श्री संत एकनाथ महाराज ११ श्रीकृष्ण दर्शन
श्लोक १ ला
श्रीशुक उवाच ।
अथ ब्रह्मात्मजैः देवैः प्रजेशैरावृतोऽभ्यगात् ।
भवश्च भूतभव्येशो ययौ भूतगणैर्वृतः ॥१॥
शुक म्हणे
परीक्षिती । पहावया श्रीकृष्णमूर्ती ।
सुरवर द्वारकेसी
येती । विचित्र स्तुति तिंहीं केली ॥२४॥
श्रीकृष्णमूर्तीचें
कवतिक । पहावया देव सकळिक ।
चतुर्मुख पंचमुख
। वेगें षण्मुख पातले ॥२५॥
करावयास
प्रजाउत्पत्ती । पूर्वीं नेमिला प्रजापती ।
तोही आला
द्वारकेप्रती । कृष्णमूर्ती पहावया ॥२६॥
सनकादिक आत्माराम
। अवाप्तसकळकाम ।
तेही होऊनि आले
सकाम । मेघश्याम पहावया ॥२७॥
भूतनायक रुद्रगण
। आले अकराही जण ।
पहावया श्रीकृष्ण
। भूतगणसमवेत ॥२८॥
पहावया
श्रीकृष्णरावो । घेऊनि गणांचा समुदावो ।
द्वारके आला
महादेवो । भूतभविष्यांचा पहा हो त्रिकाळज्ञाता ॥२९॥
श्रीकृष्णदर्शनाची
उत्कंठा । थोर लागली नीलकंठा ।
धांवतां मोकळ्या
सुटल्या जटा । कृष्णवरिष्ठा पहावया ॥३०॥
श्लोक २ व ३ रा
इन्द्रो मरुद्‌भिर्भगवानादित्या वसवोऽश्विनौ ।
ऋभवोऽङ्गिरसो रुद्रा विश्वे, साध्याश्च देवताः ॥२॥
गन्धर्वाप्सरसो नागाः, सिद्धचारणगुह्यकाः ।
ऋषयः पितरश्चैव, सविद्याधरकिन्नराः ॥३॥
द्वारकामुपसञ्जग्मुः सर्वे कृष्णदिदृक्षवः ।
एकुणपन्नास
मरुग्दण । तेणेंसीं इंद्र आला आपण ।
पहावया श्रीकृष्ण
। स्वयें जाण सादर ॥३१॥
सांडोनियां
रविमंडळ । बारा आदित्यांचा मेळा ।
पहावया
कृष्णसोहळा । तृषित डोळां होऊनि आले ॥३२॥
सूर्य अधिष्ठिला
डोळां । देखे पदार्थां सकळां ।
कृष्ण न देखतां
आंधळा । सूर्यो पावला अंधत्व ॥३३॥
पाहतां
श्रीकृष्णाचें मुखकमळ । फिटलें सूर्याचें पटळ ।
मग देखणा झाला
केवळ । सर्वांगें सकळ स्वयें रवि ॥३४॥
तिन्ही अग्नी
तेजाळे । परी ते धूमें झांकोळले ।
कृष्ण देखतांच
उजळले । निर्धूम जाहले निजतेजें ॥३५॥
आठां वसूंचा मेळा
। पाहों आला कृष्णलीला ।
म्हणे मदनाचा
पुतळा । तंव तो खेळे लीला कृष्णांकीं ॥३६॥
अश्विनीकुमार
धन्वंतरी । तेही भवरोगें पीडिले भारी ।
कृष्णदर्शनामृतकरीं
। निरुज क्षणावरी ते जाहले ॥३७॥
ऋषभदेव अंगिरस ।
रुद्र मीनले असमसाहस ।
विश्वे-साध्यदेव
बहुवस । देवीं आकाश दाटलें ॥३८॥
आमुची गायनकळा
मोठी । होतें गंधर्वांच्या पोटीं ।
ते
कृष्णवेणुगीतासाठीं । जाहली शेवटीं न सरती ॥३९॥
यालागीं दर्शनाची
आस । क्षणक्षणां पाहती वास ।
त्यांसी गायनकळा
सावकाश । दिधली सुरस कृपामात्रें ॥४०॥
अप्सरा म्हणती
आम्ही नाचणी । तंव काळियाच्या फणारंगणीं ।
एकेचि तालें
लाजवूनी । तत्क्षणीं सांडिल्या ॥४१॥
त्या दीनवदना
कामिनी । आल्या दर्शनालागोनी ।
नाचों शिकविल्या
नाचणी । रासरंगणीं भृकुटिमात्रें ॥४२॥
