Savar Re book and story is written by Amita Mangesh in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Savar Re is also popular in प्रेम कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
सावर रे.... - कादंबरी
Amita Mangesh
द्वारा
मराठी प्रेम कथा
सावल्या फुलांच्या, पावले ही फुलांची, वाट हळवी वेचताना सावर रे ए मना सावर रे सावर रे, सावर रे, एकदा सावर रे ।। सावल्या क्षणांचे, भरून आल्या घनांचे थेंब ओले झेलताना सावर रे ए मना सावर रे सावर रे सावर रे एकदा सावर रे ।। गाणे गुण गुणत ती किचन मध्ये काम करत होती. नाजूकशी, सुंदर, चंचल, मृगनयनी. आवाजात गोडवा आणि चेहऱ्यावर आनंद. रोजच अशीच छान दिसायची पण आज तिच्या चेहऱ्यावर अलौकीक तेज दिसत होतं. आज जरा जास्तच खुश दिसत होती. तिची आई किचन बाहेरून तिला गुंनगूनताना पहात होती. आपल्या मुलीच्या चेहऱ्यावरील आनंदाने ती मनोमनी सुखावली होती. आई..."हम्म आज कोणी
सावल्या फुलांच्या, पावले ही फुलांची, वाट हळवी वेचताना सावर रे ए मना सावर रे सावर रे, सावर रे, एकदा सावर रे ।। सावल्या क्षणांचे, भरून आल्या घनांचे थेंब ओले झेलताना सावर रे ए मना सावर रे सावर रे सावर ...अजून वाचाएकदा सावर रे ।। गाणे गुण गुणत ती किचन मध्ये काम करत होती. नाजूकशी, सुंदर, चंचल, मृगनयनी. आवाजात गोडवा आणि चेहऱ्यावर आनंद. रोजच अशीच छान दिसायची पण आज तिच्या चेहऱ्यावर अलौकीक तेज दिसत होतं. आज जरा जास्तच खुश दिसत होती. तिची आई किचन बाहेरून तिला गुंनगूनताना पहात होती. आपल्या मुलीच्या चेहऱ्यावरील आनंदाने ती मनोमनी सुखावली होती. आई..."हम्म आज कोणी
मागील भागात, माईंच्या काळजात चर्रर्र झाले त्या काही बोलणार तर नितीन आणि सारिका लगेच बाजूला झाले. माईंनी भरल्या डोळ्यांनी समोर पाहिले तर त्यांच्या तोंडातून एकच शब्द बाहेर पडला "यश…." "यश...."म्हणत माईंनी त्याला दारातच मिठी मारली आणि त्यांचे डोळे आपोआप ...अजून वाचामुलाच्या येण्याने आनंदून बेधुंद वाहू लागले. यश ची अवस्था पण काहीशी तशीच होती. खूप मिस केलं होतं त्याने त्याच्या आईला. त्याचे ही डोळे पाणावले होते. मुलं कितीही मोठी झाली तरीही त्याना आईच्या कुशीत जे समाधान मिळतं ते कदाचित स्वर्गात पण नसावं. त्याने आईला मिठीत घेऊनच विचारले... "कशी आहेस तू आई?" माई… "मी बरी आहे रे आता तू आलास ना
जाई घरी येई पर्यंत एकदम शांत होती. घरी आल्यावर ती सरळ फ्रेश व्हायला गेली. तर नितीन आणि आई बाबा बाहेरच हॉल मध्ये बसून राहिले. सगळेच खूप अस्वस्थ दिसत होते. नितीन आईला म्हणाला,..."आई बाबा तुम्ही दोघेही जाई समोर असे हताश ...अजून वाचानका, आपल्याला तिला सावरावे लागेल.जरी ती चेहऱ्यावर दाखवत नसली तरी तिची अवस्था माहीत आहे ना कशी असेल." आई पण भरल्या डोळ्यांनी बोलते…."हो रे मला तीच काळजी वाटते. एक तर ती कोणाकडे जास्त बोलत नाही आतल्या आत कुढत राहील. इतकं सगळं झालं तरी तिने डोळ्यात पाणी येऊ दिलं नाही." बाबा…."हो ना आपण कमजोर पडलो पण ती कठोर बनली." नितीन..."त्याच कठोर पणाची
तिने वळून पाहिले तर ती गाडी सरळ तिच्या दिशेने येत होती. अजून जवळ जवळ आता अगदी तिला धडक बसेल इतकी जवळ आणि आपल्या डोळ्यावर हात घेऊन ती जोरात किंचाळली…..."आ…...ई….." ...अजून वाचाती गाडी अगदी तिच्या जवळ येऊन थांबली. तिची ती अवस्था पाहून तो जोरात ओरडला… "जाई…" त्याचा आवाज ऐकून तिने डोळ्यावरचा हात बाजूला कडून समोर पाहिलं तर यश धावत तिच्या जवळ आला होता. तिने भरल्या डोळ्यांनी त्याच्याकडे पाहिले तिच्या तोंडून फक्त ......"यश " इतकेच बाहेर पडले. त्याला पाहून तिचा हुंदका वाढला होता. तो तिच्या जवळ आला, त्याला तिची अवस्था पाहून तिची खूप काळजी आणि काहीशी भीती पण वाटत होती. त्याला
पलीकडून येणारा आवाज ऐकून जाई स्तब्ध झाली. तिला विश्वसच बसत नव्हता. यश ने तिला कॉल केला होता. ती पुन्हा त्याच आवाजात हरवून गेली. *हॅलो, जाई…..? पलीकडून यश बोलत ...अजून वाचापण जाईच्या तोंडून एकही शब्द बाहेर पडत नव्हता. ती नुसतीच ऐकत होती. पुढे काही बोलावं हे तिला सुचतच नव्हतं. प्रेमाच असच असतं ना समोर आवाज जरी ऐकला तरी मन गुंतून जात. सगळ्या जगाचा विसर पडतो. सुख-दुःख संवेदना विसरून मन तल्लीन होऊन जाते. जाईच पण तसच झालं होतं. तो मात्र तसाच बोलत राहिला. हॅलो….हॅलो…..आवाज येतोय ना? जाई…. हॅलो… तू बोलत का नाहीस?....जाई आर यु देअर?.......