संत एकनाथ महाराज - ११ श्रीकृष्ण दर्शन Sudhakar Katekar द्वारा आध्यात्मिक कथा मराठी में पीडीएफ

Featured Books
श्रेणी
शेयर करा

संत एकनाथ महाराज - ११ श्रीकृष्ण दर्शन

श्री संत एकनाथ महाराज ११ श्रीकृष्ण दर्शन

श्लोक १ ला


श्रीशुक उवाच ।

अथ ब्रह्मात्मजैः देवैः प्रजेशैरावृतोऽभ्यगात् ।

भवश्च भूतभव्येशो ययौ भूतगणैर्वृतः ॥१॥

शुक म्हणे परीक्षिती । पहावया श्रीकृष्णमूर्ती ।

सुरवर द्वारकेसी येती । विचित्र स्तुति तिंहीं केली ॥२४॥

श्रीकृष्णमूर्तीचें कवतिक । पहावया देव सकळिक ।

चतुर्मुख पंचमुख । वेगें षण्मुख पातले ॥२५॥

करावयास प्रजाउत्पत्ती । पूर्वीं नेमिला प्रजापती ।

तोही आला द्वारकेप्रती । कृष्णमूर्ती पहावया ॥२६॥

सनकादिक आत्माराम । अवाप्तसकळकाम ।

तेही होऊनि आले सकाम । मेघश्याम पहावया ॥२७॥

भूतनायक रुद्रगण । आले अकराही जण ।

पहावया श्रीकृष्ण । भूतगणसमवेत ॥२८॥

पहावया श्रीकृष्णरावो । घेऊनि गणांचा समुदावो ।

द्वारके आला महादेवो । भूतभविष्यांचा पहा हो त्रिकाळज्ञाता ॥२९॥

श्रीकृष्णदर्शनाची उत्कंठा । थोर लागली नीलकंठा ।

धांवतां मोकळ्या सुटल्या जटा । कृष्णवरिष्ठा पहावया ॥३०॥

श्लोक २ व ३ रा


इन्द्रो मरुद्‌भिर्भगवानादित्या वसवोऽश्विनौ ।

ऋभवोऽङ्गिरसो रुद्रा विश्वे, साध्याश्च देवताः ॥२॥

गन्धर्वाप्सरसो नागाः, सिद्धचारणगुह्यकाः ।

ऋषयः पितरश्चैव, सविद्याधरकिन्नराः ॥३॥

द्वारकामुपसञ्जग्मुः सर्वे कृष्णदिदृक्षवः ।

एकुणपन्नास मरुग्दण । तेणेंसीं इंद्र आला आपण ।

पहावया श्रीकृष्ण । स्वयें जाण सादर ॥३१॥

सांडोनियां रविमंडळ । बारा आदित्यांचा मेळा ।

पहावया कृष्णसोहळा । तृषित डोळां होऊनि आले ॥३२॥

सूर्य अधिष्ठिला डोळां । देखे पदार्थां सकळां ।

कृष्ण न देखतां आंधळा । सूर्यो पावला अंधत्व ॥३३॥

पाहतां श्रीकृष्णाचें मुखकमळ । फिटलें सूर्याचें पटळ ।

मग देखणा झाला केवळ । सर्वांगें सकळ स्वयें रवि ॥३४॥

तिन्ही अग्नी तेजाळे । परी ते धूमें झांकोळले ।

कृष्ण देखतांच उजळले । निर्धूम जाहले निजतेजें ॥३५॥

आठां वसूंचा मेळा । पाहों आला कृष्णलीला ।

म्हणे मदनाचा पुतळा । तंव तो खेळे लीला कृष्णांकीं ॥३६॥

अश्विनीकुमार धन्वंतरी । तेही भवरोगें पीडिले भारी ।

कृष्णदर्शनामृतकरीं । निरुज क्षणावरी ते जाहले ॥३७॥

ऋषभदेव अंगिरस । रुद्र मीनले असमसाहस ।

विश्वे-साध्यदेव बहुवस । देवीं आकाश दाटलें ॥३८॥

आमुची गायनकळा मोठी । होतें गंधर्वांच्या पोटीं ।

ते कृष्णवेणुगीतासाठीं । जाहली शेवटीं न सरती ॥३९॥

यालागीं दर्शनाची आस । क्षणक्षणां पाहती वास ।

त्यांसी गायनकळा सावकाश । दिधली सुरस कृपामात्रें ॥४०॥

अप्सरा म्हणती आम्ही नाचणी । तंव काळियाच्या फणारंगणीं ।

एकेचि तालें लाजवूनी । तत्क्षणीं सांडिल्या ॥४१॥

