो एक अल्पमती वाचक आहे आणि त्याने व्यंकटेश माडगुळकर, शंकर पाटील आणि द. मा. मिरासदार यांच्या काही कथांचा अनुभव घेतला आहे. माडगुळकरांचे लेखन साधे, सोपे आणि सहज वाचनासाठी योग्य आहे. त्यांच्या कथा, विशेषतः 'बंडगर वाडी' आणि 'सत्तांतर', वाचनीय आहेत. शंकर पाटील विनोदी कथा लेखक आहेत, ज्यात 'धिंड' कथा उल्लेखनीय आहे, जिथे दारुड्या खोताची गाढवावरून धिंड काढण्याची मजेदार कथा आहे. द. मा. मिरासदार यांच्या कथा गंभीर आणि वात्रट असतात, ज्या ऐकताना एक निरंतरता अनुभवता येते. लेखक द. मा. मिरासदार यांचा भक्त असून, त्यांच्या कथांमध्ये माणसाच्या स्वभावातील विविध पैलूंचा अभ्यास आणि गोडवा पकडण्यात त्यांचा हातखंडा आहे. त्यांच्या कथांमध्ये मिस्कीलपणा आणि गमतीदार विक्षिप्तपणा असतो, जो कथांना प्रवाही बनवतो. प्रत्येक लेखकाची शैली वेगळी आहे, आणि त्यांच्या कामाने ग्रामीण कथा वाचनात एक अद्वितीयता आणली आहे.
माझे आवडते कथाकार -- द.मा.मिरासदार !
suresh kulkarni द्वारा मराठी जीवनी
वर्णन
कथा वाचनाचा भवसागर पार करणाऱ्यांना ग्रामीण कथा वाचल्या वाचून किनारा सापडत नाही. ग्रामीण पार्श्वभूमीवर अनेक कथाकारांनी आपल्या लेखण्या आजमावल्या आहेत आणि आजही आजमावत आहेत. तसा मी अल्पमती वाचक आहे. फार जुने ग्रामीण साहित्य माझ्या वाचनात नाही. व्यंकटेश माडगुळकर, शंकर पाटील आणि द. मा.मिरासदार यांच्या काही कथा वाचण्यात आल्यात. हे तिघेही ' स्वतंत्र संस्थाने ' आहेत. प्रत्येकाची शैली,लेखनाचा पोत, आणि ग्रामीण जीवनाकडे पहाण्याचा दृष्टीकोण भिन्न आहेत. या तिघांनी मिळून केलेले कथाकथनाचे प्रयोग, कथा रसिक विसरणे शक्य नाही. माडगुलकरांचे लेखन अत्यंत साधे, सोपे, सुपाच्य म्हणावे असे बाळबोध स्वरूपाचे आहे. वहिवाटेच्या रस्त्यात माणूस जसा, रात्री अंधरात सुद्धा न ठेचाळता चालतो, तसे त्यांचे