पहावया श्रीरंग ।
आले पाताळींचे पन्नग ।
सिद्ध चारण अनेग
। विद्याधर साङ्ग समुदायें ॥४३॥
कश्यपादि ऋषीश्वर
। अर्यमादि पितर ।
गुह्यक आणि
किन्नर । आले अपार स्वगणेंसीं ॥४४॥
एवं विमानांचिया
पंक्तीं । दाटलिया द्वारकेप्रती ।
पहावया कृष्णमूर्ती । आले सुरपती
स्वानंदें ॥४५॥श्लोक ४ था
वपुषा येन भगवान्नारलोकमनोरमः ।
यशो वितेने लोकेषु सर्वलोकमलापहम् ॥४॥
जेणें शरीरें
श्रीहरी । नाना चरित्रांतें करी ।
यश विस्तारिलें
संसारीं । दुराचारी तरावया ॥४६॥
ऐकतां
श्रीकृष्णकीर्ती । चतुर्विध प्रायश्चितांची गती ।
खुंटली जी
निश्चितीं । श्रवणार्थीं सादर जाहलिया ॥४७॥
भावें घेतलिया
श्रीकृष्णनाम । सकळ पातकां करी भस्म ।
देवीं देखिला
पुरुषोत्तम । विश्रामधाम जगाचें ॥४८॥
ठाणठकारें
अतिउत्तम । सुरनरांमाजी मनोरम ।
डोळ्यां जाहला
विश्राम । मेघश्याम देखोनी ॥४९॥
मुकुटकुंडलें
मेखला । कांसे कसिला सोनसळा ।
कंठीं रुळे
वनमाळा । घनसांवळा शोभतु ॥५०॥
लावण्यगुणनिधान ।
अवतारमाळे मुख्य रत्‍न ।
देवीं देखिला
श्रीकृष्ण । निवासस्थान द्वारका ॥५१॥
श्लोक ५ वा
तस्यां विभ्राजमानायां समृद्धायां महर्द्धिभिः ।
व्यचक्षतावितृप्ताक्षाः कृष्णमद्‍भुतदर्शनम् ॥५॥
कृष्णें अधिष्ठिली पुरी । कनककळसांचिया हारी ।
रत्नें जडिलीं नाना कुसरीं । तेज अंबरीं न समाये ॥५२॥
जे द्वारकेभीतरीं । कामधेनु घरोघरीं ।
कल्पद्रुमांचिया हारी । खेळणीं द्वारीं चिंतामणींचीं ॥५३॥
द्वारकाजननिवासियांसी । घरीं नवरत्‍नांचिया राशी ।
ऋद्धिसिद्धि करूनि दासी । हृषीकेशी नांदतु ॥५४॥
कृष्णरूपाचिया लालसे । डोळ्यां तेणें लाविलें पिसें ।
आवडी जाहले मोरपिसें । अतिडोळसें हरि‍अंगीं ॥५५॥
कैसी बरवेपणाची शोभा । पाहतां नयनीं निघती जिभा ।
रसाळपणें तो वालभा । उपनिषद्‌गाभा साकारला ॥५६॥
कृष्ण पहावया आवडी । होताहे देवांसी वरपडी ।
डोळ्यां थोर लागली गोडी । अर्ध घडी न विसंबती ॥५७॥
कृष्णरूपाचें कवतुक । पाहतां नयनां लागली भूक ।
अंतरीं निबिड दाटलें सुख । तरी अधिकाधिक भुकेले ॥५८॥
अवलोकितां श्रीकृष्णासी । दृष्टीसी दाटणी होतसे कैशी ।
मुंडपघसणी न्याहारासी । हृषीकेशी पहावया ॥५९॥
मागें पुढें श्रीकृष्णासी । देखणेनि वेढिलें चौंपाशीं ।
भाग्य उपजलें डोळ्यांसी । पूर्णपुरुषासी देखती ॥६०॥
श्रीकृष्ण घनमेघ सांवळा । निजात्मभावें पाहतां डोळां ।
सहजें श्यामता आली बुबुळा । कृष्णकळा ठसावली ॥६१॥
जो न कळेचि वेदविवंचना । योगियांच्या न ये ध्याना ।
त्या प्रत्यक्ष देखोनि कृष्णा । भाग्यगणना अपूर्व ॥६२॥
ऐसा देखोनियां श्रीहरी । देव सुमनांच्या शतधारीं ।
बहु वरुषले पै अंबरीं । राहोनि वरी विमानीं ॥६३॥
