कड़क उन्हाळ्यातील एक आनंदी बालपणीचा किस्सा आहे, ज्यात लेखक आणि त्याचे मित्र गण्या, राहुल आणि निख्या गावी उन्हाळ्याच्या सुट्टीत मजा करत होते. ते अंबराईत ठोकऱ्या अंब्याचे आंबे तोडण्याचा निश्चय करतात. त्यांच्या खेळण्याचा, पोहण्याचा आणि अंबे खाण्याचा उत्साह आहे. राहुल, सर्वात लहान असल्याने, लवकर कंटाळतो आणि रडू लागतो. त्याच्या मजेशीर वर्तनामुळे त्याला रत्न म्हणतात, जो सदैव मस्ती करत असतो. विहारी जवळ थांबून त्यांनी पाणी पिले, परंतु रत्न पाण्याला खराब करत होता. त्यानंतर, त्यांना ठोकऱ्या अंब्याच्या झाडांचा उत्सव साजरा करण्यासाठी धावायला लागते. या अनुभवात बालपणाची नॉस्टॅल्जिया आणि गावी राहण्याचा आनंद व्यक्त केला जातो.
ठोकरऱ्या अंबा
Dhanesh Khandare द्वारा मराठी कथा
वर्णन
कड़क उन्हाळा गावी असणारे माझे मित्र गण्या,राहुल्या,निख्या..उनाड च ही सर्व,आमच्या एका उनाड प्रसंगाची ही एक कथा..कड़क उन्हाळा सुट्टी चे दिवस ते बालपणी चे..!पोहने, पखाण्या खेळने, नटुन थटुन केसांची चंपी करून लग्नाच्या वराती मधे नाचने,घरातील भंगार जमा करून टरबूज,आइसकांडी घेऊन पुर्ण गावानि खात फिरत होतो,कोणत्या ही गोष्टीची परवा न करता.उन्हाळा म्हंटल की हीच मज्जा असायची,म्हणून प्रत्येक उन्हाळा हा गावी घालवायचो, शाळेकड़चि मित्र वेगळी आणि गावाकड़चि सुद्धा त्या मुळे ऋतु प्रमाणे राहनिमान खेळने बदलावे लागे,पण आ
