दुपारी जेवताना दोघांच्या गप्पा सुरु झाल्या. " हे फोटो २ वर्षांपूर्वीचे आहेत.. तेव्हा शेवटचा सण... नाताळ साजरा झाला होता. तेव्हापासुन ... गेल्यावर्षी ... एकही सण ... काही celebration झालेलं नाही या ऑफिसमध्ये... ",
" पण व्हायचे ना .... celebration... आता का होतं नाही... " ,
" व्हायचे... म्हणजे नुसता धिंगाणा.. असायचा ऑफिस मध्ये... आता कस शांत वाटते.. बिलकुल नव्हतं असं ... गजबजलेलं असायचं... प्रत्येक दिवस छान असायचा... दर friday ला दुपारनंतर काहीतरी कार्यक्रम असायचा. आता काहीच होतं नाही... काही गैरसमज झाले... भांडणं झाली... याला एक वर्ष झालं... सगळं बंद झालं... " ,
" कोणामध्ये भांडणं झाली... " ,
" एक टीम होती आमची... म्हणजे सगळ्या ऑफिसमध्ये काही active मंडळी होती या टीम मध्ये... तशी ५ जणांची टीम होती. तेच सर्व ठरवायचे... त्यातच भांडणे झाली. टीमचं ब्रेक झाली... कोण करणार साजरे सण... "
" पुन्हा ती टीम active होणार नाही का ... " ,
" नाही ... अशक्य वाटते... सगळयांना इगो असतो ते माहित आहे ना तुला.... या सर्वाना , इतरांपेक्षा जरा जास्तच आहे. इगो दुखावला, भांडणे झाली. सगळे वेगळे झाले... ",
" होते कोण ... " ,
" ५ जणांची टीम.... त्यातला एक मी... बाकीचे चार... जबरदस्त आहेत... जंगलात जसा सिंह असतो, सगळ्यांवर वर्चस्व गाजवणारा... तसेच, हे ४ जण ऑफिस dominate करतात.. एकाला तर भेटलास त्यादिवशी... " ,
" अवि सर .. ? " ,
" सर नाही... अव्या ... अविनाश, दुसरी दिक्षा, तिसरी अनुजा आणि शेवटी हेमंत... " ,
" झाली ना टीम... मग एकत्र आणूया त्यांना... " चंदन हसला या वाक्यावर... " खरंच बोललो मी, try तर करूया ना.... पण हसतो का तू... " ,
" सोप्प नाही ते... तू नवीन आहेस... एकाला तरी ओळखतॊस का.. एकदाच तो अवि भेटला तेव्हा काय हालत झाली होती ... माहित आहे ना.. " ,
" हो .. पण तू तरी ओळखतॊस ना .. तू करून दे ओळख.. तुला सगळ्यांची माहिती असेल ना.. "..... विनय
" मग काय... ऑफिस मधल्या सगळ्यांचा biodata माझ्याकडे आहे... कुठे राहतात पासून कधी जन्म झाला , कोण कोणाची GF , BF आहे .. कोणाचे काय चालू आहे... ते सगळं सांगू शकतो मी.. " चंदनने स्वतःची कॉलर वर केली जरा. " तुझी सुद्धा बरीच माहिती आहे , बरं का "
" माझी ? कसं काय " ,
" आपली माणसं आहेत ना ऑफिस मध्ये... माहिती काढणारी.... विश्वास नाही ना... तुझी माहिती सांगतो... पूर्ण नावं ... विनय देशपांडे... वय २७... जन्म ठिकाण : रत्नागिरी ..... मोठया सरांशी खास ओळख.... कारण गावाला शेजारीच घर.... सिंगल आहेस... घरी फक्त वडील... ते गावाला... शिक्षण : software engineer .... मुंबईत शिकलेला... पण इथे येण्याचे कारण जॉब नाही... वेगळं काही आहे... बरोबर ना... " विनय " आ " वासून पाहत होता. " सगळंच माहित आहे तुला... कमाल आहे हा... " विनयने चंदनाला टाळी दिली.
============================================================
विनयने पुन्हा डोळे उघडले. सकाळ झालेली. त्याच्या बेडच्या बरोबर समोर एक मोठ्ठ घड्याळ होते. सकाळचे ८:३० वाजले होते. अरे ... कालपेक्षा जास्त झोपलो आज. विनय उठून बसला. आणि त्याच्या आवडीच्या सुगंधाने मन मोहून गेलं. बाजूलाच एका basket मध्ये ... रातराणीची फुले होती... व्वा !! विनयला प्रसन्न वाटलं. १-२ फुलं हातात घेतली त्याने. मनसोक्त सुगंध भरून घेतला मनात. आणि पुन्हा जागच्या जागी ठेवली ती फुलं. दिक्षा.... दिक्षाचं आणते रोज , इथे हि फुले... आणि न चुकता.. कुठे मिळतात हिला रोज...आणि काय तो सुगंध.... पूर्ण खोली भरून गेलेली त्याच सुगंधाने.... दिक्षा सारखी विचारते ना... का आवडते रातराणी... माझं एकच उत्तर... एकदा जवळ करून बघ या फुलांना.. सोडणार नाहीस कधी.. ... विनय हरवून गेला आठवणीत.