त्या दीनवदना कामिनी । आल्या दर्शनालागोनी ।

नाचों शिकविल्या नाचणी । रासरंगणीं भृकुटिमात्रें ॥४२॥

पहावया श्रीरंग । आले पाताळींचे पन्नग ।

सिद्ध चारण अनेग । विद्याधर साङ्ग समुदायें ॥४३॥

कश्यपादि ऋषीश्वर । अर्यमादि पितर ।

गुह्यक आणि किन्नर । आले अपार स्वगणेंसीं ॥४४॥

एवं विमानांचिया पंक्तीं । दाटलिया द्वारकेप्रती ।

पहावया कृष्णमूर्ती । आले सुरपती स्वानंदें ॥४५॥श्लोक ४ था


वपुषा येन भगवान्नारलोकमनोरमः ।

यशो वितेने लोकेषु सर्वलोकमलापहम् ॥४॥

जेणें शरीरें श्रीहरी । नाना चरित्रांतें करी ।

यश विस्तारिलें संसारीं । दुराचारी तरावया ॥४६॥

ऐकतां श्रीकृष्णकीर्ती । चतुर्विध प्रायश्चितांची गती ।

खुंटली जी निश्चितीं । श्रवणार्थीं सादर जाहलिया ॥४७॥

भावें घेतलिया श्रीकृष्णनाम । सकळ पातकां करी भस्म ।

देवीं देखिला पुरुषोत्तम । विश्रामधाम जगाचें ॥४८॥

ठाणठकारें अतिउत्तम । सुरनरांमाजी मनोरम ।

डोळ्यां जाहला विश्राम । मेघश्याम देखोनी ॥४९॥

मुकुटकुंडलें मेखला । कांसे कसिला सोनसळा ।

कंठीं रुळे वनमाळा । घनसांवळा शोभतु ॥५०॥

लावण्यगुणनिधान । अवतारमाळे मुख्य रत्‍न ।

देवीं देखिला श्रीकृष्ण । निवासस्थान द्वारका ॥५१॥

श्लोक ५ वा


तस्यां विभ्राजमानायां समृद्धायां महर्द्धिभिः ।

व्यचक्षतावितृप्ताक्षाः कृष्णमद्‍भुतदर्शनम् ॥५॥

कृष्णें अधिष्ठिली पुरी । कनककळसांचिया हारी ।

रत्नें जडिलीं नाना कुसरीं । तेज अंबरीं न समाये ॥५२॥

जे द्वारकेभीतरीं । कामधेनु घरोघरीं ।

कल्पद्रुमांचिया हारी । खेळणीं द्वारीं चिंतामणींचीं ॥५३॥

द्वारकाजननिवासियांसी । घरीं नवरत्‍नांचिया राशी ।

ऋद्धिसिद्धि करूनि दासी । हृषीकेशी नांदतु ॥५४॥

कृष्णरूपाचिया लालसे । डोळ्यां तेणें लाविलें पिसें ।

आवडी जाहले मोरपिसें । अतिडोळसें हरि‍अंगीं ॥५५॥

कैसी बरवेपणाची शोभा । पाहतां नयनीं निघती जिभा ।

रसाळपणें तो वालभा । उपनिषद्‌गाभा साकारला ॥५६॥

कृष्ण पहावया आवडी । होताहे देवांसी वरपडी ।

डोळ्यां थोर लागली गोडी । अर्ध घडी न विसंबती ॥५७॥

कृष्णरूपाचें कवतुक । पाहतां नयनां लागली भूक ।

अंतरीं निबिड दाटलें सुख । तरी अधिकाधिक भुकेले ॥५८॥

अवलोकितां श्रीकृष्णासी । दृष्टीसी दाटणी होतसे कैशी ।

मुंडपघसणी न्याहारासी । हृषीकेशी पहावया ॥५९॥

मागें पुढें श्रीकृष्णासी । देखणेनि वेढिलें चौंपाशीं ।

भाग्य उपजलें डोळ्यांसी । पूर्णपुरुषासी देखती ॥६०॥

श्रीकृष्ण घनमेघ सांवळा । निजात्मभावें पाहतां डोळां ।

सहजें श्यामता आली बुबुळा । कृष्णकळा ठसावली ॥६१॥

जो न कळेचि वेदविवंचना । योगियांच्या न ये ध्याना ।

त्या प्रत्यक्ष देखोनि कृष्णा । भाग्यगणना अपूर्व ॥६२॥

ऐसा देखोनियां श्रीहरी । देव सुमनांच्या शतधारीं ।

बहु वरुषले पै अंबरीं । राहोनि वरी विमानीं ॥६३॥