कथा "रामकृष्णा" मध्ये लेखक पांडुरंग सदाशिव साने एक तरुण मुलगा, जो मुंबईत कामाच्या शोधात आलेला आहे, याची कहाणी सांगतात. महालक्ष्मी स्टेशनवर, तो उपाशी आणि बेकार आहे, असे सांगून चार आणे मागतो. लेखक त्याला मदत करतो, परंतु आसपासचे लोक त्याला फसवणूक करणारा मानतात. लेखक त्यांच्या दृष्टीकोनाला विरोध करतो, असे सांगून की समाजातील मोठे व्यापारी आणि कारखानदार अधिक लोकांना फसवतात. लेखक विचार करतो की दान देणे हे धर्म आहे आणि समाजात एकता आणि सहकार्याची भावना असावी लागते. मुलाच्या दुःखाची कल्पना करून लेखकाला खलिल जिब्रानच्या विचारांची आठवण येते, ज्यामध्ये जीवनाची मूल्ये आणि शक्ती याबद्दल चर्चा आहे. कथा पुढे जाते आणि काही महिन्यांनंतर लेखक त्या मुलाला पुन्हा भेटतो, ज्याने एकदा उपाशीपणाचा अनुभव घेतला होता. लेखकाला त्याच्याबद्दल चिंतित वाटते, पण त्याच्याकडे फक्त दोन आणे आहेत. या कथेत समाजातील दारिद्र्य, सहानुभूती आणि सामजिक बदलांची आवश्यकताही अधोरेखित केली आहे.
जयंता - 3
Sane Guruji 
द्वारा
मराठी सामाजिक कथा
वर्णन
सायंकाळी वेळ होती. महालक्ष्मी स्टेशनात मी होतो. गाड्या भरुन येत होत्या. जागा मिळेना घुसायला, दार धरुन उभे राहायला मला धैर्य होत नव्हते. जेव्हा मोकळी जागा मिळेल तेव्हाच गाडीत बसेन असे ठरवून मी एका बाकावर बसलो होतो. इतक्यात पंधरा-सोळा वर्षांचा एक तरुण मुलगा माझ्याकडे आला. त्याच्या अंगावर चिंध्या होत्या. त्याची ती उंच देहयष्टी कृश दिसत होती. त्याच्या डोळ्यांत करुणा होती. त्याचे ते ओठ थरथरत होते. मी त्याच्याकडे बघत राहिलो. तो माझ्याक़डे बघत होता. तो माझ्या डोळ्यांत सहानुभूती शोधीत होता. मी त्याच्या डोळ्यांत प्रामाणिकता शोधीत होतो.
Novels
“जयंता, तू पास होशीलच पुढे काय करणार तू ? तुझा मोठा भाऊ तर चळवळीत गेला. तुझ्या मनात काय आहे ? वडिलांनी विचारले.”
“चळवळीचा भर ओसरला आहे. माझे तिकडे...
“चळवळीचा भर ओसरला आहे. माझे तिकडे...