संत एकनाथ महाराज--१२ श्रीकृष्णदर्शन Sudhakar Katekar द्वारा आध्यात्मिक कथा मराठी में पीडीएफ

Featured Books
श्रेणी
शेयर करा

संत एकनाथ महाराज--१२ श्रीकृष्णदर्शन

श्री एकनाथ महाराज १२

श्रीकृष्ण दर्शन

श्लोक ६ वा


स्वर्गोद्यानोपगैर्माल्यैश्छादयन्तो युदूत्तमम् ।

गीर्भिश्चित्रपदार्थाभिस्तुष्टुवुर्जगदीश्वरम् ॥६॥

मांदार पारिजात संतान । कल्पद्रुम हरिचंदन ।

ऐशिया वृक्षांचीं सुमनें जाण । कृष्णावरी संपूर्ण वरुषले ॥६४॥

श्रीकृष्णासी चहूंकडां । दिव्य सुमनांचा जाहला सडा ।

समस्त देवीं सन्मुख पुढां । केला पैं गाढा जयजयकारु ॥६५॥

सार्थ पदबंधरचना । नाना गद्यपद्यविवंचना ।

स्तवूं आदरिलें यदुनंदना । अमरसेना मिळोनी ॥६६॥

श्लोक ७ वा


श्रीदेवा ऊचुः ।

नताः स्म ते नाथ पदारविन्दं बुद्धीन्द्रियप्राणमनोवचोभिः ।

यच्चिन्त्यतेऽन्तहृदि भावयुक्तैर्मुमुक्षुभिः कर्ममयोरुपाशात् ॥७॥

विवेकयुक्त प्राणधारणा । मनसा वाचा कर्मणा ।

नमस्कारु तुझिया चरणां । सच्चिद्धना श्रीकृष्णा ॥६७॥

इंद्रिय‍उपरमालागीं जाणा । सांडूनि विषयवासना ।

दश इंद्रियीं लागलों चरणां । नमन श्रीकृष्णा निजभावें ॥६८॥

विषयीं होऊनियां उदास । सांडोनि संसाराची आस ।

चरण चिंतिती तापस । कर्मपाश छेदावया ॥६९॥

ऐसे मुक्तीचिया वासना । मुमुक्षु चिंतिती चरणां ।

त्यांसी अर्धक्षण न येसी ध्याना । दृढ भावना करितांही ॥७०॥

ते प्रत्यक्ष तुझे चरण । आम्हांसी झालें जी दरुषण ।

देव आपुल्या भाग्या आपण । अतिस्तवन करिताति ॥७१॥

देखूनि सगुण स्वरूपासी । एवढी श्लाघ्यता कां म्हणसी ।

जें आलें आकारासी । तें निश्चियेंसी मायिक ॥७२॥

जैसे तुम्ही शरीरधारी । तैसाच मीही एकु शरीरी ।

त्या माझेनि दर्शनेंकरीं । तुम्ही कैशापरी तराल ॥७३॥

ऐसें न म्हणावें जी अनंता । तूं मायेचा नियंता ।

हेंही कळलें असे तत्वतां । समूळ कथा परियेसीं ॥७४॥

श्लोक ८ वा


त्वं मायया त्रिगुणयाऽऽत्मनि दुर्विभाव्यं । व्यक्तं सृजस्यवसि लुम्पसि तद्‍गुणस्थः ।