===========================================================
" कोणते फुलं आवडते रे तुला... , मला तर लाल गुलाब आवडते... " .......दिक्षा...
" गुलाबासारखी तर आहेस... " विनय हसत म्हणाला.
" कधी तरी नॉर्मल बोलत जा... " ,
" नॉर्मल तर बोललो ना... एव्हडी काय रिऍक्ट करतेस लगेच.. " , दिक्षा त्यावर फुगून बसली. गप्पच झाली. आणि तिचा राग गेला नाही तर बोलणारचं नाही हे विनय ला चांगलं ठाऊक होते. विनयचं बोलला मग.
" मला ना... रातराणी आवडते... खूप .. खूप पेक्षा जास्त.. प्रेमातच आहे तिच्या मी... " यावर दिक्षा विनय कडे बघू लागली.
" मला गुलाब बोलतोस आणि रातराणी आवडते.... खरंच... तू ना विचित्र आहेस... " ,
" आवडते तर आवडते.... मला तर तीच सोबत असावी असे वाटते नेहमी.. ",
" काय असते रातराणीत ... जे गुलाबात नसते... " दिक्षाचा प्रश्न...
" रात्रीचं फुलते... रात्रीचं आयुष्य तिचे... कोणाच्या अध्यात ना मध्यात.... कोणाच्या ध्यानीमनी नसतात , नकळत फुलते आणि तिच्या सुगंधाने सर्वांना जवळ ओढून घेते. मोहवून टाकते ती रातराणी.... रात्रीचं राज्य तिचं... गुलाबाला जरी फुलांचा राजा मानतात ... तरी... रात्रीची राणी तिचं .... रातराणी... " विनय कसला भारी बोलत होता. दिक्षा पहिल्यांदा त्याचे असे बोलणं ऐकत होती. नाहीतर असं काही बोलायला लागला तर तिला राग यायचा.
" एवढी का आवडते तुला .. " दिक्षाच्या आवाज जड झाला होता भावनांनी.
" आपलं आयुष्य तसंच असावे असं वाटते मला. या जगण्याच्या धावपळीत रातराणी सारखे फुलायचे आहे मला..... आयुष्य जरी लहान असेल तरी चालेल, तरी त्या आयुष्याच्या सुगंधाने ... काही काळ का होईना... सर्वांना जवळ आणायचे आहे... सर्व माणसं जवळ हवी आहेत मला अशीच.... कधीही सोडून न जाण्यासाठी... " विनय थांबला बोलायचा. त्याच्या हातावर पाण्याचे थेंब पडले होते. पाहिले तर दिक्षाच्या डोळ्यात पाणी. " काय गं... का रडतेस... " दिक्षाने डोळे पुसले पटकन.
" काही नाही... चल घरी निघू.. " ,
" अरे !! ice cream राहिलं ना.. तुला पाहिजे होते ना... " ,
" नको ... राहूदे आता... नंतर खाऊ कधी.. "
विनयला आठवलं अचानक ते संभाषण... किती वेडेपणा करायची दिक्षा.... अजूनही करतेच म्हणा.. पण कमी झाला आहे तो वेडेपणा.. का ते कळत नाही. पहिली भेट तर न विसरण्यासारखी. विनयला दिक्षा सोबतची पहिली भेट आठवली.
" excuse me !! " विनयला मागून आवाज आला. मागे वळून पाहिलं त्याने.
" चंदन कुठे आहे ? " एक मुलगी चंदनाला विचारत होती.
" चंदन नाही आहे जागेवर... " विनय बोलला.
" ते मलाही दिसते आहे... जागेवर नाही ते... कुठे गेला आहे... " तिने विचारलं.
" माहित नाही...आला कि सांगतो त्याला.. तुम्ही आलेलात ते... नाव काय तुमचं ma'am ... " ,
" ma'am ??.... एवढी मोठी दिसते का तुला... anyway , चंदनला मेसेज करून ठेवते मी.. " एवढं बोलून निघाली... पुन्हा थांबली. " आणि तो शेजारी फोन ठेवला आहे ना.. तो वाजला कि उचलायचा असतो... show साठी नाही ठेवला.... " निघून गेली ती. विनयच्या लक्षात आलं. शेजारचा landline फोन कधी पासून वाजत होता. उचलला नव्हता त्याने.
-------------------------- क्रमश: ------------------
