लातूरच्या पोचम्मा गल्लीमध्ये अनुसूयाबाई, ज्याला 'अंशाबाई आज्जी' म्हणून ओळखले जाते, ती राहत होती. वय साधारण साठ-सत्तरीच्या दरम्यान, आज्जी उंच, धिप्पाड आणि मजबूत होती. तिचा नवरा गेल्यावर तिच्या नात्यातल्या लोकांनी तिच्या मालमत्तेवर ताबा घेतला आणि ती नाईलाजाने आमच्या कडे आली. आज्जी गल्लीत माणसांच्या मृत्यूवर टिप्पणी करत असे, आणि ती कोणाच्याही खोलीत कधीही दखल घेत नसे. तिच्या आयुष्यात मुलबाळ नव्हते, पण ती गप्प गप्प होती. ती स्वयंपाक करताना साधा आहार घेत असे, कधी गोड न करता. तिला गरमागरम कडी खूप आवडत असे, आणि ती नेहमी स्वतःच्या हातांनी खायची. तिचा पती भास्करबाप्पा देखणा आणि नीटनेटका होता, पण आज्जी देवभोळी नव्हती. तिने कधी पूजा व्रत केले नाहीत, आणि तिचे मत होतं की देव माणसात असतो. आज्जीला बसून खाणारे आवडत नव्हते, आणि ती नेहमी सक्रिय राहण्याचा प्रयत्न करत असे.

suresh kulkarni द्वारा मराठी कथा

Writen by suresh kulkarni

Category कथा