विनयने त्याची गाडी वळवली ती हॉस्पिटलच्या दिशेने. काही "काम" होते त्याचे. काही रिपोर्ट्स घेऊन निघाला तसे त्याला एक ओळखीचे डॉक्टर भेटले. त्यांच्याशी गप्पा मारत उभा राहिला. अचानक, भांडणाचा आवाज येऊ लागला. " आलोच " विनयने त्या डॉक्टरांचा निरोप घेतला आणि आवाजाच्या दिशेने गेला. बघतो तर हेमंत भांडत होता.
" अक्कल आहे का जरा तरी ... तिथे माझ्या भावाला धड उभं राहता येत नाही. आणि तुम्ही बोलता , रांगेत उभे रहा. " हेमंत चढ्या आवाजात बोलत होता.
" हो सर.... तरी सुद्धा तुमच्या पेशंट साठी बेड availble नाही करू शकत इतक्या जलद.... " ,
" इतके मोठे हॉस्पिटल आहे... आणि एकही बेड नाही... मी सारखा येतं असतो माहित आहे ना... तरी असं करणार तुम्ही... ,मला काही माहित नाही... माझ्या भावाला ऍडमिट करा लवकर... " हेमंत अजूनही भांडत होता.
विनयने दुरूनच पाहिलं. एक १०-१२ वर्षाचा मुलगा खुर्चीवर बसला झोपला होता. तोंडातून फेस येतं होता. विनयने लगेच त्याच्या ओळखीच्या डॉक्टरकडे विनंती केली. " तात्पुरते बघा ना डॉक्टर.. माझा मित्रच आहे तो.. " विनय तसा ओळखीचा होता म्हणून त्याच्या बोलण्यावर लगेच ऍडमिट करून घेतलं. हेमंतला ते माहीतच नाही. अजूनही तो भांडत होता. विनय त्याच्या जवळ गेला तसा त्याच्यावरही खेकसला.
" तू काय करतोस इथे.. आणि जर यात तोंड घातलेस ना.. तुझंही तोंड लाल करून ठेवीन... " विनय तर काहीच बोलला नाही. तरी डॉक्टर बोलले.
" अरे ...कशाला भांडतो आहेस.. तुझ्या भावाला केले ऍडमिट... " हेमंत ने मागे वळून पाहिलं . नव्हता त्याचा भाऊ तिथे...
" कोणत्या रूम मध्ये ठेवले आहे ? " डॉक्टर घेऊन गेले हेमंतला.
" आणि त्याच्यामुळेच तुझ्या भावाला ऍडमिट केले... त्याला थँक्स बोलावे तर त्याच्यावर ओरडतो आहेस... " हेमंतला जाणीव झाली आपले चुकले याची. त्यावर काहीच न बोलता भावाजवळ गेला.
" पण काय झालं नक्की त्याला " विनयने डॉक्टरांना विचारलं.
" याच्या भावाला फिट्स येतं असतात. त्यामुळे हा येतंच असतो इथे... अचानक येतो नेहमी... तुला कस माहित नाही... मित्र आहे ना तुझा.. " डॉक्टर गेले त्याला तपासून.
हेमंत त्याच्या भावाशेजारीच बसून होता. विनय त्याच्या जवळ आला. " सॉरी... " हेमंत विनयकडे पाहत म्हणाला. " Its ok ... होते असं कधीतरी ... मी जातो... तू बस्स... " विनय निघाला. पुढच्या दिवशी, विनयने सकाळ-सकाळीच अव्याला गाठलं.
" चल... जरा बोलायचे आहे ... " विनय खेचतच घेऊन आला त्याला.
" काय एवढं काम तुझं... " अव्या वैतागला.
" महत्त्वाचं बोलायचे आहे. ",
" बोल " ,
" हेमंत बद्दल विचारायचे होते." विनयच्या या वाक्यावर अव्याच्या चेहऱ्यावरचे expression बदलले.
" चंदन.... चंदनला विचार... त्याला सगळी माहिती असते. " असं बोलून अव्या निघाला होता तरी थांबवलं विनयने
" तू त्याचा खूप जवळचा मित्र होतास... म्हणून विचारतो आहे तुला.. " अविला राग आला.
" पण मला सांग... आज अचानक त्याचा पुळका का आला तुला.. तो तुला पाण्यात पण पाहत नाही. ",
" काल ... हॉस्पिटल मध्ये होता. त्याच्या भावाला घेऊन आलेला... पण काही वेगळाच वाटला मला तो.. ऑफिस मध्ये कसा असतो... गर्विष्ठ , attitude मध्ये... तसा अजिबात नव्हता. पण काल वेगळा हेमंत दिसला. "
" होय... त्याचा लहान भाऊ ... आजारी असतो सारखा. मध्ये मध्ये त्याला फिट्स येतात म्हणून घेऊन जात असतो हॉस्पटिल मध्ये... ऑफिस मध्ये कधी सुट्टी नसते त्याची. कधीच नाही. कधी नसला कि समजून जायचे त्याच्या भावाला हॉस्पिटल मध्ये ऍडमिट केले आहे असं. ",
" हेच... यासाठीच विचारतो आहे ... आई किंवा वडील... असतेच ना कोणीतरी सोबत ... हेमंत , भावासाठी आलेला ते कळलं. पण आपला एक मुलगा आजारी आहे तर दोघांपैकी कोणीच नाही. हे पटलं नाही. म्हणून तुला विचारलं. " विनय भरभर बोलून गेला.
