Ankilesh book and story is written by Nitin More in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Ankilesh is also popular in प्रेम कथा in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
अंकिलेश - एक प्रेमकथा - कादंबरी
Nitin More
द्वारा
मराठी प्रेम कथा
@ अंकिता
माझी एक मेथड आहे, न्यू कमर टीचर असेल तर मी हळूच पाठी बसून लेक्चर अटेंड करते.
तशीच त्यादिवशी बसले होते. थिंग्स हॅवन्ट चेंज्ड मच इन सो मेनी इयर्स. पाठी बसणारे लाॅर्डस आॅफ लास्ट बेंचेस तशाच इकड तिकडच्या गप्पा मारतात. आमच्या वेळी मी फर्स्ट बेंचर होते पण पाठी काय चालतं माहिती होतं मला .. त्यादिवशी मी पाठी हळूच येऊन बसलेले. लास्ट बेंचवर पाठी दोन मुली गप्पा मारत होत्या.. हलक्या आवाजात, पण मला ऐकू येत होते क्लियरली..
"यू नो दॅट मॅडम.. साळवी मॅडम.."
"ओह! दॅट वन?"
"यस्स.. त्याच त्या. कशा आहेत ना.."
"बट यू नो.. शी इज सर्जिकल बाॅस डाॅ.साळवी'स वाईफ.."
"हाऊ ही मस्ट हॅव मॅरीड हर?"
"आय नो. बट आय हर्ड शी इज व्हेरी रीच. यू नो हर दोन्ही पेरेंट्स वेअर अ बिग शाॅट."
"ओह! दॅट्स दॅट! मनी टाॅक्स! पैशांसाठी! बाकी गोष्टी कोण बघतेय?"
"यस. वर्ल्ड रिव्हाॅल्व्स अराउंड इट! व्हाय शुड यू एक्पेक्ट एक्सेप्शन्स?"
"आय नो!"
सी, हाऊ एनीबडी जजेस!
मला सगळे ऐकून राग नाही आला, गंमत वाटली. साधारण विशीतल्या त्या मुली. आजूबाजूला जे बघतात त्यातूनच शिकतात. आणि तसा आपला समज असतोच. अ गर्ल फाॅलिंग फाॅर अ रीच गाय आॅर व्हाइसाव्हर्सा .. जजमेंट इज, इट्स आॅल ओन्ली द मनी स्पिकिंग! आपण त्या मागची कधी रियालिटी पाहतो का? नाहीच. पण नाही, वुई आरन्ट रियली बाॅदर्ड अबाऊट रियालिटी! आपल्याला फक्त आपल्या मतांची पिंक टाकायची नि पुढे जायचं असतं. कित्येकदा समोर जे दिसतं त्याच्यामागची वस्तुस्थिती अगदी वेगळीच असू शकते.. आणि मनी इज इम्पाॅर्टंट, पण त्याच्या पलिकडेही एक मोठी दुनिया आहे.. आणि या पृथ्वीवरचे कित्येक रहिवासी तिकडेही राहतात.. आणि ते ही आनंदाने नि समाधानाने!
