Ti ratra book and story is written by Durgesh Borse in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Ti ratra is also popular in प्रेम कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
ती रात्र - कादंबरी
Durgesh Borse
द्वारा
मराठी प्रेम कथा
"Hello, तु कुठे आहे"
हो हा मानसीचा आवाज होता ,
मी अर्ध्या झोपेत होतो. मानसी असं कधीच मला कॉल वैगरे करत नाही, बोलणं झालाच तर व्हॉटसअप वर ते पण गरजेनुसार.
आज तिने मला २-३ महिन्यानंतर कॉल केला असावा, रात्रीचे जवळपास ९ वाजले होते.
मी दमलो होतो, ऑफिस च काम खूप असतं, त्यात तो टकल्या बॉस माझा, त्याच्या डोक्यावर केस नाही आणि आमच्या डोक्याला फेस आणतो.
भाग १"Hello, तु कुठे आहे"हो हा मानसीचा आवाज होता ,मी अर्ध्या झोपेत होतो. मानसी असं कधीच मला कॉल वैगरे करत नाही, बोलणं झालाच तर व्हॉटसअप वर ते पण गरजेनुसार.आज तिने मला २-३ महिन्यानंतर कॉल केला असावा, रात्रीचे जवळपास ९ ...अजून वाचाहोते.मी दमलो होतो, ऑफिस च काम खूप असतं, त्यात तो टकल्या बॉस माझा, त्याच्या डोक्यावर केस नाही आणि आमच्या डोक्याला फेस आणतो.रूमवर मी आणि ईशांत आम्ही दोघेच होतो, तसा तो निशाचर प्राणी, रात्री जागरण करून काय करतो ते मला पण माहिती नाही आणि २ वाजता झोपणारा हा, सकाळी कसा लवकर उठणार ?तसे आम्ही ४ लोक राहतो पण जोडून सुट्टी आल्यामुळे
मी पेट्रोल भरत होतो, त्यांना बाहेर उभ केलं होत. त्या दोघी बोलत होत्या. मी गेलो आणि अचानक त्यांनी बोलणं बंद केलं. पुन्हा गाडी वर बसलो आणि आम्ही निघालो.कुत्र्यापासून वाचून आम्ही पुढे चालायला लागलो,थोडा वेळ गेल्यानंतर ती खूप मोठ्याने हसायला ...अजून वाचापाहून मी तिला विचारलं “काय झालं हसायला ?”ती “तू किती घाबरला होता कुत्र्यांना”मी “म्हणजे मुलांना भीती नाही वाटू शकत काय”ती हसतच होतीमधेच ती थांबली आणि मला विचारलं“तुझं नाव काय ?”मी “श्रेयस”ती ” sorry नाही बोलणार मला”मी “का , खरं तर मी तुला thank you म्हण
त्या रात्री तिने मला प्रपोज केलं, मी तिला हो सुध्दा म्हणालो होतो. थोडा वेळ आम्ही अजुन फोन वर बोललो, मला झोप मात्र लागत नव्हती. काय केलं मी , मला काहीच समजत नव्हतं. डोक्यात वेगळेच विचार सुरू होते, हे प्रेम ...अजून वाचाकी आकर्षण या दोघांमध्ये द्वंद्व सुरू होते. कारण आम्हाला भेटून फारसे काही दिवस झाले नव्हते, पण इतक्या कमी वेळात कुणी कसं काय प्रेमात पडेल. प्रेम व्हायला एक सेकंद पण कमीच असतो पण त्यासाठी खूप मोठा ओळखीचा, समजून घेण्याचा, काळजीचा इतिहास असतो. आमचा तसा काही इतिहास नाही.मी त्या रात्री खूप विचार केला, तिला हो तर म्हणालो पण आता मी हे कसं
ग्रंथालयात काही पुस्तकं घेण्यासाठी गेलो होतो. तिकडे मला आत गेल्यावर काही पुस्तकं खूप जास्त आवडली. तिथेच उभा राहून पुस्तकांची प्रस्तावना वाचत होतो. पुस्तकांचा सुवास काही औरच होता. मला कधी कुणी विचारलं ना की तुझं आवडत अत्तर किंवा परफ्यूम कुठलं ...अजून वाचानकळत माझ्या तोंडून ओल्या मातीचा आणि नवीन पुस्तकांचा बाहेर पडणार. त्याच सुवासात मग्न होऊन मी पुढे चालत चालत पुस्तकं बघत होतो. अचानक पुस्तकांचा सुवास कमी व्हायला लागला, त्याची जागा आता दुसऱ्या कशाने तरी घेतली होती. हळु हळु मी पुढे पुढे जात होतो आणि तो पुस्तकांचा सुगंध कमी होत चालला होता. अज्ञात आणि तितकाच आकर्षित करणार सुगंध तीव्र होत होता. मी
त्या दिवसानंतर माया जास्त एकरूप होऊन बोलायला लागली. जसं काही ती माझ्या प्रेमात आहे आणि आम्ही दोघेही प्रेमाच्या नात्यात बांधले गेलो. ती माझ्याबरोबर बोलतांना पिल्लू , बच्चा असे शब्द वापरायला लागली होती. मला सुरवातीला वाटायचं की ती बालिश आहे ...अजून वाचाअस काही बोलत असणार पण कालांतराने मला त्या शब्दांचा राग यायला लागला होता.जेव्हा आम्ही कधी भेटायचो तेव्हा ती माझ्या अगदी जवळ यायचा प्रयत्न करायची, मला तिच्या स्पर्शाचा त्रास नाही, फक्त त्या मागच्या भावनेचा त्रास होत असे. कारण त्या स्पर्शात मैत्री कुठेच दिसत नव्हती.एके दिवशी मायाचा सकाळी मेसेज आला. “तिकिटे काढली का ?”मी विचार केला कोणत्या तिकितांबद्दल बोलते आहे ही ,