Memories that are cherished. book and story is written by vaishali in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Memories that are cherished. is also popular in फिक्शन कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
जपून ठेवल्या त्या आठवणी. - कादंबरी
vaishali
द्वारा
मराठी फिक्शन कथा
........... ? हि काहनी आहे. दोन चिमुकल्या जीवनाची, त्याच्या निरागस मैत्रीची, अलडपनचि, बालपणीच्या प्रेमाची., लहान पणाच्या प्रतेक गोष्टी जपून ठेवणाऱ्या निर्मळ मनाची . .. ....... त्या चिमुकल्या ची नावे सई आणि साहिल त्याची अतिशय प्रेमळ मैत्री पाहून लोकांना खुप हेवा वाटाचा .लोक त्याच्या मैत्रीचे कैतुक करत. खर तर हा मैत्रीचा वसा त्यांना त्याच्या आई वडिलांन काडून मिळाला होता. ते एका छोट्याशा गावात राहत होते.नीरा
........... ? हि काहनी आहे. दोन चिमुकल्या जीवनाची, त्याच्या निरागस मैत्रीची, अलडपनचि, बालपणीच्या प्रेमाची., लहान पणाच्या प्रतेक गोष्टी जपून ठेवणाऱ्या निर्मळ मनाची . .. ....... ...अजून वाचा त्या चिमुकल्या ची नावे सई आणि साहिल त्याची अतिशय प्रेमळ मैत्री पाहून लोकांना खुप हेवा वाटाचा .लोक त्याच्या मैत्रीचे कैतुक करत. खर तर हा मैत्रीचा वसा त्यांना त्याच्या आई वडिलांन काडून मिळाला होता. ते एका छोट्याशा गावात राहत होते.नीरा
मधुकर घरात पाऊल ठेवता च फुलाच्या पाय घड्या घातल्या .मधुकर ने समोर पहिले. तर तो एकदम ह्पकून गेला. समोर एका टेबलवर सुदंर केक ठेवला. टेबला भोवती सुंदर रंगोली,त्या भोवती वेलीची डिजाइन सगळी कडे छान ...अजून वाचाकेले.ओवाळणी साठी ताट सजवले होते.आजूबाजूचे लोक पण आले होते मधुकर पुढे येताच सगळ्यानी टाळ्या वाजून त्याचे स्वागत केले.. त्याने सुदामा कडे पहिले आणि त्याच्या डोळ्यात पाणी येणार तोच '' पप्पा केक कापाना लवकर!!!! सई नाचत नाचत म्हणाली. सुमन, रमा, रखमाबाई,व बाकी सर्वानी अवोक्षन केले .सर्वानी छान भेट वस्तु दिल्या. मधुकर ने सई व सहिलला बरोबर येऊन केक कापला. happy birthdey म्हणुन सर्वानी टाळ्या वाजवून साजरा
आपल्या ही आयुष्यात अशी मैत्रीअसा वी असे प्रत्येकाला वाटते. पण मैत्री करणे सोपे आहे पण ठिकवने खुप अवघड असते.. आणि अशी काही मैत्री सुद्दा पहिली आहे ही ती अयुषभर निभावतात. खरंच मला आत्ता आठवल आमच्या ...अजून वाचादोन मुलींची खुप छान मैत्री होती. जवळ जवळ आम्ही एकाच वयाच्या होतो. पहिली ते सातवी आम्ही एकत्र होतो. एक आमच्या गावची आणि दुसरी रंजना ही आमच्या गावी मामा कडे शिक्षणासाठी होती. दोघींची खुप मैत्री होती. अगदी पहिली पासून ती आमच्या गावी होती. मामी च्या हाताखाली दिवस काढणे तेवढे सोपे नव्हते. तत्यामुळे ती जास्त मैत्रिणी सोबत असे. एकत्र अभ्यास करायच्या. जिकडे जाईल
भाग-- 4 सई आणि साहिल व त्याची टीम फायनल परीक्षा देण्यास जातात टीचरानी त्या छान शब्दात स्वागत केल. सगळ्या मुलांनी प्र्तीउत्तर छान दिल. बोल-बोल म्हणता परीक्षा संपत आली. आज शेवटचा पेपर होता. पेपर संपल्या वर एकत्र जमले. ...अजून वाचाम्हणली पेपर कसे गेले. ''तसे छान गेले पण बघू मार्क पडल्यावर.'' .. एक जण म्हणला. सगळे एकमेकांना विचारत होते तु कुठे जाणार??-? सुट्टी कशी घालवणार. कोणी म्हणे मी मामाच्या गावाला जाणार, कोणी म्हणे मी मावशी कडे जाणार!!!! साहिल सई मात्र काही बोलत नव्हती. कोणी तरी म्हटल!!!! अरे तुम्ही कुठे जाणार.... अरे ते कुठे नाही जाणार त्यांना एकमेकांशी बोल्याशिवाय
. मधुकर ला सुदामा खुप समजवून सांगतो. पण त्याच्या नजरेला नजर न भिडवत .मधुकर सुदामा ला माझ्या कडे बघ, खरंच सांगतो. हो खरंच सांगतो. अगदी सगळी ताकत एकवटून सुदामा बोलत होता ...अजून वाचा .संध्याकाळी सगळे मधुकर च्या घरच्या बाहेर बसले होते. सई, साहिल, रमा, सुमन सुदामा, मधुकर सई तर गप्पच होती. सुदामा...... हे बघ मधु आपली मैत्री आहे. हे खरे. मैत्री ही प्रेमळ असावी, नी स्वार्थी असावी, एकमेकांना आदर देणारी असावी. प्रगती