Addiction book and story is written by Siddharth in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Addiction is also popular in फिक्शन कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
एडिक्शन - कादंबरी
Siddharth
द्वारा
मराठी फिक्शन कथा
मुंबई ...स्वप्ननगरी ...इथे प्रत्येक व्यक्ती काही स्वप्न घेऊन येतो ..काहींची स्वप्न पूर्ण होतात तर काहींना खाली हातानेच घरी परताव लागत ..तस या शहराने लोकांना खूप काही दिलं ..जेव्हा आयुष्यात काहीच करण्याची आशा उरत नाही तेव्हा तो मुंबईची वाट धरू लागतो ..स्वाभाविकच मुंबई कुठलाही भेदभाव न करता त्यांना सामावून घेते ..शिवाय इथे जो व्यक्ती हरतो तो देखील अनुभवाची सुंदर शिदोरी घेऊन नव्या प्रवसात स्वताला गुंफून घेतो ..अशी ही मुंबई .. अशाच एका दिवशी मी इथे आलो आणि याच मुंबईचा भाग होऊन बसलो ..मी प्रेम ...गेल्या 4 वर्षांपासून इथे राहतो आहे ..या शहराने तस मला खूप काही दिलं अगदी
मुंबई ...स्वप्ननगरी ...इथे प्रत्येक व्यक्ती काही स्वप्न घेऊन येतो ..काहींची स्वप्न पूर्ण होतात तर काहींना खाली हातानेच घरी परताव लागत ..तस या शहराने लोकांना खूप काही दिलं ..जेव्हा आयुष्यात काहीच करण्याची आशा उरत नाही तेव्हा तो मुंबईची वाट धरू ...अजून वाचा..स्वाभाविकच मुंबई कुठलाही भेदभाव न करता त्यांना सामावून घेते ..शिवाय इथे जो व्यक्ती हरतो तो देखील अनुभवाची सुंदर शिदोरी घेऊन नव्या प्रवसात स्वताला गुंफून घेतो ..अशी ही मुंबई .. अशाच एका दिवशी मी इथे आलो आणि याच मुंबईचा भाग होऊन बसलो ..मी प्रेम ...गेल्या 4 वर्षांपासून इथे राहतो आहे ..या शहराने तस मला खूप काही दिलं अगदी
मी हळूहळू पावले टाकत तिच्याकडे जाऊ लागलो ..ती काहीच अंतरावर होती ...तिला येताना पाहून मला माझ्याच डोळ्यांवर विश्वास बसत नव्हता शेवटी नशिबाने देखील माझ्या प्रयत्नांसमोर हार मानली आणि आम्ही भेटलो ..पण ती येत असताना तिचे पाय लडखडू लागले.. बहुदा ...अजून वाचातिने फार जास्त प्रमाणात नशा केली होती अस तिच्या वागण्यावरून जाणवू लागल..कपड्यांवर चिखलाचे डाग स्पष्ट दिसत होते ..तरीही तिला त्याची काहीच पर्वा नव्हती ..मी पुन्हा समोर चालू लागलो ..त्याचक्षणी तिचा पाय अडखडावा आणि ती लगेच माझ्या मिठीत आली आणि शायर नसलेल्या मला लगेच शायरी सुचली .. लफजो से कैसे बया करू तेरे चेहरे की ये सादगी अब लगता
विवाहापूर्वी पाहिलेली तिची सारी स्वप्न आता गळून पडाली ..लग्नानंतर काही दिवस तरी मुलीच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहण्यालायक असतो पण ईथे तर तो काही दिवसातच दूरवर उडून गेला ..सारी स्वप्न , साऱ्या अपेक्षा फोल ठरल्या आणि ते जीवन एक श्राप वाटू ...अजून वाचातरीही ती जगत होती ..एक श्राप बनून एका दिवसाची गोष्ट ..ती राजकुमारी घरकाम करत बसली होती आणि तेवढ्यात तो राजकुमार आला ..आज त्याने खूप जास्त दारू प्यायली होती त्यामुळे त्याला स्वतःचाच भान नव्हतं ..समोर काही अंतरावरच त्याची आईदेखील बसून होती ..त्याने बॅग ठेवली आणि सरळ किचनमध्ये गेला ..ती काम करत असताना तिच्या शरीराच्या प्रत्येक भागाला तो स्पर्श करू
श्रेयसी स्वतःच्या आईला विसरून आता नव्याने जीवन जगू लागली ..आजीने तीच शाळेत नाव टाकलं आणि ती शाळेत जाऊ लागली ..दिवसभर शाळेत असली की तिला बर वाटायचं पण घरी आल्यानंतर वडिलांचा रागीट चेहरा पाहिला की मग मात्र अवसान गळायच ..सायंकाळी ...अजून वाचाबनविताना थोडा वेळ मस्ती - मजाक करण्यात जायचा ..त्याच वेळात ती आजीकडून स्वयंपाक देखील शिकू लागली ..हे काही क्षण म्हणजेच तिच्यासाठी काय तो आनंद ..श्रेयसीची आई पळून गेली होती त्याचा संपूर्ण राग तिच्यावर निघायचा शिवाय ती आपल्यापेक्षा लहान मुलासोबत पळून गेल्यामुळे श्रेयसीसुद्धा त्याचीच मुलगी असल्याची शंका त्याच्या मनात निर्माण झाली होती आणि म्हणूनच तो पुन्हा - पुन्हा तिच्याशी वाईट
माझ्या प्रश्नावर ती हसत म्हणाली , " हो ...हो ..थांब जरा ..सांगते आहे ...बाबा तर गेले पण मी मात्र कायमची पोरकी झाले ..किरायाच घर असल्याने ते देखील खाली करावं लागलं ..त्यामुळे घराबाहेर पडण्याशिवाय दुसरा पर्याय उरला नाही ..मी पहिल्यांदाच ...अजून वाचाचार भिंतीच्या बाहेर पडणार होते ..काय करू ? ...कुठे जाऊ ??.....असे कितीतरी प्रश्न समोर होते पण तरीही निघाले एकटीच ..एका अनोळखी जागेवर स्वताच अस्तित्त्व शोधण्यासाठी .. कधीतरी मुंबईच नाव एकल होत ..मुंबई म्हणजे स्वप्नांच शहर ..एकल होत की ईथे प्रत्येक व्यक्तीचे स्वप्न पूर्ण होतात त्या स्वप्न पूर्ण करणार्यात मीही सामील झाले ..स्वतःकडे थोडे फार पैसे होते त्या भरवशावर