नैतैर्भवानजित कर्मभिरज्यते वै । यत्स्वे सुखेऽव्यवहितेऽभिरतोऽनवद्यः ॥८॥

झोंप लागल्या झोंप न दिसे पाहीं । जागें जाहल्या दिसतचि नाहीं ।

तैसी माया अतर्क्य देहीं । न पडे ठायीं सुरनरां ॥७५॥

मूळींच तुझी अतर्क्य माया । तिसी गुणक्षोभु जाहला साह्या ।

ते ब्रह्मादिकां न येचि आया । देवराया श्रीकृष्णा ॥७६॥

तूं धरोनि दैवीमायेसी । ब्रह्मादिकांतें सृजिसी ।

प्रतिपाळोनि संहारिसी । तूं त्या कर्मासी अलिप्त ॥७७॥

स्वप्नीं स्वयें सृष्टि सृजिली । प्रतिपाळूनि संहारिली ।

ते क्रिया कर्त्यासी नाहीं लागली । तेवीं सृष्टि केली त्वां अलिप्तत्वें ॥७८॥

मृगजळाची भरणी । सूर्य करी निजकिरणीं ।

शोषूनि ने अस्तमानीं । अलिप्तपणीं तैसा तूं ॥७९॥

समूळ धर्माची वाढी मोडे । अधर्माची शीग चढे ।

तैं तुज अवतार धरणें घडे । आमुचें सांकडें फेडावया ॥८०॥

करोनि अधर्माचा घातु । धर्म वाढविशी यथस्थितु ।

देवांसी निजपदीं स्थापितु । कर्मातीतु तूं श्रीकृष्णु ॥८१॥

तुज अखंडदंडायमान । आत्मसुखाचें अनुसंधान ।

तें आम्हांसी नाहीं अर्ध क्षण । दीनवदन यालागीं ॥८२॥

ज्यासी आत्मसुख निरंतर । तो देहधारी परी अवतार ।

त्याचे चरण पवित्रकर । गंगासागर आदि तीर्थांसी ॥८३॥

तो जरी वर्ते गुणांआंतु । तरी तो जाणावा गुणातीतु ।

त्याचा चरणरेणु करी घातु । त्रैलोक्यांतु महापापां ॥८४॥

ऐशी तुझ्या दासांची कथा । त्या तुझे चरण वंदूं माथा ।

असो चरणांची हे कथा । कीर्ति ऐकतां निजलाभु ॥८५॥

चरण देखती ते भाग्याचे । त्यांचें महिमान न वर्णवे वाचे ।

पवित्रपण तुझिये कीर्तीचें । परिस साचें स्वामिया ॥८६॥

अग्निशिखा समसमानीं । इंधन घलितां वाढे अग्नी ।

आशा वाढे देहाभिमानीं । श्रवणकीर्तनीं ते त्यागवी ॥८७॥

श्लोक ९ वा


शुद्धिर्नृणां न तु तथेड्य दुराशयानां । विद्याश्रुताध्ययनदानतपःक्रियाभिः ।

सत्त्वात्मनामृषभ ते यशसि प्रवृद्ध । सच्छ्रद्धया श्रवणसम्भृतया यथा स्यात् ॥९॥

कृष्णस्तवनें स्तविता तरे । श्रवणद्वारें ऐकता उद्धरे ।

यालागीं स्तव्य तूंचि निर्धारे । स्तवनद्वारें तारकु ॥८८॥

एवं तुझे कीर्तीचें श्रवण । तेंचि परम शुद्धीसी कारण ।

यावेगळें जें साधन । तें केवळ जाण प्रयास ॥८९॥

ऐकें गा सुरवरिष्ठा । तुझिया श्रवणाची उत्कंठा ।

अंतरीं पापाचा मळकटा । धुवोनि चोखटा करी वृत्ती ॥९०॥

तुझ्या श्रवणीं होऊनि उदास । तपें तपतां तापस ।

नाना साधनीं कर्कश । जाहल्या निरस मती त्यांच्या ॥९१॥

'मंत्रविद्याग्रहण' । विकळ उच्चारितां वर्ण ।

शुद्धी नव्हे परी दारुण । पातक पूर्ण अंगीं वाजे ॥९२॥

करितां 'शास्त्रश्रवण' । चौगुणां गर्व चढे पूर्ण ।

तो ज्ञातेपणाचा अभिमान । न निघे जाण चतुर्मुखा ॥९३॥

करितां 'वेदाध्ययन' । विस्वर गेलिया उच्चारण ।

शुद्धी नव्हेचि परी मरण । अवश्य जाण वृत्रासुराऐसें ॥९४॥

'दान' देतां नृग बहुवस । कृपीं जाला कृकलास ।

प्राप्ती दूरी परी नाश । असमसाहस रोकडा ॥९५॥

'तप' करितां ऋष्यशृंगारासी । तो वश जाहला वेश्यांसी ।

श्रद्धा श्रवणाचिया ऐशी । शुद्धी आणिकांसी पैं नाहीं ॥९६॥

'कर्म' करावें यथानिगुती । तंव त्या कर्माची गहन गती ।

प्राचीनबर्ह्याची कर्मस्थिती । नारदोक्तीं सांडविली ॥९७॥

कर्मीं आचमन करावें । तेथ माषामात्र जळ घ्यावें ।

न्यूनाधिकत्वासवें । दोष पावे सुरापानसम ॥९८॥

एवं दुष्टहृद्‍य ज्यासी । तपादिक साधनें त्यासी ।

शुद्धि नव्हे हृषीकेशी । श्रवणें कीर्तीसी नायकतां ॥९९॥

श्रवणें परीक्षिती तरला । श्रवणें क्रौंच उद्धरिला ।

मकरोदरीं श्रवण पावला । सिद्ध जाहला मत्स्येंद्र ॥१००॥

तुझें श्रवण दोपरी । एक तें चित्तशुद्धी करी ।

दुसरें जीवब्रह्म‍ऐक्य करी । दोंहीपरी उद्धारु ॥१॥

प्रत्यक्ष पाहतां वाराणसी । श्रवणीं तारक ब्रह्म उपदेशी ।

मुक्तिक्षेत्र जाहली काशी । श्रवणें जीवासी उद्धारु ॥२॥

तूं अवाप्तसकळकाम । निष्कामाचें निजधाम ।

ऐशिया तुज करणें कर्म । भक्तभ्रम छेदावया ॥३॥

नाना चरित्रांची करणी । करिता झालासी चक्रपाणी ।

मोक्षमार्गाची निजश्रेणी । दिधली रचूनि जनासी ॥४॥

चित्तशुद्धीसी कारण । प्रेमयुक्त कीर्तिश्रवण ।

येथ सच्छ्रद्धाचि प्रमाण । अकारण साधनें ॥५॥

अपेक्षा जें जें साधन साधिलें । तें तें अपेक्षेनेंचि फोल केलें ।

निरपेक्षाचें हृदय भलें । वेगीं गेलें परमार्थीं ॥६॥

हृदयाचे सखोल आळा । स्वधर्मबीजें अंकुरला ।

श्रद्धेचा वेल उगवला । कोंभ निघाला तरितरितु ॥७॥

सच्छ्रवणप्रबळजळें । रुतलीं वैराग्यदृढमूळें ।

वेगीं गेलीं निजबळें । श्रद्धामेळें चिदाकाशीं ॥८॥

ते चिदाकाशींचा चंद्रमा । स्वप्रकाश तूं पुरुषोत्तमा ।

साधक शिणती मेघश्यामा । तुझी प्रतिमा पहावया ॥९॥

त्यां तुझे श्रीचरण । प्रत्यक्ष जाहलें दर्शन ।

घालोनियां लोटांगण । चरणस्तवन करिताती ॥११०॥