Sangharshmay ti chi dhadpad book and story is written by Khushi Dhoke..️️️ in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Sangharshmay ti chi dhadpad is also popular in फिक्शन कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
संघर्षमय ती ची धडपड - कादंबरी
Khushi Dhoke..️️️
द्वारा
मराठी फिक्शन कथा
सविता : "आई ग...... अहो.... ऐकताय ना...... माझ्या पोटात कळ येत आहे..... जरा येता का इकडे.....आई ग....."
शिवाजी : "अग काय होतंय तुला..... रडू नको..... थांब, मी रामला बोलावून घेतो...... तो आपल्याला त्याच्या रिक्षातून घेऊन जाईल....."
राम शिवाजीचा मित्र........ तो एक रिक्षा चालक असतो....... शिवाजी त्याला कॉल करतो.... राम मात्र पिऊन पडलेला........ फोन उचलत, तो नशेतच बोलतो....
राम : "हं.... बोल.... शिवा काय म्हणतोस..... तुला माहिती ना आपण आता कुठे आणि कसा असतो... का फोन केलास..... भावा?"
सविता : "आई ग...... अहो.... ऐकताय ना...... माझ्या पोटात कळ येत आहे..... जरा येता का इकडे.....आई ग.....������" शिवाजी : "अग काय होतंय तुला..... रडू नको..... थांब, मी रामला बोलावून घेतो...... तो आपल्याला त्याच्या रिक्षातून घेऊन जाईल.....��" राम शिवाजीचा मित्र........ ...अजून वाचाएक रिक्षा चालक असतो....... शिवाजी त्याला कॉल करतो.... राम मात्र पिऊन पडलेला........ फोन उचलत, तो नशेतच बोलतो....���� राम : "हं.... बोल.... शिवा काय म्हणतोस..... तुला माहिती ना आपण आता कुठे आणि कसा असतो... का फोन केलास..... भावा?�����" शिवाजी : "अरे.... तुझ्या वहिनीच्या पोटात दुखतंय तुझी मदत झाली असती तर....� तिला घेऊन आताच निघाव लागतंय बघ... खूप रडतेय यार
ते दोघे हॉस्पिटलमध्ये पोहचतात...... शिवाजी काउंटरवर फिस जमा करतो...... नंतर दोघेही ऑपरेशन थिएटरकडे वळतात.... जिथे सवितावर उपचार सुरू असतात...... शिवाजी खूप काळजीत असतो..... राम त्याला धीर देतो..... राम : "काळजी नको करुस रे..... सगळं ठीक होईल बघ....�... हे ...अजून वाचावाचव वहिनी आणि बाळाला.....��" काही वेळ असाच जातो..... नर्स आत - बाहेर, येत - जात असतात..... शिवाजी विचारायचा प्रयत्न करतो... पण, सगळे त्यांच्या कामात असल्याने, कुणी काहीच सांगत नाहीत..... वेळ जाता - जाता तब्बल चार तास होत आलेले असतात.... हे चार तास शिवाजीला चार वर्षासारखे भासतात..... होणारच ना राव.... आपली बायको ऑपरेशन थिएटरमध्ये असल्यावर कुठला नवरा शांत बसतो....!
काहीच दिवसांनी हॉस्पिटल मधून परी घरी येणार असते.....� तिच्या बारश्याची तयारी जोरात सुरू असते.....���� यशवंत तर वेडाच होऊन जातो... सगळी अरेंजमेंट तोच करतो..... जिकडे - तिकडे बलून्स....... आणि काय - काय ते सगळच....�� सगळी पाहुणे मंडळी जमते..... ...अजून वाचामामा, आजी अजून परीचे बाकीचे नातेवाईक.... परीचा नामकरण सोहळा पार पडतो...... जो - तो आज खुश असतो..... आपल्या कथेतील नायिकेचे नाव शितल ठेवण्यात येते...... आजीची लाडकी असते ती जास्त..... आजी तिला आपल्या कुशीत घेते..... आजी : "अग माझं छोटू पिल्लू....... ओ.... ओ.... ओ.... मामाच्या गावाला येणार..... लवकरच..... आम्ही वाट बघतोय..... काय जावई बापू घेऊन जाऊ ना तुमच्या
सगळे छान सुखी - समाधानी आयुष्य घालवत असतात...... असेच काही दिवस जातात..... परी चांगलीच रमली असते...... सहा महिने उलटले असतात..... सहज एकदा, शिवाजी आणि सविता बाहेर जाण्याचा प्लॅन करतात..... कुठेतरी फिरून येण्याचा तो प्लॅन असतो..... यशवंतला काही काम असल्याने ...अजून वाचाआणि तो घरीच थांबणार असतात...... शिवाजी आणि सविताला प्रायव्हसी म्हणून, परीला अवंतीकडे सोडून ते जाणार असतात..... तसही ते जाऊन रात्री घरी परतणार असतात...... जायची तयारी पूर्ण झालेली असते...... त्यांना बाहेर यशवंत ड्रायव्हरला सांगून सोडणार असतो..... त्यामुळे, काहीच चिंता नसते..... गाडी बाहेर उभी असते..... यशवंत : "शिवा तू वहिनीची काळजी घे इकडे आम्ही आहोच परीला सांभाळायला...... मी क्लाएंट ना
दुसऱ्या दिवशी यशवंत आणि अवंतीचा दाहसंस्कार करण्यात येतो...... त्या वेळी तिथे यशवंतचा सावत्र भाऊ आणि त्याच्यासोबत वकील उभे असतात...... सगळा विधी पूर्ण पार पाडून, जो - तो आपापल्या घरी निघून जातो...... शिवाजी, सविता, यशवंतचा सावत्र भाऊ आणि त्याचा वकील ...अजून वाचाहॉलमध्ये बसले असतात..... रघुनाथ : "पटकन काय ते बोल लॉयर माझ्याकडे वेळ नाही..... अनोळखी लोकांसोबत बसायला.....�" ठोंबरे : "हो सर ह्या काही प्रोसेस आहे त्या पूर्ण केल्या म्हणजे, आपल्या नावावर ही सगळी प्रॉपर्टी झालीच म्हणून समजा......" शिवाजी : "...������" रघुनाथ : "असा काय बघतोस...... ही प्रॉपर्टी माझीच आहे ना..... मग?? आणि आता तर तो ही