जत्रा - एक भयकथा - भाग - ५ Shubham S Rokade द्वारा भय कथा मराठी में पीडीएफ

Featured Books
श्रेणी
शेयर करा

जत्रा - एक भयकथा - भाग - ५


“ तुम्ही स्वतःला आवरा , याच्यावर ती काही ना काही उपाय असेलच “ गण्या म्हणाला

“ नाही मला शतकानु शतके असंच राहावं लागेल, नरक यातना म्हणतात त्या याच असाव्यात “ पादरी भावूक होऊन म्हणाला

  “प्रत्येक गोष्टीचं उत्तर  असतं ,या अडचणीतून ही काही ना काही मार्ग सापडेलच “गण्या म्हणाला

  “ आहे एकच उपाय आहे “ पादरी म्हणाला

“ कोणता ? “ तिघेही एकदमच ओरडले.

“  मी हे कसं सांगू शकतो ? मी एवढा स्वार्थी कसा होऊ
शकतो ? “ पादरी मधूनच वेड्यासारखं बडबडू लागला

“ सांगा ना कोणता उपाय “ राम्या म्हणाला

“ अरे मी तुम्हाला कसा त्रास देऊ शकतो “

“आम्हाला सांगा , नक्की काय म्हणताय तुम्ही  ? “

“ मी किती आंधळा झालो स्वहितासाठी दुसऱ्याच्या अन्हीत  करायला निघालो !!’

“ अहो सांगा तरी एकदा कोणता उपाय आहे ?”

“ सांगतो माझ्यासाठी कोणत्याही जिवंत तीन व्यक्तींनी स्व इच्छेने दोन थेंब रक्त सांडलं तरच माझी मुक्तता होऊ शकते “

“ फक्त दोन-तीन थेंब रक्त आम्ही बाटली बाटली  रक्त दान करतो “

“  तसं नाही पण माझ्यासाठी तुम्हाला उगाच त्रास कशाला “

“ आहो दोन-तीन थेंब रक्ताने तुमची मुक्तता होणार असेल तर ते काहीच नाही “

“ पण तुम्हाला एक मंत्र म्हणावा लागेल”

“ म्हणजे ओम फट स्वाहा यासारखा “
“ नाही नाही तसं नाही अगदी अंतर्मनातून म्हणा की हे मी माझ्या स्वतःच्या इच्छेने देत आहे” 

“ इतकच अण्णा तो चाकू इकडं  “ गण्याने चाकू घेत हाताला एक रेष मारली व त्यातून रक्त प्रवाह होऊ लागला

गण्या म्हणाला  “ हे रक्त मी स्व इच्छेने देत आहे ”

   मन्या आणि राम्याने ही तसेच केले दोन-तीन थेंब पडले तसे आसपासचं जग पाण्यात रंग विरघळावे तसे विरघळु लागलय . तो पादरी , तो चर्च किंवा बंगला त्यांचे मित्र आणि बाकी सारं विरघळून गेलंय . उरला फक्त अंधार ,घनदाट अंधार , काळा अंधार . काळोखात दूर कूठेतरी प्रकाशाची शलाका चमकली अंधकारात सर्वत्र पांढराशुभ्र प्रकाश पसरू लागला .  बरोबरच एक मंद सुगंध आसमंतात भरून राहिला . त्या सुगंधा बरोबर  एक सुकोमल मधुर आवाज , किती सुंदर ऐकवत राहवा असा आवाज . काही कळत नव्हतं तो आवाज काय पुकारतोय पण किती छान वाटत होतं ऐकायला . हळूहळू कळू लागलं

“  गणेश गणेश उठ नारे !
“ गणेश अरे गणेश….

   गाण्याचं नाव एवढ्या चांगल्या प्रकारे पुकारलं जाऊ शकतं याचं गाण्याला अप्रुप वाटू लागलं. आणि भानावर येत डोळे उघडले . त्याच्या डोळ्यासमोर एक अत्यंत सुंदर स्त्रीचा चेहरा होता कशासारखा चेहरा चेहरा दिसतोय याचा विचार न करता ,  त्या चेहऱ्याची सुंदरता पाहण्यात त्यानं मन गुंतवलं . त्या मुखड्याचे सौंदर्य त्यांनं काळजात साठवून घेतलं . ती त्याला काहीतरी सांगत होती , ते त्याला काहीच कळत नसलं तरी तिच्या ओठांची होणारी हालचाल त्याला मोहक वाटत होती . बोलताना चेहऱ्यावर येणारे केसाची बट हळुवार पणे मागे सारणारी तिचे कोमल हात सारे काही सुंदर होते . तो सुंदरतेचा आस्वाद घेत होता
   
           तिघांनीही पाद्रीला मुक्त करावे म्हणून दोन-तीन थेंब रक्त सांडलं पण नंतर काय झालं पादरी मुक्त झाला का ?  जिने गण्याला हाक मारली हाक मारली ती स्त्री कोण होती.ते तिघे मित्र आता नक्की कुठे होते ?

... सारे काही सुंदर होते . तो सुंदरतेचा आस्वाद घेत होता

            पुढे चालू

    गण्याला आजूबाजूच्या परिसराची जाणीव झाली .त्याच्या आजूबाजूला कोणीच नव्हते .तो एकटाच होता.  तो त्या घरातही नव्हता.  तो बाहेर होता . जंगलात आणि एकटाच .
पण तरीही त्याला भीती वाटत नव्हती एक वेगळीच सुरक्षिततेची भावना मनात होती. ती सुंदर मुलगी तिथे दिसत नव्हती . त्याने इकडे तिकडे पाहीले , पण ती कुठेच नव्हती. तेव्हाच आवाज आला....