Moksh book and story is written by jay zom in Marathi . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Moksh is also popular in भयपट गोष्टी in Marathi and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
मोक्ष - एक आत्मा हिंड नारा - कादंबरी
jay zom
द्वारा
मराठी भयपट गोष्टी
मुंबई रेल्वेस्टेशन !
मध्यरात्रीची वेळ.. 3:30 am...
मुंबई रेल्वेस्टेशनवर प्लेटफॉर्म नंबर एकवर ती लांबसडक डब्ब्यांची ट्रेन थांबली होती.
त्याच ट्रेनच्या एका डब्ब्यातून एक पंचवीस
वर्षीय युवती बाहेर आली.
मोठ्या कष्टाने तिने ती मोठी काळ्या रंगाची बैग गाडीतून बाहेर काढली..तसा...
' पोंमम्म!' रेल्वे हॉर्न वाजला.
" थँक गॉड ! आधीच बैग उतरवली, नाहीतर वाट लागली असती !" ती युवती स्वत:शीच म्हंणाली.
तिच्या टपो-या डोळ्यांच्या नाजुक पापण्या फडफडवत ती आजुबाजुला पाहू लागली..!
स्टेशनवर काही मोजकीच लोक होती. ती लोक म्हंणजे स्टेशनवर झोपलेले भिकारी होय ! आता ती काही त्या भिका-यांकडून मदत घेणार होती..?
" स्वामी ...देवाSSSS आता तूम्हिक्ष काहीतरी करा बाबा...!" ती म्हंणाली. तिचा आवाज किती लाघवी होता.मनमोहिंत करणा-यांमधला होता.
धडक धडक आवाज देत , गाडीच इंजीन ड़ब्ब्यांना आपल्या समवेत हळकेच घेऊन जाऊ लागल होत..तोच..
एका ड़ब्ब्याच्या उघड्या दरवाज्यातून प्रथम एक निळी बैग स्टेशनवर फ़ेकली गेली.
मोक्ष भाग 1 मुंबई रेल्वेस्टेशन ! मध्यरात्रीची वेळ.. 3:30 am... मुंबई रेल्वेस्टेशनवर प्लेटफॉर्म नंबर एकवर ती लांबसडक डब्ब्यांची ट्रेन थांबली होती. त्याच ट्रेनच्या एका डब्ब्यातून एक पंचवीस वर्षीय युवती बाहेर आली. मोठ्या कष्टाने तिने ती मोठी काळ्या रंगाची बैग ...अजून वाचाबाहेर काढली..तसा... ' पोंमम्म!' रेल्वे हॉर्न वाजला. " थँक गॉड ! आधीच बैग उतरवली, नाहीतर वाट लागली असती !" ती युवती स्वत:शीच म्हंणाली. तिच्या टपो-या डोळ्यांच्या नाजुक पापण्या फडफडवत ती आजुबाजुला पाहू लागली..! स्टेशनवर काही मोजकीच लोक होती. ती लोक म्हंणजे स्टेशनवर झोपलेले भिकारी होय ! आता ती काही त्या भिका-यांकडून मदत घेणार होती..? " स्वामी ...देवाSSSS आता तूम्हिक्ष काहीतरी
ep - 2 ) रातकीड्यांची किरकीर्र मंद गतीने ऐकू येत होती. एक पिवळ्या रंगाचा पेटलेला बल्ब दिसत होता. त्या पेटलेल्या बल्बच्या अवतीभोवती एक दोन उडणारे किडे गोल गोल फे-या मारत होते ! त्याच बल्बच्या उजेडा जवळून वाकडीतिकडी वाफ उडत ...अजून वाचाबाजुलाच एक चौकोनी स्टो पेटला होता -त्यावर एक चांदीची गोल टोपशी होती, त्यात उकळता चहा होता. . बाजुलाच तीन चार बिस्किट, खारी, नाणखट, शिळेस ह्यांच्या बरण्या होत्या. तर एका बाजुला एक काळ्या रंगाचा रेडीयो होता. एक चमचा धरलेला हात आला आणि चहा लागला. (हा तोच तो टपरीवाला होता) त्या टपरीवाल्याने सांशीमार्फत चहाची टोपशी उचल्ली, आणि एक काचेच ग्लास वाफाळत्या चहाने
मोक्ष 3 सकाळचा सुर्य उगवून आला होता. चारही दिशेना हळकासा थंडावा आणि सुर्याचा कोवळा उन्ह पसरलेला दिसत होता.. आकाशातून चिमण-पाखर किलबिलाट करत उडत होती. त्यांचा तो आवाज किती मंत्रमुग्धिंत करत होता? पंतांचा वाडा म्हंणायला काही वाडा नव्हताच. एक शाही ...अजून वाचाहोती ! प्रथम एक दोन झापांच बारा फुट उंचीच काळ्या रंगाच लोखंडी गेट होत. गेटला जोडून चारही दिशेना , पंधरा फुट उंचीची कंपाउंडची भिंत होती. गेटच्या बाहेर दोन गुंडासारखी शरीरयष्टी असलेली मांणस उभी होती. दोघांच्या हातात काठ्या होत्या. गेटलासून पुढे एक S आकाराचा रस्ता पुढे जात होता.. त्या रस्त्याच्या दोन्ही बाजुला गार्डन होत गार्डनमध्ये दोन इंचाएवढ कट केलेल गवत होत...तर
4एक उघडी खिडकी दिसत होती. त्या उघड्या खिडकीतून सकाळच्या उन्हाची किरणे खोली आत येत होती. खिडकी बाजुलाच थोड दूर एक उभट आरसा होता! आरश्याच्या काचेतून पुढच बैड-आणि बैडच्या मागचा दोन झापांचा काच आणि लाकडावा वॉशरूमचा बंद दरवाजा दिसत होता ...अजून वाचातोच दरवाजा उघडला. उघड्या दरवाज्यातून ती चालत आली. आरश्यासमोर उभी राहीली. ती आनिषा होती. तीने आताच अंघोळ केली होती. तिच्या अंगावर फिकट निळसर, हाफ बाह्यांचा ड्रेस होता. खाली फिकट पिवळ्या रंगाचा पायजमा घातला होता. डोक्यावरचे काळे केस अद्याप ओलेचिंब होते...त्याच केसांना ती टॉवेलने पुसत होती. केस पुसुन झाल्यावर आरश्यासमोर एक चौकोनी प्लास्टीकचा डब्बा होता तो तिने उघडला , आणि त्यातून
देवपाडा बाजारातल्या मातीच्या रस्त्यावर तीस - चाळीस लोक जमली होती. त्या सर्व मांणसांणी गोल गराडा केला होता. त्या गोल गराड्यामधोमध आर्यंश हातात तप्त तीन फुट उंचीचा काळा झरा घेऊन उभा होता. एकट्या आर्यंशला चार गुंडांनी घेरल होत ! शरीरयष्टीने ...अजून वाचासारखे काळे कुट्ट, ढेरी वाढलेले .. भरदार मिश्यांचे गुंड! तीन जनांकडे लोखंडी रॉड होते. तर उर्वरित त्यांच्या मेन म्होरक्याकडे एक धारधार पातीचा चंदेरी सुरा होता. चौघेही दात ओठ खात एकल्या आर्यंशकडे पाहत होते. त्या चौघांना पाहून त्याची हवा लीक झाली नव्हती! नाही भीतिने त्याचे अवसान गळाले होते. नाही हाता पायांना कंप सुटला होता. रेसलिंग करीयर मध्ये मिळालेली ट्रेनिंग त्याच्या अंगी