Mitranche Anathashram book and story is written by Durgesh Borse in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Mitranche Anathashram is also popular in नाटक in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
मित्रांचे अनाथाश्रम - कादंबरी
Durgesh Borse
द्वारा
मराठी नाटक
मी समीर, विवेकचा अत्यंत जवळचा मित्र होतो, पण काय ठाऊक कुणास आमच्यातील दरी आता वाढत चालली होती, कारणही काहीसे तसेच होते. एके दिवशी अचानक रात्री नऊच्या सुमारास विवेक चा एक मेसेज आला,
"भेटायचं आहे घरी ये,
जसा आहे, तसाच ये,
गरज आहे खुप तुझी"
मी कसलाही विचार न करता त्याच्या घरी गेलो. त्याने एक बॅग घेतली आणि मला घेऊन बाहेर पडला. आम्ही काळोख्या रात्री रस्त्याने चाललो होतो, पण काहीच बोलत नव्हतो. शेवटी तो एक हॉस्पिटल मध्ये शिरला आणि अमर बद्दल चौकशी करू लागला. नाव कुठेतरी ऐकल्यासारख वाटत होत, वार्डबोय ने इशारा केला त्या दिशेने आम्ही गेलो. रूममध्ये गेलो तेव्हा आमच्याच वयाचा कुणीतरी तिथे एक मुलगा बेडवर पडला होता. नखशिखांत घाव होते त्याच्यावर, आतापर्यंत मी त्याला ओळखले होते, हो तो अमर होता. बाजूलाच त्याच्या एक मुलगा बसला होता, आम्हाला पाहून तो लगेच उठला. त्याच नाव होत संजय.
संजय, "आणली का ? खुप थंडी आहे."
मी समीर, विवेकचा अत्यंत जवळचा मित्र होतो, पण काय ठाऊक कुणास आमच्यातील दरी आता वाढत चालली होती, कारणही काहीसे तसेच होते. एके दिवशी अचानक रात्री नऊच्या सुमारास विवेक चा एक मेसेज आला,"भेटायचं आहे घरी ये,जसा आहे, तसाच ये,गरज आहे ...अजून वाचातुझी"मी कसलाही विचार न करता त्याच्या घरी गेलो. त्याने एक बॅग घेतली आणि मला घेऊन बाहेर पडला. आम्ही काळोख्या रात्री रस्त्याने चाललो होतो, पण काहीच बोलत नव्हतो. शेवटी तो एक हॉस्पिटल मध्ये शिरला आणि अमर बद्दल चौकशी करू लागला. नाव कुठेतरी ऐकल्यासारख वाटत होत, वार्डबोय ने इशारा केला त्या दिशेने आम्ही गेलो. रूममध्ये गेलो तेव्हा आमच्याच वयाचा कुणीतरी तिथे एक
मी बेशुद्ध झालो, डोळे उघडले ते सुध्दा दवाखान्यात आणि समोर बाबा, आई, काकू आणि रजनी होते. डॉक्टर बाबांना काहीतरी सांगत होते. डॉक्टर," रक्तपुरवठा करावा लागला, आमच्याकडे त्याचा साठा नव्हता म्हणून जो घेऊन आला त्यानेच रक्त दिले."बाबा," कोण आहेत ते ...अजून वाचाइतक्यात इथेच होता, नंतर कुठे गेला काय माहिती ?"माझ्याकडे पाहून बाबा," आता बरं वाटतं ना ?"मी मान हलवून होकार दाखवला. एक आठवडा मी दवाखान्यात होतो, पूर्ण बरा झालो तेव्हाच मला डॉक्टर ने घरी जाण्याची परवानगी दिली. मी जाण्यासाठी नुकताच बेडवरून उठलो, बॅग भारत होतो. काकू जवळच होत्या, बाबांना काम होते आणि बाकी पोरांची काळजी म्हणून आई घरीच होती. काकू बाहेर निघत
कुणीतरी धडक मारली, मी मागे वळून बघणार त्याच्या आधीच अम्या धावत आला आणि बोलला, " ये गाडी नाही येत का, फुटले काय तुझे"मी, "गप्प रे अम्या"पण तो एकदा सांगून कुठे ऐकणार होता, पुन्हा बोलला, " हे बघ गाडी तोडून ...अजून वाचाएक कर, पण आपल्या दोस्ताला काही झाले ना तर तुझे दातच पडतो, आंधळी". तिने लाल रंगाचा स्कार्फ बांधला होता आणि काळया रंगाचा गॉगल त्यामुळे तिचा चेहरा दिसत नव्हता. शरीराने बारीक अशी मुलगी आमच्या दोघांकडे पहात होती पण अम्याची कॅसेट सुरूच होती. त्याला कसेतरी गप्प केले आणि स्वतःहून मी माफी मागितली ते सुध्दा ती काही बोलेल याची जरा ही अपेक्षा न
मी आम्याला बोललो, "शांतता घे आम्या, आपल्याला उशीर होतो आहे, कार्यक्रम आहे ना ?"ती मुलगी आजसुध्दा सॉरी नाही म्हणाली, मीच बोललो आणि पुढे गेलो. आश्रमात आम्याने माझी त्याच्या बाबांबरोबर म्हणजे सुरेश सरपोतदार यांच्या बरोबर ओळख करून दिली. त्यांचं वय ...अजून वाचाहोत, त्यांनी सांगितले तेव्हाच समजले की आम्याला आई नव्हती. त्या दिवशी मी खुप मजा केली, मुलांबरोबर खुप खेळलो. रात्री घरी जायला जरा उशिराच झाला होता. मी जात असतांना मला रस्त्यात एक मुलगी तिच्या गाडीच्या बाजूला उभी राहून फोन वर बोलत असताना दिसली. आधी मला काहीतरी गडबड असल्याचा भास झाला पण नंतर गाडी ओळखीची वाटली म्हणुन मी थांबलो तर ती मला धडकणारी
कॉलेज संपल्यावर आम्ही दोघे आश्रमात गेलो त्यानंतर आम्या ने ती पिशवी उघडली. त्यात दोन कॅडबरी आणि एक चिठ्ठी होती. आम्याने ती चिठ्ठी वाचायला सुरुवात केली. "माझ्या गाडीत काहीतरी खराबी होती म्हणुन मी दोन वेळा तुमच्या गाडीला येऊन धडकले म्हणुन ...अजून वाचामागते. तरी तुम्ही माझी मदत केली म्हणुन खुप खुप धन्यवाद - संध्या सावंत"मी, "अच्छा ही सायन्स ब्रांच ची आहे"आम्या, "तुला कसं काय समजलं"मी, "ते बघ ना चिठ्ठी प्रॅक्टिकल च्या पेपर वर लिहिली आहे."आम्या, "हुशार आहे तु"मी, "संगतीचा प्रभाव"दोघंही हसायला लागलो. मागुन सुरेश काका धावत आले, "बंटी ने एक रुपयाचं नाण गिळून घेतलं, चल त्याला दवाखान्यात घेऊन जाऊ. बोलता पण येत नाही