संत एकनाथ महाराज - नाम जपाचे महत्व Sudhakar Katekar द्वारा आध्यात्मिक कथा मराठी में पीडीएफ

Featured Books
श्रेणी
शेयर करा

संत एकनाथ महाराज - नाम जपाचे महत्व

संत एकनाथ महाराज नाम जपाचे महत्व.

एवं युगानुरूपाभ्यां भगवान् युगवर्तिभिः ।

मनुजैरिज्यते राजन् श्रेयसामीश्वरो हरिः ॥३५॥

एवं कृतादि-कलियुगवरी । इहीं नामीं रूपीं अवतारीं ।

सद्भावें तैंच्या नरीं । भजिजे श्रीहरी श्रेयार्थ ॥१॥

त्यांमाजीं कलियुगाची थोरी । वानिजे सद्भावें ऋषीश्र्वरीं ।

येथें हरिकीर्तनावरी । मुक्ती चारी वोळगण्या ॥२॥

श्लोक ३६ वा


कलिं सभाजयन्त्यार्या गुणज्ञाः सारभागिनः ।

यत्र संकीर्तनेनैव, सर्वः स्वार्थोऽभिलभ्यते ॥३६॥

अवधारीं राया सर्वज्ञा । धन्य धन्य कलियुग जाणा ।

जेथ सर्व स्वार्थ हरिकीर्तना । नामस्मरणासाठीं होती ॥३॥

कलियुगीं दोष बहुत । केवीं कीर्तनें होय स्वार्थ ।

तेथें दोषत्यागें जे गुण घेत । ते नित्यमुक्त हरिकीर्तनीं ॥४॥

हरिकीर्तनें शुद्ध चित्त । दोषत्यागें गुण संग्रहीत ।

ऐसे सारभागी कलियुगांत । परममुक्त हरिकीर्तने ॥५॥

कलीच्या गुणांतें जाणते । नामें मोक्ष जोडणें येथें ।

जाणोनि करिती कीर्तनातें । ते जाण निश्र्चितें नित्यमुक्त ॥६॥

कलियुगीं हेंचि सार । नाम स्मरावें निरंतर ।

करिती नामाचा निजगजर । ते मुक्त नर नृपनाथा ॥७॥

(संमत श्र्लोक) ध्यायन्कृते यजन्यज्ञैस्त्रेतायां द्वापरेऽर्चयन् ।

यदाप्नोति तदाप्नोति कलौ संकीर्त्य केशवम् ॥

कृतयुगीं शमदमादिसाधन । त्रेतायुगीं वेदोक्त यज्ञ ।

द्वापरीं आगमोक्त पूजन । तंत्रविधान विधियुक्त ॥८॥

यापरी त्रियुगीं जना । परम संकट साधना ।

करितांही परी मना । अणुमात्र जाणा उपरमु नव्हे ॥९॥

तीं अवघींच साधनें । कलीनें लाजविलीं कीर्तनें ।

जेथ गातां नाचतां आपणें । वश्य करणें परमात्मा ॥४१०॥

आखरीं हुंबळी गुणें । ऐकतां गोवळांचें गाणें ।

देव भुलला जीवेंप्राणें । त्यांसवें नाचणें स्वानंदें ॥११॥

कृष्णा कान्हो गोपाळा । या आरुष नामांचा चाळा ।

घेऊन गर्जती वेळोवेळां । तेणें घनसांवळा सुखावे ॥१२॥

तेणें सुखाचेनि संतोषें । देवो परमानंदें उल्हासे ।

एवं कलियुगीं कीर्तनवशें । भक्त अनायासें उद्धरती ॥१३॥

कीर्तन‍आवर्तनमेळीं । जळती पापांच्या वडवाळी ।

भक्त उद्धरती तत्काळीं । हरिनामें कलि दाटुगा ॥१४॥

कलियुगीं हेचि थोरी । नामसंकीर्तनावारी ।

चहूं वर्णां मुक्त करी । तेथ न विचारी स्त्री शूद्र ॥१५॥

वेदु अत्यंत कृपणु जाला । त्रिवर्णांचे कानीं लागला ।

स्त्रीशूद्रादिकांसी अबोला । धरूनि ठेला अद्यापि ॥१६॥

तें वेदाचें अतिन्यून । उद्धरीं हरिनामकीर्तन ।

स्त्री शूद्र अंत्यज जन । उद्धरण हरिनामें ॥१७॥

कीर्तनें स्वधर्मु वाढे । कीर्तनें स्वधर्मु जोडे ।

कीर्तनें परब्रह्म आतुडे । मुक्ति कीर्तनापुढें लाजोनि जाय ॥१८॥

कीर्तनानंदें चारी मुक्ति । हरिभक्तांतें वरूं येती ।