अवि थोडा शांत झाला. मग बोलला. " कोणाला सांगणार नसशील तर तुला सांगतो. तो आणि त्याचा भाऊच असतो. बाकी कोणी नाही. आई-वडिलांचा डिवोर्स झाला आहे. " ,
" बापरे !! ... तरीही आई-वडील पैकी कोणीतरी मुलांची काळजी घेते ना... म्हणजे मुलांवर हक्क सांगतात ते.. तसं काही नाही का ... " ,
" कसं होणार ते ... रोजची भांडणे... त्यात आई-वडील .. दोघेही खूप मोठ्या जॉब वर... हेमंतचे वडील लहान भावाला खूप मारायचे... सारखा आजारी म्हणून..आणि आई... या हेमंतच्या राग करायची. शेवटी, डिवोर्सचा निर्णय झाला. डिवोर्स झाला तेव्हा हाच बोलला मी एकटा सांभाळू शकतो लहान भावाला. त्या दोघांना काहीच फरक पडला नाही. ते दोघे गेले आपापल्या वाटेने... हेमंत आपल्या वाटेने. तो चांगलाच आहे. फक्त इथे काही गैरसमज झाले आणि वाट लागली... " अवि बोलून गेला पट्कन.
" काय झालेलं नक्की... सांग... तुमची भांडणे कश्यामुळे झाली. " विनयच्या या प्रश्नावर उत्तरं नाही दिलं अविने. निघून गेला तिथून.
संध्याकाळी , विनयच्या मनात काय आलं काय माहीत. पुन्हा हॉस्पिटल मध्ये आला. हेमंतचा भाऊ झोपला होता. पण हेमंत नव्हता तिथे. त्याला बघत असतानाच मागून हेमंत आला.
" विनय !! ... तू काय करतोस इथे... " ,
" यालाच बघायला आलो होतो. तू ऑफिस मध्ये आला नाहीस ना... म्हणून आलो. " इतक्यात डॉक्टर आले .
" हेमंत .. हि काही औषध आहेत... घेऊन ये जरा.. " हेमंत निघाला आणि थांबला...
" विनय .. थोडावेळ थांबशील का इथे... येतोच लगेच मी... .," ,
" तू पण ना ... सांगायला पाहिजेच का.. जा ... जाऊन ये... " हेमंत पहिल्यांदा हसला विनय सोबत. तरी अवि सांगत होताच. चांगला आहे हेमंत. परिस्तिथी बदलते माणसाला. विनय बसून होताच. हेमंत आला १०-१५ मिनिटांनी. विनय तरी गेला नाही. बराच वेळ दोघे गप्पा मारत बसले. जणू काही जुने मित्रच. त्यादिवशी विनय उशिराने गेला घरी, तरी पुढचे ५-६ दिवस, संध्याकाळी ऑफिस सुटले कि विनय जात असे हेमंतला भेटायला आणि गप्पा मारायला.. छानच गट्टी जमली दोघांची.
=========================================================
विनयची तब्येत जरा जास्तच खराब झालेली. त्याला लगेच I.C.U. मध्ये हलवलं. हेमंत होताच सोबत. त्याने लगेच या चौघांना बोलवून घेतलं. चंदन, अवि, दिक्षा, अनुजा ... धावतच पोहोचले. विनय अजूनही बेशुद्ध होता. डॉक्टरने चेक केले. सारेच काळजीत .
" काय झालं डॉक्टर ... " ,
" काही काळजीचे कारण नाही.. BP low झाला म्हणून बेशुद्ध आहे तो.. मी injection दिले आहे. इतक्यात येईल शुद्धीवर. आणि हो.... I.C.U. आहे ना... कोणीतरी एकानेच थांबा इथे... " डॉक्टर निघून गेले.
" एकानेच थांबा इथे..." असं स्पष्ठ सांगितलं तरी तो शुद्धीवर येई पर्यंत सारेच थांबले होते. विनय शुद्धीवर आला तस त्याने हलकेच डोळे उघडून पाहिलं. सर्वच उभे होते. अविने बघितलं विनय जागा झाला ते...
" काय रे... तुला औषध घेता येतं नाय का वेळेवर.... लय मार खाणार आहेस तू... " अविचा आवाज ऐकून विनयला हसायला आलं. तरी आता सगळयांना बाहेर जावे लागणार होते. फक्त हेमंत काय तो थांबला तिथे. त्यात विनयला काही सांगून हेमंत सुद्धा निघून गेला. " शेवटी आलेच ना सर्व एकत्र... आज सुद्धा आणि तेव्हा सुद्धा... " विनयला "तो" दिवस आठवला.
-------------------------- क्रमश: ------------------