Dr Nitin More १. @ अंकिता माझी एक मेथड आहे, न्यू कमर टीचर असेल तर मी हळूच पाठी बसून लेक्चर अटेंड करते. तशीच त्यादिवशी बसले होते. थिंग्स हॅवन्ट चेंज्ड मच इन सो मेनी इयर्स. पाठी बसणारे लाॅर्डस आॅफ लास्ट ...अजून वाचातशाच इकड तिकडच्या गप्पा मारतात. आमच्या वेळी मी फर्स्ट बेंचर होते पण पाठी काय चालतं माहिती होतं मला .. त्यादिवशी मी पाठी हळूच येऊन बसलेले. लास्ट बेंचवर पाठी दोन मुली गप्पा मारत होत्या.. हलक्या आवाजात, पण मला ऐकू येत होते क्लियरली.. "यू नो दॅट मॅडम.. साळवी मॅडम.." "ओह! दॅट वन?" "यस्स.. त्याच त्या. कशा आहेत ना.." "बट यू नो.. शी
२ @ अंकिता सो व्हेअर वाॅज आय? तर सांगत काय होते? लिंक गेली ना की मला परत विचार करावा लागतो. टू गेट बॅक टू द ट्रॅक्ट! तर ते साँग आहे ना वो जवानी जवानी नहीं जिसकी कोई कहानी न ...अजून वाचातर जवानीची कहाणी जवाँदिल लोकांसाठी. दुसरं काय आहे ना, की रेकाॅर्ड रिवाइंड करताना सारं ओल्ड काही रिमाइंड व्हायला होतं. यू नो ते डेज आठवले ना की अजूनही वन फिल्स यंग. खरंतर यंगर म्हणायला हवं. म्हणजे आय ॲम एनी वे यंग इव्हन नाऊ. बट वाॅज यंगर दॅन दिस देन! हो की नाही? तर अखिलेश .. म्हणजे आय काॅल हिम अख्खा किंवा
३ @ अंकिता माझा प्लॅन मला वाटलं होतं फसला. म्हणजे सकाळ सकाळी मी केईम हाॅस्पिटलला निघाले तेव्हा वाटलं होतं, अख्खि वुड बी वेटिंग फाॅर मी. विथ द ट्राॅफी. इतका व्यवस्थित विचार करून आय हॅड लेफ्ट इट बिहाइंड. पण नाही. ...अजून वाचाहाॅलमध्ये ट्राॅफी नव्हतीच नि अख्खाच्या अख्खा अख्खिही गायब होता. कोणाला विचारावे? इकडे तिकडे भटकून मी परत गाडीत बसले. हाॅस्पिटलात गाडी घालायला नि अख्खि समोर दिसायला एकच गाठ पडली. आय टेल्यू, म्हटले, एक्स्पेक्ट न अनेक्स्पेक्टेड! अख्खि आमच्या काॅलेजात यायला देअर कुडंट बी एनी अदर रिझन दॅन द ट्राॅफी! खरंतर नो अदर रिझन दॅन मी! माझी हाक गेली तसा अख्खि दचकला. एकाएकी
४ @ डाॅ. सुरेंद्र गावस्कर अंकिता माझी एकुलती एक. लाडकी. हुशार ही. मेडिकलला ॲडमिशन घेताना सगळे टाॅपर्स केईएम मध्ये पळतात. मी म्हटले, स्टीक टू अवर ओन इन्स्टिट्यूट. नथिंग डुईंग. त्यात तिच्यावर लक्ष राहिल हा ॲडिशनल विचार होता. अंकिता तशी ...अजून वाचाआणि बिनधास्त आहे. कुठे उगाच गडबड करून ठेवायला नको. आणि शी हॅज बीन ब्राॅट अप ॲज अ प्रिन्सेस. मी हे का सांगतोय? वेल, बापाचे काळीज आहे. हार्ट आॅफ द डॅड. ॲक्च्युअली अ रीच डॅड. अँड आय वाॅज वरीड. आपली सर्वोत्तम गोष्टच कुणी पळवून नेली तर? हॅव टू बी आॅन द गार्ड. म्हणजे त्या दिवशी अंकिताला त्या मुलाबरोबर काॅफीहाऊस मधून बाहेर
५ @ अखिलेश तिकडून आलो तर खूपच अपसेट होतो मी. नाही म्हटले तरी अंकिता मला आवडली होती. थोडी, नव्हे जरा जास्तच आंग्लाळलेली असली तरी, जब प्यार करे कोई तो देखे केवल मन.. पण शेवटी दुनियादारी पडेगी निभानी. माझे घर, ...अजून वाचारूम किचन. बाबा मिल वर्कर. आई लोणची पापड बनवून विकते. नाही म्हणायला तशी आर्थिक चणचण खूप नाही. दोन वेळेस जेवण आणि कमी असल्याने बाकी गरजा भागवता यायच्या. मी मेडिकलला गेलो त्याचे आई बाबांना कोण कौतुक. तसा मी पहिल्यापासूनच हुशार. खरेतर हुशारीपेक्षा मेहनत महत्वाची. शाळेपासूनच मी नियमित अभ्यास करणारा. त्यात डाॅक्टर व्हायचे स्वप्न पाहिलेले. अगदी जीएस- केईएमसारख्या नंबर वन हाॅस्पिटलामध्ये मिळालेली