भक्त त्यांतें उपेक्षिती । तरी पायां लागती दास्यत्वें ॥१९॥

एवढी कलियुगीं प्रचीती । कीर्तनाची परम ख्याती ।

राया जाण गा निश्र्चितीं । विकल्प चित्तीं झणें धरिसी ॥४२०॥

कृतत्रेताद्वापारासी । निषेधु नाहीं नामासी ।

कलियुगीं नामापाशीं । चारी मुक्ती दासी स्वयें होती ॥२१॥

श्लोक ३६ वा


कलिं सभाजयन्त्यार्या गुणज्ञाः सारभागिनः ।

यत्र संकीर्तनेनैव, सर्वः स्वार्थोऽभिलभ्यते ॥३६॥

अवधारीं राया सर्वज्ञा । धन्य धन्य कलियुग जाणा ।

जेथ सर्व स्वार्थ हरिकीर्तना । नामस्मरणासाठीं होती ॥३॥

कलियुगीं दोष बहुत । केवीं कीर्तनें होय स्वार्थ ।

तेथें दोषत्यागें जे गुण घेत । ते नित्यमुक्त हरिकीर्तनीं ॥४॥

हरिकीर्तनें शुद्ध चित्त । दोषत्यागें गुण संग्रहीत ।

ऐसे सारभागी कलियुगांत । परममुक्त हरिकीर्तने ॥५॥

कलीच्या गुणांतें जाणते । नामें मोक्ष जोडणें येथें ।

जाणोनि करिती कीर्तनातें । ते जाण निश्र्चितें नित्यमुक्त ॥६॥

कलियुगीं हेंचि सार । नाम स्मरावें निरंतर ।

करिती नामाचा निजगजर । ते मुक्त नर नृपनाथा ॥७॥

(संमत श्र्लोक) ध्यायन्कृते यजन्यज्ञैस्त्रेतायां द्वापरेऽर्चयन् ।

यदाप्नोति तदाप्नोति कलौ संकीर्त्य केशवम् ॥

कृतयुगीं शमदमादिसाधन । त्रेतायुगीं वेदोक्त यज्ञ ।

द्वापरीं आगमोक्त पूजन । तंत्रविधान विधियुक्त ॥८॥

यापरी त्रियुगीं जना । परम संकट साधना ।

करितांही परी मना । अणुमात्र जाणा उपरमु नव्हे ॥९॥

तीं अवघींच साधनें । कलीनें लाजविलीं कीर्तनें ।

जेथ गातां नाचतां आपणें । वश्य करणें परमात्मा ॥४१०॥

आखरीं हुंबळी गुणें । ऐकतां गोवळांचें गाणें ।

देव भुलला जीवेंप्राणें । त्यांसवें नाचणें स्वानंदें ॥११॥

कृष्णा कान्हो गोपाळा । या आरुष नामांचा चाळा ।

घेऊन गर्जती वेळोवेळां । तेणें घनसांवळा सुखावे ॥१२॥

तेणें सुखाचेनि संतोषें । देवो परमानंदें उल्हासे ।

एवं कलियुगीं कीर्तनवशें । भक्त अनायासें उद्धरती ॥१३॥

कीर्तन‍आवर्तनमेळीं । जळती पापांच्या वडवाळी ।

भक्त उद्धरती तत्काळीं । हरिनामें कलि दाटुगा ॥१४॥

कलियुगीं हेचि थोरी । नामसंकीर्तनावारी ।

चहूं वर्णां मुक्त करी । तेथ न विचारी स्त्री शूद्र ॥१५॥

वेदु अत्यंत कृपणु जाला । त्रिवर्णांचे कानीं लागला ।

स्त्रीशूद्रादिकांसी अबोला । धरूनि ठेला अद्यापि ॥१६॥

तें वेदाचें अतिन्यून । उद्धरीं हरिनामकीर्तन ।

स्त्री शूद्र अंत्यज जन । उद्धरण हरिनामें ॥१७॥

कीर्तनें स्वधर्मु वाढे । कीर्तनें स्वधर्मु जोडे ।

कीर्तनें परब्रह्म आतुडे । मुक्ति कीर्तनापुढें लाजोनि जाय ॥१८॥

कीर्तनानंदें चारी मुक्ति । हरिभक्तांतें वरूं येती ।

भक्त त्यांतें उपेक्षिती । तरी पायां लागती दास्यत्वें ॥१९॥

एवढी कलियुगीं प्रचीती । कीर्तनाची परम ख्याती ।

राया जाण गा निश्र्चितीं । विकल्प चित्तीं झणें धरिसी ॥४२०॥

कृतत्रेताद्वापारासी । निषेधु नाहीं नामासी ।

कलियुगीं नामापाशीं । चारी मुक्ती दासी स्वयें होती ॥२१।।

सुधाकर काटेकर