तिला अनुजच्या चेहऱ्यावर पाच वर्षांचा भूतकाळ रेंगाळताना दिसला ...
" अरे अनुज कुठे हरवलास तू ? "
" हा ... कुठे नाही अगं .... तुझ्या लग्नाचा काळ आठवतोय ...."
सगळे प्रसंग अनुजसमोर काल परवा घडून गेलेल्या आठवणीसारखे ताजे होते .
खोल खोल भूगर्भाच्या मध्याशी शिरावे तसे ....
" अण्या आता लग्नाचा काळ आठवून काय फायदा .... जाऊदे हा विषय .... मला सांग , निख्या , प्रितम कसा आहे ? भेटतात का तुला ? रेवा , मालती लग्न होऊन गेल्या तेव्हापासून माझ्या संपर्कात नाही .... कॉल नाही की भेट नाही .... लग्न झाल्यावर खरचं यार माणूस एवढा बदलून कसा जातो . "
" मुलींची लाईफच तशी असते ग लग्नानंतर , घर ... संसार , मुलंबाळ नवरा त्यात त्या आपल्याला कश्या वेळ देईल आता .... हो निख्या आता बैंग्लोरला एका रिसर्च सेंटरमध्ये प्रोजेक्ट मॅनेजर आहे . गेल्या महिन्यात इथे कामानिमित्त आला होता तेव्हा गेला भेट घेऊन . "
" आणि ..... प्रितम ? "
" तो .... लाखोच पॅकेज सोडून आदिवासी जीवनावर रिसर्च करतोय .... कधी संपणार ना ह्याचा रिसर्च देव जाणे ! "
" काय सांगतोस काय .... दुनिया एवढी डेव्हलप झाली आणि तो जंगलात जाऊन बसला . "
" हो .... आता आलाय म्हणजे इकडे , वरळीला गेस्ट हाऊसवर थांबलेला आहे . भेटून जा त्याला खूप बरं वाटेल ... "
" हो नक्की भेट घेते त्याची .... एक विचारू ? " न राहून किती दिवस मनाला छळणारा प्रश्नाला विचारण्याच धाडसं तिने आज केलं ....
" तुझं लग्न झालं ? "
" माझं लग्न ...." तो हसला .
" हो अरे ..."
" तू जाताना एकदा घरी ये .... खुप मोठं कुटुंब आहे माझं ....आई सारखी तुझी आठवणं काढत असते "
" आईला नमस्कार सांग माझा .... "
" हो .... येणार आहेस ना ! "
" तुला सांगून नाही येणार .... येईल पण नक्की आहे इथेच आठवडाभर तरी अजून ... "
" ये ..... मी वाट बघेल ..... "
" खूप उशीर झाला , तुझ्यासोबत बोलण्यात कसा वेळ निघून गेला ना कळलंच नाही . मला वाटतं पाऊस येईल ढग दाटून आलेत ... चल निघते आता . नाईस टू मिट यू take care ..."
" you take care ..... bye ...... "
ती कारमध्ये बसली .... गाडी निघाली ..... अनुज गाडीच्या वेगवान जाणाऱ्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे स्तब्ध बघत उभा राहिला .
ढग धावत होते ..... सकाळची दहाची वेळ सायंकाळचे सात वाजून गेले असावे अशी भासत होती . काळोख अधिकच तीव्र होत होता . अनुज तिथून चालतच घरी जायला निघाला .... एवढ्यात त्याचा फोन वाजला . रस्त्याच्या कडेला उभं राहून त्याने कॉल रिसिव्ह केला .
" Hello ..... बोल प्रितम ..... "
" अरे कुठे आहेस तू ? "
" रस्त्याने ..... का , काय झालं ? "
" just आदितीचा कॉल येऊन गेला .... ती येत आहे भेटायला .... "
" हो , आताच निघाली ती इथून तिला म्हटलं मी तुला भेटून जा .... "
" हो , हो ..... अण्या ... अरे आवाज कटतोय तुझा .... "
" मला येतो आहे तुझा आवाज ...... "
" अरे आज तरी सांगितलं का तिला ? "
" काय ..... काय सांगितलं का ? "
" काही नाही , जाऊदेत .... "
" आणि हे बघ प्रितम ती तुला भेटायला आल्यावर माझ्या बद्दल विचारेल तर काही सांगू नकोस .... "
" बरं भावा नाही सांगणार okay ... "
" हा तेच म्हणतोय ..... "
" चल मी थोडं आवराआवर करतो ....खूप पसारा झालाय रे ती येईलच एवढ्यात .... "
" हो .... bye see you ...."
घरी पोहोचल्यावर अनुज बाल्कनीतच उभा राहिला काळोखाला न्याहाळत .
दाटणाऱ्या मेघांबरोबर ..... तुझी सय अधिकच गडद होत जाते , बरसणाऱ्या सरी बरोबर नकळत तुझी आठवण डोळे भिजवून जाते .... मला माहिती होत तू येशील .... आणि आज बघ तू आली देखील ... ह्या भेटी का होतात अश्या ? अजनुही आपल्यात काही उरलंय का ?
काय माहिती अजून नियतीच्या पोटात काय काय दडलंय .... तो स्वतःशीच बोलत होता .
